บรรยากาศอึมคึมเหมือนทุกครั้งที่มา ผู้ชายตัวใหญ่นั่งอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน เขามองสบตาเธอ ก่อนจะกดยิ้มมุมปาก มิลาแอบเบ้ปาก แววตาเจ้าเล่ห์ของเขาปิดไม่มิด
“ฉันกำลังรอเธออยู่พอดี”
มิลาพ่นลมหายใจผ่านจมูกแรงๆ เธอคาดไม่ผิด
“พ่อ แม่คุณมาทำอะไรที่นี่คะ”
เธอเปิดประเด็นเพื่อไม่ให้เสียเวลา เธอควรมีเวลาตั้งรับหากคนเหล่านั้นมาเพื่อ
“พ่อแม่ฉัน”
“ใช่ค่ะ คุณไม่รู้เหรอคะพวกท่านมาทำไม”
เอเดนไหวไหล่ “ไม่รู้สิ แม่ไม่ได้บอกฉันนี่ว่าพวกเขาจะมา เธอรู้จากใครล่ะ”
“คนที่นี่รู้ทุกคนแหละค่ะว่าพ่อ แม่ของคุณจะมา แต่ไม่ใช่แบบเป็นทางการ”
“อ้อ...คงมาเที่ยว”
“แบบนั้นก็ดีค่ะ ขอตัวนะคะ ฉันต้องมีเวลาคิดอีกนิด”
เอเดนถลันวิ่งไปขวางหน้า มิลามาแล้วจะไปง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้ เขาทิ้งช่วงเพราะอยากให้หล่อนสบายใจ ช่วงเวลานั้นสิ้นสุดลงแล้ว ทันที ที่เขาเห็นหน้าหล่อนวันนี้ ดอกเบี้ยของเงินที่เขาควรเก็บเกี่ยวคงถึงเวลาสักที
“คิดว่
