ตอนที่ 1
1522 คำ
เสียงส้นรองเท้าสูงหลายนิ้วกระทบพื้นด้วยสาวสวยวัยกลางคน ท่าทางการก้าวเดินด้วยความมั่นใจ ตามด้วยเสียงทักทายตลอดทางจากเหล่านักเรียนหญิงและเพื่อนร่วมงาน
แน่ล่ะ เพราะเธอคือ วิกานดา รองผู้อำนวยโรงเรียนหญิงล้วนชื่อดังของจังหวัด จึงมีเหล่าลูกศิษย์และครูอาจารย์เคารพและนับถือ
เธอเปิดประตูเข้าห้องทำงานส่วนตัวของตนเอง และรีบเดินตรงไปนั่งประจำ ที่เก้าอี้ตัวโปรด
นั่งตั้งสติอยู่เพียงครู่ ก่อนจะเลื่อนมือไปกดเปิดคอมพิวเตอร์ เปิดเช็กข้อความผ่านทางอิเมล
"ว้าย! ตายแล้ว" เธอเอ่ยออกมาตาโต และหันไปหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเอง เพื่อค้นหาอุปกรณ์แต่งหน้าเพื่อแต่งเติมใบหน้า
เพราะเห็นตารางนัดสำคัญในวันนี้ของตัวเอง เธอจึงต้องรีบร้อนเป็นพิเศษ หรือเรียกได้ว่าลนลาน ก็ใกล้เวลานัดเต็มที่ แต่เธอดันลืมไปเสียสนิท
แถมยังมีเสียงเตือนจากเลขาหน้าห้องอีก ถึงผู้มาเยือน
และทันทีที่ประตูถูกเปิดกว้าง
"สวัสดีจ้ะ น้องหมอแครล์" เสียงวิกานดาที่แหลมปรี้ดบอกออกไปเพื่อต้อนรับช่างดูมีพิรุจเสียเหลือเกิน
"สวัสดีค่ะ" คนที่มาเป็นแขกในวันนี้เอ่ยทักกลับตามมารยาทก็วิกานดายังรีบเดินตรงมารีบถึงหน้าประตู
"เหนื่อยมั้ยจ๊ะ ได้ข่าวว่าเพิ่งมาถึง" พูดด้วยเสียงหวานหยดย้อนกับแครลอไรลด์ แถมไม่วายแอบสำรวจใบหน้าสาวสวยรุ่นลูกแบบไม่วางตา
แครลอไรลด์ หรือ แครล์ สาวลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศส
พวกเธอเจอกันแบบบังเอิญ และความบังเอิญที่เหมือนตั้งใจของวิกานดาตอนนี้คือ อยากได้ผู้หญิงตรงหน้าเสียเหลือเกิน ก่อนหน้า วิกานดาเปรียบเสมือนเสือผู้ชาย พร้อมพุ่งชนและมีความสัมพันธ์กับผู้ชายหลากหลายอาชีพและช่วงวัยแบบไม่ผูกมัด
แต่จากนี้ เป้าหมายใหม่ของวิกานดา คือ แครลอไรลด์
"ฉันไม่เหนื่อยค่ะ และก็เรียกฉันว่าแครล์เฉยๆ ก็ได้" แครลอไรลด์เอ่ยออกมาหน้าตาย
"แหม ถ้าเรียกแครล์เฉยๆ ก็ดูไม่สนิทกันน่ะสิ" เอ่ยออกมาอย่างทีเล่นทีจริง
แต่คนที่ไม่เล่นด้วยก็คือเจ้าตัว นั่นจึงทำให้คนพูดหน้าเจื่อนลง ก่อนจะหันไปไล่เลขาตัวเองราวกับต้องหาที่ลง
"ออกไปก่อนค่ะคุณจอย"
"แต่จอยต้องคอยจดบันทึกเรื่องสัญญานะคะ"
"ไม่เป็นไร" กัดฟันบอกคนข้างๆ อย่างไม่ค่อยพอใจนัก แต่คนเป็นเลขาก็ยังยืนนิ่งราวกับต้องการจะก่อกวน
"เดี๋ยวฉันจดเอง" วิกานดาจึงจำต้องย้ำคำขาด ก็อยากอยู่ลำพังกันแบบสองต่อสอง
"แบบนั้นก็ได้ค่ะ" เลขาสาวบอกก่อนจะเดินออกจากห้องไป แถมไม่วายช่วยกดล็อกให้ด้วย
"จ้ะ ก็ต้องแบบนั้นแหละจ้ะ" วิกานดาเอ่ยไล่หลังให้ก้างขวางคอไปแล้ว ก่อนจะหันไปสนใจแขกคนสำคัญ
"เราไปนั่งคุยกันดีกว่านะจ๊ะน้องหมอแครล์"
"นึกว่าจะไม่เชิญแล้วค่ะ" แครล์เอ่ยออกมาก่อนจะเดินนำไปนั่งที่โซฟาเสียเอง
แบบนี้ตลอด แครลอไรลด์ ไม่ค่อยสนใจโลก และตรงต่อความรู้สึกของตนเอง แถมปากก็ตรงกับใจ
"ฉันคิดว่าแค่โอนเงินหรือเซ็นเช็คก็จะจบ" แครล์บอกออกมาอย่างเซ็งๆ
"เอ่อ..." วิกานดาอ้ำอึ้ง เพราะที่แครลอไรลด์พูดก็ถูก
แก้วน้ำสีสวยถูกส่งให้แครลอไรลด์อย่างแก้เก้อ
"จริงๆ แล้ว... พี่กานคิดถึงน้องแครล์ค่ะ"
'เพล้งงงง' แก้วในมือแครล์ร่วงลงพื้นทันที
"ว้าย!" พร้อมกับเสียงของวิกานดาที่ตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า
โชคดีที่แก้วไม่แตก มีเพียงน้ำที่หกเลอะเทอะเต็มพื้นและเสื้อแครลอไรลด์
"ด ด เดี๋ยวพี่กานเช็ดให้จ้ะ" พูดพร้อมกับรีบหยิบกระดาษทิชชู่ใกล้มือมาเช็ดที่อกของคนที่นั่งข้าง
"ดีนะแก้วไม่แตก ถ้าเป็นแบบนั้นพี่คงรู้สึกผิดแย่เลย" ทั้งยังเอาแต่พูดจ้อไม่หยุด แต่สักพักก็ต้องหยุดทั้งปากและมือ
ก็วิกานดาช่างมือไว หล่อนจงใจปลดกระดุมให้แครลอไรลด์ไปด้วย ดีที่เจ้าตัวรู้ทันตะปบมือหล่อนไว้ได้
"จะทำอะไรคะ"
"ก ก็มันเปียก พี่จะช่วยเปลี่ยนเสื้อให้ไงจ๊ะ ไม่ดีเหรอ"
"นี่พี่เป็นห่วงนะ ถ้าน้องหมอแครล์ปอดบวมไปจะทำยังไง" เพราะเห็นสายตาเอาเรื่องของคนตรงหน้า เธอจึงต้องรีบพูดออกมาเพื่อแก้ตัว
"ไม่ต้องค่ะ ฉันมีเสื้ออยู่ในรถ"
"แต่ระหว่างที่เราคุยกัน น้องหมอแครล์อาจจะ..."
"พอค่ะ เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า"
"เลขาคุณกานบอกว่าต้องเซ็นเอกสารบริจาคเพิ่ม ไหนล่ะคะ"
"รอเดี๋ยวนะ" วิกานดาบอกก่อนจะรีบลุกขึ้นจากที่นั่งตรงไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง และทำท่าทางค้นหาบางอย่างด้วยสีหน้าตึงเครียด และแน่นอนหล่อนแสร้งทำ
"ตายจริง! สงสัยเอกสารจะยังไม่เสร็จ"
"อะไรนะคะ"
"ช่วงนี้พี่งานยุ่งมากน่ะ และก็..."
"เวลาของฉันมีค่านะคะ" สีหน้าแครลอไรลด์ดูไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แถมยังลุกขึ้นยืนกอดอก พร้อมจ้องหน้าวิกานดาเขม็ง
"เดี๋ยวพี่จะเร่งคุณเลขาให้แล้วกันนะ"
"ไม่ต้องค่ะ เพราะฉันเปลี่ยนใจแล้ว"
"อ อะไรนะ จะเปลี่ยนใจงั้นเหรอ"
"ฉันรีบมาที่นี่เพราะคุณชมธีราขอไว้ แต่พอมาเจอกับสถานการณ์แบบนี้ และการทำงานที่ไม่เป็นมืออาชีพของคุณ ฉันขอยกเลิกทุกอย่างค่ะ"
"ด ด เดี๋ยวสิ" โพล่งออกมา พร้อมกับรีบวิ่งแจ้นไปขวางหน้าแครลอไรลด์ไว้ ก็สาวน้อยกำลังจะหนีเธอไปแล้ว แถมเงินหลายล้านบาทก็ด้วย
"มีอะไรจะพูดคะ" พูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก
"พี่ ชอบ น้องหมอแครล์" อยู่ๆ วิกานดาก็นอกเรื่องบอกออกมา
"ถ้าว่างๆ เรามาลองคบกันมั้ย" พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง และดูจะจริงจังกว่าเรื่องงานเสียอีก
แครลอไรลด์นิ่งเงียบ ไม่ตอบสักคำ เอาแต่จ้องหน้าวิกานดาเขม็ง
"น้องหมอแครล์จ๊ะ" จนวิกานดาต้องร้องเรียก
"เอ่อ ตกลงเราสองคนจะ..."
"ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น" ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
"น้องหมอแครล์" รอบนี้วิกานดาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงละห้อยพร้อมด้วยสีหน้าน่าสงสาร แต่สักพักก็ตาโตบอกออกมา
"ร หรือ วันไนท์แสตนด์ก็ได้ แบบนั้นพี่ก็โอเค แบบไม่ผูกมัด ว ว้าย.." ไม่ทันที่วิกานดาจะพูดจนจบประโยค ก็ถูกดึงแขนให้เดินตาม
และก็ถูกกดลงให้นั่งประจำที่เก้าอี้ทำงานของตัวเอง
"คุณเลขาส่งดราฟท์สัญญามาให้ฉันดูแล้วค่ะ ขอเอกสารตัวจริงตอนนี้ ถ้าไม่เช่นนั้น ทุกอย่างเป็นอันยกเลิก"
"ยัยเลขาคนนี้นี่มันรู้มากจริงๆ" เอ่ยต่อว่าอย่างเหลืออด
"ควรจะต่อว่าตัวคุณเองนะคะ ที่ทำเป็นเล่นไปซะทุกเรื่อง" กอดอกต่อว่าออกมา
"ก็พี่อยากได้น้องหมอแครล์ไงล่ะ ถึงต้องอ้างแบบนั้นเพื่อจะได้เจอกัน" บอกออกมาอย่างกระฟัดกระเฟียด ซึ่งดูเหมือนหล่อนจะไม่รู้หน้าที่และบทบาทของตัวเองเท่าไหร่นัก
"นั่นใช่มั้ยคะ" แต่มีหรือที่แครลอไรลด์จะสนใจ เธอยื่นมือไปหยิบแฟ้มตรงหน้า ที่เมื่อครู่วิกานดาแสร้งมาทำเป็นค้นหา
และเมื่ออ่านดูก็ใช่
"อุ้ย! โป๊ะ" แถมวิกานดายังเอ่ยออกมาอย่างไม่สนใจความผิดตัวเองอีก
แครลอไรลด์จรดเซ็นตรงตำแหน่งชื่อตัวเองทันที เพราะเธอเคยเห็นและอ่านมันมาหมดแล้วจากเอกสารที่เลขาของวิกานดาส่งให้
และเมื่อเรียบร้อยดี
"หวังว่าเราจะเจอกันอีกนะคะ" แครลอไรลด์บอกออกมา และวิกานดากำลังจะเอ่ยปากพูดด้วยท่าทางดีใจ
"เฉพาะเรื่องธุรกิจ ไม่ใช่เพราะเรื่องไร้สาระ" พูดจบ แครลอไรลด์ก็เดินออกจากห้องของวิกานดาไปอย่างเงียบๆ พร้อมกับเอกสารหนึ่งชุด
ทิ้งให้วิกานดานั่งหงอย
"ขอแค่ครั้งเดียวก็ไม่ได้" แถมยังเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร
ก็ แครลอไรลด์ ต่างจากชาวต่างชาติที่เคยพบเจอ ทั้งสวย รวย ดีกรีคุณหมอศัลยกรรมความงาม แล้วแบบนี้เธอจะปล่อยไปได้ไง อยากเปลี่ยนแนวไปเป็นผู้หญิงทั้งที ก็ขอลองของดีๆ หน่อยก็แล้วกัน
และแน่นอน เธอจะไม่ยอมแพ้
- ผู้เขียน
