สวาทรักสาวใหญ่

ตอนที่ 4 ก่อนค่ำคืนพิษสวาท

หลังจากที่เด็กหนุ่มออกไปแล้วนีรนุชก็คิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่จะมาถึงค่ำคืนพิศวาสเร่าร้อนได้นั้นมันทำไมถึงมาจบที่เตียงแบบเร่าร้อนขนาดนี้ได้ ส่วนหนึ่งอาจเป็นร่างกายที่ไม่อาจทนความกระหายอยากได้หรือส่วนหนึ่งเป็นที่เธอเองที่ตั้งใจปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้เด็กในบ้านได้เชยชมไม่รู้

ย้อนกลับไปเมื่อ 4 ชั่วโมงก่อน

'คุณนุชครับ จะไปไหนครับให้ผมขับรถไปส่งไหมครับ' เด็กหนุ่มที่เธอเลี้ยงเอาไว้หลังจากที่แม่บ้านคนสนิทเสียทิ้งลูกน้อยเอาไว้พ่อเด็กไม่ต้องพูดถึงเพราะได้เลิกราไปตั้งแต่ตั้งท้องแล้ว เธอจึงเลี้ยงดูอรรถพลด้วยความสงสารจนเติบโตเป็นหนุ่มหล่อหน้าหวานมาถึงทุกวันนี้ วางแผนอนาคตอาจจะให้มาดูแลกิจการเครื่องสำอางช่วยเธอด้วยเพราะเธอคงไม่คิดจะมีทายาทแล้ว จึงส่งเรียนทุกอย่างที่จะใช้ในอนาคตได้ อรรถพลเองก็หัวดีด้วยเรียนเก่งไม่เสียแรงที่เธอทุ่มเทส่งเสีย อีกทั้งยังเชื่อฟังเป็นเด็กว่าง่ายขนาดเธอที่ไม่ค่อยเข้ากับใครได้และไม่มีใครเข้ากับเธอได้ด้วยยังต้องฟังเวลาเด็กหนุ่มพูดหรืออธิบายเหตุผลนั้นๆด้วยความใจเย็น จนกลายมาเป็นคนที่เธอสนิทและไว้ใจที่สุดมาถึงตอนนี้

'ฉันจะไปคลับ ไม่ต้องตามไป' เป็นปกติที่เธอจะต้องไปหาผู้ชายมาบำเรอความใคร่ไม่ขาดอยู่แล้ว เด็กหนุ่มเองก็รู้ดีเพราะบางทีก็ได้คำสั่งให้ไปจัดหาผู้ชายมาให้เธอ แต่ช่วงหลังมานี้เธอเบื่อไม่ค่อยมีอารมณ์อยากไปหากินข้างนอก ไปเจอแต่เดิมๆ มันไม่มีความตื่นเต้นอะไรแล้วพานทำให้เธอเสียอารมณ์ไปด้วย

'เออ..ผมขอไปด้วยได้ไหมครับคุณนุช'

'นี่! นายจะตามไปด้วยทำไมฉันจะไปหาความสุขไม่ว่างมาเป็นพี่เลี้ยงดูนายหรอกนะ' เธอพูดด้วยความโมโหน่ารำคาญในตัวเด็กหนุ่มที่ชอบทำหน้าละห้อยน่าสงสารเวลาเธอจะออกไปเที่ยวนี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ทำให้เธอเบื่อแล้วขี้เกียจออกไปข้างนอกซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึงต้องใจอ่อนทุกทีที่เห็นใบหน้าเศร้าๆ นั้น

'แต่ผมเป็นห่วงคุณนุชนะครับ ไม่ไปได้ไหมครับวันนี้อยู่บ้านเถอะนะครับ' เด็กหนุ่มใจกล้าเอ่ยปากห้ามหญิงสาวขึ้นมาไม่อาจทนเห็นคนที่ตัวเองหลงรักไปนอนกับคนอื่นได้อีกแม้รู้ว่าไม่มีสิทธิ์ก็ตาม

'ฉันคงใจดีกับนายมากสินะถึงได้คิดว่าจะมาขวางฉันแบบนี้ได้' เธอไม่เข้าใจไอ้เด็กบ้านี่มีสิทธิ์อะไรมาขวางเธอ

'ผมเปล่านะครับคุณนุช ผมไม่กล้าว่าคุณนุชหรอกครับ' ชายหนุ่มรีบลนลานบอกผู้เป็นนายสาวกลัวอีกฝ่ายไม่พอใจ

'เป็นผมได้ไหมครับคุณนุช ให้ผมได้ช่วยคุณนุชนะครับ' ชายหนุ่มรู้ดีว่าผู้เป็นนายสาวเป็นโรคขาดความรักไม่ได้ต้องออกไปหาความสุขทุกคืนวัน แต่ช่วงหลังมานี่เขาไม่ค่อยเห็นเธอออกไปเลยคิดว่าเธออาจเปลี่ยนไปแล้ว เขาเองก็อยากช่วยไม่อยากให้ผู้เป็นนายสาวไปหาคนอื่นที่ไหนเห็นแล้วมันปวดใจแต่ก่อนที่คิดว่าแค่ได้ชอบก็ดีแล้วแต่มาวันนี้ใจมันร่ำอยากจะครอบครองเป็นเจ้าของให้ได้แต่ก็ได้แค่เจียมตัว

'หึๆ นายนี่ท่าจะบ้านะ ฉันคงตามใจนายมากไปจริงๆสินะ ถึงได้กล้าเสนอตัวเองมาบำเรอฉันแบบนี้ ' เธอเอ่ยด้วยความขบขันปนดูถูกไม่คิดว่าเด็กหนุ่มจะกล้าหาญขนาดนี้ ถึงยังไงเธอก็ไม่หิวขนาดต้องเอาเด็กที่บ้านมาทำผัว

'อีกอย่างฉันว่าลีลานายคงไม่ถึงใจฉันหรอกนะ' เธอดูถูกไอ้เด็กบ้านี่กล้าดียังไงมาเสนอตัวนอนกับเธอ เธอนี่เป็นแม่เขาได้เลยนะ

'แต่ผมมั่นใจว่าผมจะต้องทำให้คุณนุชพอใจได้แน่ครับ' ชายหนุ่มเอ่ยด้วยความมั่นใจ เขาไม่สนใจว่าตัวเองจะได้อยู่ในสถานะนายบำเรอหรืออะไรก็ตามแต่

'นะครับคุณนุช ผมอยากช่วยแบ่งเบาในทุกๆเรื่องของคุณนุชนะครับไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม' ชายหนุ่มร้องขอ

'นายไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นหรอกนะ ยังไงฉันก็ไม่กินเด็กในบ้านตัวเอง' เธอเข้าใจดีว่าอรรถพลคงอยากจะตอบแทนบุญคุณเธอสินะหรือเด็กหนุ่มนี่เขาจะสงสารเธอที่เป็นไอ้โรคบ้าๆนี่ เลยจะสนองให้เธออย่างงั้นหรอ

'หรือว่านายสงสารฉัน ถ้าเป็นแบบนั้นไม่ต้องฉันมีความสุขดี แล้วอีกอย่างฉันไม่ชอบผูกมัด' หญิงสาวพูดขึ้นทำเอาคนฟังหน้าตาละห้อยพึมพำออกมาเบาๆจนฟังได้ไม่ค่อยถนัด

'ผมไม่ได้สงสารคุณนุช แต่ผมรักคุณนุชต่างหาก' มันเป็นการบอกรักที่แสนแผ่วเบาจนอีกฝ่ายไม่ได้ยินว่าพูดอะไร

'เห้อ เอาล่ะๆฉันไม่ไปแล้วไอ้คลับนั่นไม่มีอารมณ์แล้ว ไปเอาไวน์มาสิฉันจะเมามันอยู่บ้านนี่แหละ' เพราะไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดกับชายหนุ่มอีกพานจะทำให้หมดอารมณ์สวาทด้วยเมื่อเห็นหน้าตาเศร้าสร้อยแบบนั้นของชายหนุ่ม

'ครับคุณนุช' เมื่อได้ยินว่านายสาวของเขาไม่ออกไปข้างนอกแล้วเขาก็รีบวิ่งไปเอาของที่นายสาวสั่งด้วยความดีใจยิ้มกว้างอย่างปิดไม่มิด

'แมวน้อยเอ่ย' เธอได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเอ็นดูปนระอา โกรธไอ้เด็กบ้านี่ไม่เคยลงสักที

จากนั้นเธอก็นั่งดื่มที่เคาน์เตอร์บาร์ในบ้านโดยมีเด็กหนุ่มค่อยบริการรินไวน์ให้ไม่ขาด พร้อมเปิดเพลงเบาๆคลอไปด้วย อารมณ์มันก็คล้ายๆไปนั่งคลับแหละมั่ง โดยปกติแล้วหลังหนึ่งทุ่มพวกแม่บ้านจะไม่ขึ้นมาบนตึกใหญ่แล้วเพราะหญิงสาวไม่ชอบให้วุ่นวายดังนั้นจึงมีแค่เธอกับอรรถพลที่อยู่กันสองคนบนตึกใหญ่นี้

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหนจนไวน์เริ่มพร่องใกล้หมดหญิงสาวเองที่ กรึ่มๆด้วยความเมานิดๆหน้าเริ่มแดงลามลงมาที่คอระหง หน้าอกที่ล้นทะลักออกว่าจากชุดเกาะอกผ้าซาตินแนบเนื้อสิแดงเพลิงขลับให้หญิงสาวผิวขาวนวลใสหน้ามอง จนชายหนุ่มจ้องมองด้วยความรักความเสน่หาไม่วางตาแบบปิดไม่มิด

'นายมองฉันแบบนี้ ฉันมีอารมณ์นะ ฮ่าๆ' เมื่อแอลกอฮอล์เริ่มเข้าสู่ร่างกายมากขึ้นจากเจ้านายที่ดุจริงจังทุกเรื่องก็เปลี่ยนเป็นคนขี้เล่นอารมณ์ดีขึ้นมา

'ผมช่วยคุณนุชได้นะครับถ้าคุณนุชมีอารมณ์' ชายหนุ่มรีบเสนอตัว

'นายเนี่ยนะ จะช่วยฉันได้เก่งแต่ปากละสิไม่ว่า'

'งั้นมาลองดูไหมครับว่าผมจะทำให้คุณนุชครางไม่เป็นภาษาเลย' เมื่อโดนสบประมาทมีหรือที่เด็กหนุ่มวัยคึกแบบเขาจะยอม

'หึๆ ขี้คุยฉันไม่คุยหรอกนะ ' ว่าเสร็จก็ลงจากเก้าอี้บาร์ตัวสูงเพื่อจะออกไปหากินนอกบ้านมาบรรเทาความกระหายอยากแต่ด้วยความเมาเลยเสียหลังจะล้ม

'อุ้ย' แต่แล้วก็มีมือหนามาคว้าแขนเอาไว้แล้วดึงให้เซไปกระแทกอกแข็งแรงแทน ร่างสองร่างแนบชิดแทบจะรวมเป็นร่างเดียวกัน สายตาประสานกันอยากจะคาดเดาความคิดอีกฝ่าย ลมหายใจร้อนเป่าลดใบหน้าของอีกฝ่ายทำให้รู้สึกวาบหวิวขึ้นมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้

ตัวหญิงสาวเองเมื่อโดนตัวเด็กหนุ่มเหมือนมีไฟฟ้าสถิตอารมณ์พิศวาสพุ่มสูงขึ้นมาทันทีเหมือนมีแรงดึงดูดอะไรสักอย่าง ช่องทางรักบีบคั้นเสียดเสียวแค่ได้สำผัสแค่ภายนอกเท่านั้น ปกติเธออ่อนไหวกับอารมณ์ทางเพศอยู่แล้วแต่ไม่คิดว่ามันจะรุนแรงขนาดนี้

'พาฉันไปที่ห้องสิพล'