พลีกายเพื่อแผนการ (50%)
1418 คำ
“อ๊ะ!”
เสียงหวานหลุดอุทานออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อเจ้ามังกรใหญ่โตเกินกว่าขนาดชายมารฐานสอดใส่เข้ามาในความนุ่มนิ่มทว่าคับแคบจนอีกฝ่ายสัมผัสได้ ชายหนุ่มขมวดคิ้วยุ่งพร้อมกับชะงักการกระทำของตัวเอง แล้วก้มมองใบหน้างดงามไร้ที่ติของคนใต้ร่างด้วยความตกใจปนแปลกใจ
“เธอยังไม่เคยเหรอ”
เสียงทุ้มเอ่ยถาม ขณะที่พยายามข่มความต้องการของตัวเองเอาไว้อย่างสุดความสามารถเมื่อคิดว่าผู้หญิงที่ถูกส่งตัวมาหาเขาคืนนี้เป็นสาวพรหมจรรย์ที่ยังไม่เคยต้องมือชายใดใดมาก่อน
ใบหน้างดงามส่ายไปมาเบาๆ ทำให้เส้นผมสีดำยาวสลวยแผ่กระจายเต็มหมอนใบใหญ่ แลดูเซ็กซี่อย่างเป็นธรรมชาติ ดวงตาคู่สวยมีน้ำตาคลอเบ้าอย่างน่าสงสารพร้อมกับเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย
“ค่ะ ยังไม่เคย”
“แล้วทำไมไม่บอกก่อน”
ไรอันมาเฟียหนุ่มวัยสามสิบสอง ลูกครึ่งไทย-อิตาลี ถึงกับหงุดหงิดกับคำตอบที่ได้รับ พลางคาดโทษลูกน้องคนสนิทไว้ในใจอย่างหัวเสีย แต่ไหนแต่ไรเขาชอบสาวร้อนรักที่สามารถรองรับอารมณ์ดิบเถื่อนของเขาได้ทุกกระบวนท่า แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้ลูกน้องคนสนิทถึงทำงานพลาดส่งคนไร้ประสบการณ์มาให้แบบนี้
จะว่าไปแล้วอีกฝ่ายคงไม่ตั้งใจ เพราะขนาดเขาเองที่เห็นเธอแวบแรกยังคิดว่าคนสวยเซ็กซี่ระดับเธอคงเคยรับงานมามาก เพราะภายนอกเธอดูเป็นผู้หญิงเปี้ยว เร่าร้อน หากแต่พอสัมผัสจริงเธอกลับอ่อนประสบการณ์เสียจนเหมือนเด็กอนุบาลไร้เดียงสา ไม่ประสากับเรื่องพรรค์นี้เลยแม้แต่น้อย
‘สวยขนาดนี้ รอดมือชายมาได้ยังไง’
ไรอันคิดอย่างสงสัย เพราะยอมรับจากใจจริงว่ารูปร่างหน้าตาของใต้ร่างนั้นงดงามไร้ที่ติจนเขายากที่จะถอนสายตาออกจากเธอไปได้ง่ายๆ ที่ผ่านมาเขาเคยผ่านผู้หญิงมาก็ไม่น้อย ทั้งดารานางแบบ และไฮโซมาก็มาก แต่เธอกลับโดดเด่น สะกดใจกว่าสาวคนไหนที่เคยพบเจอ
“ถ้าฉันบอกแล้วคุณจะไม่ทำมันเหรอคะ”
หญิงสาวไม่ตอบ หากแต่ย้อนถามด้วยความหวั่นใจ ความกลัวเมื่อตอนก้าวเข้ามาในห้องนี้เกิดขึ้นอีกครั้ง และดูเหมือนว่าครั้งนี้จะเป็นมากกว่าตอนแรกมาก เมื่อถูกจับได้ว่าเธอไร้ซึ่งประสบการณ์รักบนเตียง
ก่อนหน้านี้เธอพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อที่จะได้เข้าถึงตัวเขาให้ได้ เพราะในวงการดารานางแบบและไฮโซต่างรู้จักมาเฟียหนุ่มคนนี้ดีว่าเขาเป็นผู้ชายสายเปย์มากแค่ไหน หากผู้หญิงคนไหนที่เขาถูกใจก็จะได้รับรางวัลเป็นกระเป๋า เสื้อผ้า รองเท้า เครื่องประดับ หรือแม้แต่รถคันหรูอย่างง่ายดาย และเธอก็เป็นผู้หญิงหนึ่งในนั้นที่ต้องการรางวัลจากเขา
หากแต่ถ้าคืนนี้เธอถูกไล่กลับไปทั้งที่ภารกิจยังไม่เสร็จ ก็คงไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ นอกจากกลับไปตัวเปล่า ซึ่งเธอจะไม่ยอมให้มันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นเป็นอันขาด
“ถามอะไรโง่ๆ มาถึงขนาดนี้แล้วจะให้ผมหยุดได้ยังไง”
ไรอันสบถออกมาอย่างหัวเสียกับคำถามของเจ้าหล่อน และมันก็ทำให้รอยยิ้มปรากฎขึ้นมาบนใบหน้างามน้อยๆ ส่งผลให้คนมองต้องอึ้งไปนิดหนึ่งก่อนที่จะดึงสติกลับมา แล้วก็ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
“แล้วไหวหรือเปล่า เจ็บมากไหม”
“เจ็บมาก แต่ยังไหวอยู่ค่ะ”
จันทร์เจ้ายอมรับออกมาตรงๆ พร้อมบอกกับคนตัวใหญ่ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ความหวังเล็กๆ ประกายขึ้นใจจิตใจอีกครั้ง เธอสาบานกับตัวเองแล้ว ไม่ว่าคืนนี้ร่างกายของเธอจะพังย่อยยับแค่ไหน ก็จะอดทนเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตนต้องการ
“อดทนอีกนิดนะ ฉันจะพยายามออมแรงให้มากที่สุด เธอจะได้ไม่เจ็บตัวมาก”
เสียงทุ้มบอกกับเธออีกครั้ง พร้อมกับโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาจูบหน้าผากมนเบาๆ เป็นการปลอบโยน ส่งผลให้หัวใจดวงน้อยอุ่นวาบด้วยความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
จากบทรักที่เร่าร้อนเมื่อครู่ก็ต้องย้อนกลับมาเริ่มใหม่อีกครั้ง ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นค่อยเป็นค่อยไป โดยที่ชายหนุ่มคอยเป็นครูสอนให้อย่างใจเย็น ทั้งที่ร่างกายของเขาตอนนี้ร้อนเป็นไฟแทบจะระเบิด ไรอันไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องอ่อนโยนกับเธอ ทั้งที่เขาควรโยนเธอออกไปจากห้องแล้วหาคนใหม่มาแทน โดยที่ไม่จำเป็นต้องอดทนกับความต้องการที่พุ่งสูงเหมือนทรมานตัวเองอยู่แบบนี้
“ดีขึ้นไหม สาวน้อย”
“ค่ะ ได้โปรดอย่าหยุด”
“งั้นฉันจะไม่ออมแรงแล้วนะ”
เมื่อเห็นว่าร่างกายเธอพร้อมที่จะรองรับและตอบสนองตัวตนของเขาแล้ว ก็ถึงเวลาที่จะตักตวงความสุขจากเธอคืน เพียงไม่นานห้องนอนหรูก็เต็มไปด้วยเสียงเนื้อกระทบกันปนเสียงครางของทั้งสองจนแทบจะฟังไม่เป็นศัพท์
จันทร์เจ้าทั้งจิกทั้งข่วนไหล่หนาและแผ่นหลังกว้างของเขาเพื่อระบายอารมณ์หวิวไหว และความเสียวซ่านที่เขามอบให้เธอไม่หยุด ทุกสัมผัสของเขาเร่าร้อน รุนแรง แต่ทว่ากลับน่าลุ่มหลงจนเธอแทบจะไม่รับรู้อะไรนอกจากความสุขเพียงเท่านั้น
เกือบจะสามสิบนาทีเจ้ามังกรก็พ่นลาวาร้อนๆ เข้าไปในตัวเธออย่างแรงด้วยความสุขสม เป็นครั้งแรกที่ไรอันไม่คิดจะป้องกัน เพราะไม่อยากให้อุปกรณ์ป้องกันของผู้ชายทำให้เธอระคายผิวได้ และอีกเหตุผลสำคัญคือเขามั่นใจว่าเธอจะไม่นำโรคร้ายมาติด เนื่องจากเธอไม่เคยต้องมือชายใดใดมาก่อนนั่นเอง
“ฉันขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณได้รับบาดเจ็บ”
เสียงหวานเอ่ยบอกด้วยความรู้สึกผิด เมื่อเห็นแผ่นหลังกว้างเต็มไปด้วยรอยเล็บเป็นทางยาว มีเลือดออกซิบๆ จนเธอรู้สึกแสบแทน ซึ่งแน่นอนว่าเป็นฝีมือใครไปไม่ได้นอกจากเธอ
ไรอันเหวี่ยงเท้าลงจากเตียงใหญ่ไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะเดินโทงๆ ไปคว้าผ้าขนหนูสีขาวผืนใหญ่มาพันเอวไว้หลวมๆ จากนั้นก็หันมาบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เย็นชา ราวกับว่าเมื่อครู่นี้เขาและเธอไม่ได้สนิทสนมแนบชิดกายกันแต่อย่างใด
“เช็คเงินสดอยู่บนหัวเตียง รับไปแล้วก็ออกจากห้องซะ แต่ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมก็บอกเลขาผมได้ เขาจะจัดการให้กับคุณและพาคุณไปส่งเอง”
“ขอบคุณค่ะ”
หญิงสาวกล่าวเพียงสั้นๆ เพราะรู้ว่าหน้าที่ตัวเองมีเพียงเท่านี้ เมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วเธอก็จะต้องไป แต่กระนั้นก็ไม่รู้ว่าทำไมหัวใจดวงน้อยถึงได้รู้สึกเจ็บหน่วงๆ ก็ไม่รู้
จันทร์เจ้าคว้าเสื้อคลุมที่หล่นอยู่ปลายเตียง มาสวมใส่อย่างลวกๆ ก่อนจะคลานลงเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นห้องมาโกยๆ แล้วพาร่างบางระหงเข้าห้องน้ำไป โดยไม่สนใจที่จะมองร่างสูงใหญ่สมบูรณ์แบบที่ยืนพิงผนังห้องอยู่ ทั้งนี้เพราะไม่อยากให้หัวใจดวงน้อยหวั่นไหวกับใบหน้าหล่อเหลาคมคายที่สาวๆ ค่อนโลกต่างหลงใหลอยากจะครอบครองเป็นเจ้าของ
นัยน์ตาคมกริบสีทองประกายแสงวาบขณะที่มองตามร่างบางหายลับเข้าไปในห้องนอน ชายหนุ่มรู้สึกแปลกใจอยู่มากเพราะไม่คิดว่าคนที่เสียตัวครั้งแรกจะมีท่าทีเย็นชาได้ถึงเพียงนี้ ตอนแรกเขานึกว่าเธอจะร้องให้ฟูมฟาย หรือเรียกร้องค่าเสียหายมากกว่านี้เสียอีก
‘ผู้หญิงอะไร ทำตัวแปลกชะมัด!’
ไรอันพึมพำกับตัวเองในใจ เขายอมรับว่าการร่วมรักกับเธอครั้งนี้เป็นอะไรที่พิเศษมากกว่าครั้งไหนๆ เป็นบทรักที่น่าจดจำ และเขายังยอมรับอีกว่าต้องการให้มีครั้งต่อๆ ไปกับเธอ ทั้งที่เขาไม่เคยคิดจะเลี้ยงดูใครเป็นตัวเป็นตนมาก่อน เพราะผู้หญิงที่เขาซื้อมาเชยชมชั่วครั้งชั่วคราวนั้นไม่ได้ทำให้เกิดความปรารถนาซ้ำเป็นครั้งที่สองนั่นเอง
………………………………………….
- ผู้เขียน
