บ่วงรักซาตานร้อยเล่ห์

บทลงทัณฑ์ (100%)

จันทร์เจ้าพาร่างระหงเข้ามาในเพนท์เฮาส์สุดหรู ก้าวยาวๆ ตรงไปยังห้องนอนด้วยใบหน้าบึ้งตึงอย่างไม่สบอารมณ์นัก ทั้งนี้ก็เพราะเธอถูกบังคับให้กลับมาด่วน ไม่แม้แต่จะได้เอ่ยลาศรุตกับแฟนสาวที่ยังคงปรับความเข้าใจกับอยู่

แต่แล้วเท้าเรียวยาวในรองเท้าส้นสูงก็ต้องหยุดชะงักลงตรงห้องรับแขก เมื่อสายตาคู่สวยปะทะเข้ากับร่างกำยำเปลือยท่อนบน อวดแผงอกกว้างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรง นั่งกระดกเหล้าเข้าปากอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งขรึมบ่งบอกถึงอารมณ์กรุ่นๆ ที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความเงียบนั้น

จันทร์เจ้าสะดุ้งสุดตัว เมื่อแก้วเหล้าในมือใหญ่ถูกวางกระแทกลงบนโต๊ะกระจกตรงหน้าเต็มแรงจนเหล้าที่อยู่ในแก้วกระเด็นออกมาพร้อมเสียงดัง ปัง!

“ไปไหนมา”

คำถามราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยความเย็นเหยียบนั้นส่งผลให้คนถูกถามเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง นัยน์ตาคู่คมที่จ้องมองมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ทำให้เธออยากจะล่องหนหนีออกไปเสียจากตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด

“ไปงานประมูลเพชรมาค่ะ”

หญิงสาวพยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น ตอบคำถามออกไป ถึงแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าเขาทราบความเคลื่อนไหวของเธออยู่แล้วก็ตามที มีหรือที่ไรอันจะไม่รู้ว่าเธอไปไหนเมื่อไหร่และทำอะไร แต่ที่เขาถามคงเป็นเพราะต้องการให้เธอพูดออกมาจากปากของตัวเองมากกว่าฟังรายงานจากลูกน้อง

“กับใคร?” ไรอันถามพร้อมกับยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วค่อยๆ เดินมาหาเธอช้าๆ ก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ โดยเว้นระยะห่างเพียงก้าวเดียว

จันทร์เจ้าเชิดใบหน้างดงามขึ้นเล็กน้อย พยายามเก็บซ่อนความหวาดกลัวในใจเพื่อแสดงความไม่พอใจออกมาทางคำพูดให้เขารับรู้ว่าสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้ก็ทำเธอโกรธเช่นกัน

“ดูเหมือนคุณจะรู้คำตอบอยู่แล้ว จะมาถามทำไมอีก”

“ผมถามก็ตอบมาสิ กะอีกแค่ตอบว่ามันเป็นใครยากนักหรือไร”

“แล้วถ้าฉันตอบคำถามคุณสาบานได้ไหมละคะว่าคุณจะไม่โกรธ”

“ถ้ามันไม่มีอะไร ทำไมผมต้องโกรธ”

ไรอันย้อนถามเสียงลอดไรฟัน ราวกับคนที่พยายามข่มอารมณ์เอาไว้อย่างสุดความสามารถ และแน่นอนว่าหญิงสาวรับรู้อารมณ์ของเขาได้ดีแต่ก็ไม่คิดจะอ่อนข้อให้กับเขาเช่นกัน

“แต่ฉันว่าไม่จริง เพราะสายตาที่คุณมองฉันมันบ่งบอกชัดว่าคุณคิดยังไง คุณไม่มีทางเชื่อถึงแม้ฉันจะบอกว่าไม่มีอะไร”

“ไม่มีอะไรแล้วทำไมต้องจับมือถือแขนกันด้วย ผมเคยบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าเป็นผู้หญิงของผม ต้องไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายหน้าไหน!”

หัวใจดวงน้อยไหววูบกับประโยคของคนตัวใหญ่ นี่ลูกน้องของเขารายงานละเอียดถึงขั้นวินาทีต่อวินาทีเลยเหรอเนี่ย! ขนาดว่าเธอบีบมือให้กำลังใจทนายความหนุ่มไม่ถึงเสี้ยวนาทีเขายังรู้เลย

“ฉันทราบดีค่ะ และฉันก็มั่นใจว่าไม่ได้ทำผิดสัญญาที่เราเคยตกลงกันไว้”

“งั้นเหรอ?”

เมื่อให้โอกาส แต่เธอไม่ยอมรับผิดก็เปล่าประโยชน์ที่เขาจะปราณี มือใหญ่คว้าหมับที่ข้อมือเล็กพร้อมกับออกแรงฉุดกระชากเธอเต็มแรง ส่งผลให้ร่างบางที่ไม่ทันระวังตัวปลิวไปตามแรงกระชากอย่างง่ายดาย

“คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ!”

จันทร์เจ้าพยายามขืนตัวและสะบัดแขนออกแต่มีหรือจะสู้พละกำลังของคนตัวใหญ่ได้ ยิ่งเธอพยายามขัดขืนมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรัดมือเธอแน่น และฉุดลากไม่หยุดกระทั่งมาถึงหน้าห้องนอน

“คุณรู้ไหมว่าผลของการขัดคำสั่งต้องได้รับโทษยังไง”

ไรอันเหวี่ยงคนตัวเล็กเข้าไปด้านใน ก่อนที่ตัวเองจะตามเข้ามาแล้วดันประตูปิดพร้อมกับล็อกไว้อย่างแน่นหนา การกระทำของเขาบ่งบอกชัดว่าเธอไม่สามารถหนีจากการลงทัณฑ์ครั้งนี้ไปง่ายๆ

จันทร์เจ้าที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะโดนลงทัณฑ์เพราะกล้าท้าทายเขา เธอก็ต้องรีบวิ่งหลบคนตัวใหญ่ที่ย่างสามขุมมาหาเธอช้าๆ แต่เมื่อไม่สามารถหนีพ้นก็ต้องหันมาร้องปรามเสียงหลง

“อย่างนะคะคุณไรอัน อย่าเข้ามานะ!”

อารมณ์โมโหที่อยู่เหนือการควบคุมทำให้ชายหนุ่มขาดสติ ไม่สนแม้แต่เสียงร้องห้ามด้วยความหวาดกลัว เพียงเสี้ยวนาทีเขาประชิดเข้าหาตัวเธอ ก่อนที่จะจับร่างบางพลิกให้หันหลังแล้วดันชิดติดกระจกบานใหญ่ที่ก้านเป็นผนังห้องระหว่างห้องน้ำกับห้องนอนทันที

“ไม่นะ! อย่า!”

จันทร์เจ้าที่พยายามดันผ่ามือไว้กับกระจกไม่ให้หน้าเธอแนบติดกระจก แต่แล้วก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อชุดราตรีเกาะอกถูกกระชากลงมากองอยู่ที่เอว ส่งผลให้ท่อนบนเธอเปลือยเปล่าในพริบตาเดียว ถึงแม้ตอนนี้เธอจะอยู่ในท่าหันหลังแต่กระจกที่อีกด้านหนึ่งถูกปิดม่านดำไว้สะท้องเงากลับมาให้เห็นเต็มสองตา

เนินอกอวบที่กำลังบดเบียดกับกระจกส่งเงาสะท้อนให้คนที่ซ้อนทับอยู่ทางด้านหลังครางต่ำด้วยไฟปรารถนาที่ถูกปลุกอย่างกะทันหัน ริมฝีปากร้อนระอุกดจูบหนักหน่วงและบ้าคลั่งลงมาตามคอกคอระหงและไหล่มน ไล่ลงมาตามแผ่นหลังขาวเนียนเปลือยเปล่าโดยไม่สนคนตัวเล็กที่พยายามดิ้นขัดขืนพร้อมร้องปรามไม่หยุด

“คุณไรอัน! ปล่อย!”

นอกจากไรอันจะไม่หยุดแล้ว เขายังถลกกระโปรงชุดราตรีของเธอขึ้นมาแล้วดึงกางเกงในตัวจิ๋วที่ปกปิดดอกไม้งามออกอย่างแรงจนมันขาดติดมือไปด้วย ก่อนจะเหวี่ยงมันลงพื้นอย่างไม่ใยดี

มือใหญ่จับสะโพกงอนงามยกขึ้น จ่อหัวมังกรที่เตรียมพร้อมรบตรงจุดกึ่งกลางดอกไม้งาม ขณะที่ใช้เท้าแทรกเข้ามาตรงกลางหว่างขาเรียวสวยให้แยกออกจากกัน เมื่อทางสะดวกเขาก็ไม่รอช้าที่จะดันความใหญ่โตเข้าไปในกลีบดอกไม้อวบอูมอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่คิดจะเตรียมความพร้อมให้กับช่องรักคับแคบของคนตัวเล็กเสียก่อน เพราะกลิ่นหอมๆ และเรือนร่างที่เย้ายวนของเธอ บวกกับความหึงหวงทำให้เขาไม่อาจหยุดยั้งตัวเองเอาไว้ได้อีกต่อไป

“กรี๊ด!!” จันทร์เจ้ากรีดร้องสุดเสียง ทั้งเจ็บและจุกปนกันไปหมด

“อืม…”

เสียงทุ้มครางต่ำ เมื่อรับรู้ถึงความคับแน่นที่บีบเขาสุดแรง ร่างบางที่สั่นน้อยๆ ด้วยความเจ็บปนหวาดกลัวต่อการกระทำที่แสนจะดิบเถื่อนของเขา ดึงสติไรอันให้กลับคืนมา แต่กระนั้นชายหนุ่มก็ไม่อาจหยุดการกระทำที่แสนจะเอาแต่ใจของตัวเองได้ในเวลานี้

“ผมจะค่อยๆ ทำ” เสียงทุ้มพร่ากระซิบบอกชิดใบหูเล็กเหมือนให้คำสัญญา ก่อนจะเริ่มขยับกายแกร่งเข้าออกช้าๆ เพื่อให้ร่างกายของเธอได้ปรับตัว

จันทร์เจ้าเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นเป็นเส้นตรง พยายามกลั้นเสียงครางไม่ให้หลุดออกมา ระหว่างที่เขาค่อยๆ เร่งจังหวะรักให้รัวเร็วขึ้น ภาพสะท้อนของเธอกับเขาในกระจกทำให้ใบหน้างดงามแดงก่ำเป็นลูกตำลึงสุก ลามไปถึงใบหู ลำคอ ตลอดจนเรือนร่างด้วยความรู้สึกอับอาย เมื่อไม่อาจทนเห็นภาพเนินอกอวบอิ่มที่สั่นกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะกระแทกของเขาได้ หญิงสาวก็ต้องเมินหน้าไปทางอื่นแทน

มือใหญ่ทั้งสองข้างจับสะโพกงามตรึงไว้แน่น ขณะที่อัดกระแทกตัวตนเข้าหาเธอไม่หยุด เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้องนอนกว้าง ปนกับเสียงครางด้วยความเสียวซ่านของคนออกแรงไม่หยุด เขาเร่งความเร็วถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดก็พ่นลาวาร้อนๆ ใส่ช่องรักคับแน่นเต็มแรง เป็นจังหวะเดียวกับที่ร่างบางเกร็งกระตุกบีบรัดเขาแน่นเมื่อถึงสวนสวรรค์ไปพร้อมๆ กัน

“คราวหลังอย่าดื้อกับผมอีก เข้าใจไหม”

ชายหนุ่มเตือนด้วยความหวังดี ขณะที่ซบใบหน้าหล่อเหลาลงบนไหล่มนพร้อมกับหายใจหอบถี่ จันทร์เจ้าแข้งขาอ่อนแรงแทบจะทรุดลงไปกองกับพื้น ยังดีที่ได้มือใหญ่ตวัดรั้งร่างเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อยเลยทำให้เธอไม่ร่วงทรุดลงไปกองกับพื้น

สำหรับไรอัน ผู้หญิงเป็นเพียงเครื่องระบายอารมณ์ ที่ซื้อมาใช้เพียงครั้งเดียวก็เพียงพอต่อความต้องการ เขาไม่จำเป็นต้องสนใจความรู้สึก หรือชีวิตของพวกหล่อนหลังจากที่ภารกิจบนเตียงจบลง

แต่กับจันทร์เจ้าไม่ใช่ เธอเป็นคนแรกที่เขาไม่รู้สึกเบื่อ ไม่ว่าจะอยู่ในอารมณ์ไหนๆ ก็อยากจะสอดประสานร่างกายกับเธอ ยิ่งสอนเพลงรักให้กับเธอมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งต้องการมันเพิ่มขึ้นมากเท่านั้น จนบางทีเขาก็รู้สึกกลัวว่าสักวันจะปล่อยเธอไปไม่ได้อย่างที่ตกลงกันไว้ในทีแรก