มะปรางได้แต่เดินถอยหลังหนี จากที่คิดจะออกมานั่งเล่นนี้ฉันเจอกับตัวอะไร
“พี่รามนี้พี่จะทำอะไร” มะปรางถามด้วยน้ำเสียงสั่นไหว
!! พรึบ !! แต่นั้นคนเมากับไม่คิดจะสนใจ รามกระชากคนตัวเล็กเข้ามากอดมือรามทั้งสองข้างประสานกัน ใบหน้าอันหล่อเหลาซุกเข้าบ่าไหล่ของคนตัวเล็กตีมึนหน้าตาเฉย กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยหึ่งเข้ามาแตะที่ปลายจมูกของคนตัวเล็ก
“พี่ราม นี้พี่ ปล่อยฉันนะ” แต่นั้นยิ่งมะปรางห้าม ดูเหมือนว่าคนเมาจะไม่เข้าใจ รามยังคงเอ่ยเสียงดัง
“ทำไม แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลยหรือไง อย่าลืมนะมะปรางฉันนี้คือผู้ชายคนแรกของเธอ” รามเอ่ยเสียงดัง แต่นั้นมะปรางถึงกับทำหน้าไม่ถูก กลัวมีใครเดินผ่านไปมา แถวนี้จะได้ยิน ถ้ามีคนเจอฉันและเขาอยู่ในสภาพแบบนี้คงไม่ดีแน่ มะปรางได้แต่กัดฟันกรอดให้ราม แต่นั้นดูเหมือนว่าคนเมาจะพูดไม่รู้เรื่องซะด้วยสิ รามซุกใบหน้าอันหล่อเหลาลงที่บ่าไหล่ของมะปรางอยู่เช่นนั้นไม่ยอมปล่อย แถมยังกอดเ
