ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม แบบที่ไม่มีเขา ไม่มีอาหารเช้าพร้อมเสริฟ ไม่มีนมอุ่นๆและน้ำส้มคั้นก่อนนอน
ไอรดาตื่นขึ้นมาในเวลาเช้าตรู่ เธอเตรียมอาหารเช้าและชุดนักเรียนไว้ให้ลูกพร้อมของเธอเองด้วย อาโนมีงอแงถึงลัมบ้างแต่ไม่นานทุกอย่างจะเหมือนเดิม
เธอจูงมือลูกน้อยในชุดนักเรียนลงมาแต่เช้าเพื่อหลีกเลี่ยงช่วงรถติด
"พ่อครับ!!" อาโนยิ้มดีใจที่เห็นลัมยืนรออยู่ใกล้ๆเคาเตอร์ ลัมได้ยินแล้วเป็นปลื้มกับคำที่ลูกชายเรียกเขา
"พ่อมารับอาโนไปส่งรร.ครับ" ลัมย่อตัวลงเพื่ออุ้มเด็กชาย ไอรดามองเขาเคืองๆแต่ไม่ได้ว่าอะไร
"อาโนคิดถึงพ่อครับ"เด็กชายบอก
"พ่อก็คิดถึงลูกครับ คิดถึงแม่ไอด้วย เหงามากเลย" ลัมบอกเสียงอ้อน
"แม่ครับ พ่อน่าสงสาร" อาโนร้องบอกแม่แต่ไอรดากับทำหน้ามองบนใส่คนตัวโต
=br=
"ตอนเย็นพ่อมารับนะครับ" ลัมโบกมือลาลูกเมื่อส่งเขาถึงมือคุณครูแล้ว
"รักแม่ครับ" อาโนตัวน้อยกอดแม่
"รักพ่อครับ" แล้วหันมากอดล
