ตอนที่4
1204 คำ
ลัมกำแผ่นกระดาษในมือแน่น เด็กชายอานัท ยืนยง ชื่อมารดา นางสาว ไอรดา ยืนยง ชื่อบิดา ไม่ปรากฎ
ลัมที่แอบมาดูลูกชายที่โรงเรียนได้แต่มองเขาอยู่ไกลๆ ลูกชายเขาเล่นอยู่ในสนามเด็กเล่นพร้อมเด็กวัยเดียวกัน อาโนเป็นเด็กตัวเล็ก หน้าตาหล่อเหลาแต่เด็ก ดูไปดูมาก็มีส่วนคลายเขาอยู่มาก ตอนนี้อาโนกำลังเล่นชิงช้าอยู่ เขาดูไม่ค่อยร่าเริงเมื่อเทียบกับเพื่อนๆ ไม่รู้ทำไมมันทำให้ลัมปวดใจ อยากถามว่าลูกเป็นอะไร
=br=
=br=
เวลาเช้าหลังจากที่ไอมาส่งอาโนที่โรงเรียนเธอก็ตรงเข้าบริษัททันที วันนี้ดีหน่อยที่ไม่ต้องเจอลัมที่โรงแรมเพราะตอนนี้รอแค่วันแถลงข่าวเปิดตัวโครงการเท่านั้น
"บอสคะ นี้เอกสารที่ต้องเซ็นต์ค่ะ แล้วก็ตอนเย็นมีงานเลี้ยงรุ่น เดี๋ยวไอตั้งเตือนไว้ให้นะคะ" ไอรดาวางเอกสารกองโตไว้ที่โต๊ะพร้อมบอกเขาเสียงแจ๊ว ปกติถ้าอยู่กันรำพังไอมักจะแทนตัวเองอย่างคุ้นเคย เพราะภพภูมิที่วางตัวเป็นธรรมชาติกับเธอและมักเรียกและเล่นกันราวกับพี่น้อง
"ฮอตนะหมู่เนี้ย" ภพภูมิแซะเลขาสาว
"คะ?"ไอทำหน้างง
"เห็นคุณลัมทำท่าจะจีบไอ" บอสหนุ่มบอก
"เหอะ คนอย่างคุณลัมหรอคะจะจีบไอ" ไอรดาพูดเสียงดูแคลนทั้งที่ตายังจ้องที่มือตัวเอง
"เขาบอก" ภพภูมิตอบ
"หรอคะ" ไอรดายังคงก้มหน้าก้มตาเคลียร์ตารางนัดให้บอสหนุ่มโดยหาสนใจคำพูดเขาอีกต่อไป
"ไม่ดีใจหรอ"
"ทำไมไอต้องดีใจด้วยล่ะคะ"
"เขาก็หล่อดีออก รวยด้วย ผมเป็นผู้ชายยังอดมองเขาไม่ได้เลย"
"นี่จะยุกันหรอคะบอส"
"เปล่านะ"
"เลิกพูดไร้สาระเถอะค่ะ"
"ครับๆคุณเลขา"
=br=
=br=
"แม่ครับ อาโนอยากกินไอติม" อาโนตัวน้อยกอดอ้อนแม่ที่มารับที่โรงเรียน
"คุณครูบอกว่าวันนี้อาโนทานข้าวน้อยใช่ไหมครับ"ไอรดาทำหน้าดุๆ
"อืมมม" อาโนทำท่านึก
"กับข้าวไม่อร่อยหรอครับ"
"ครับ" อาโนรีบผงักหัวแรงๆทั้งที่ไม่รู้เหตุผลว่าทำไม คำถามของแม่ดูจะยากเกินไปสำหรับเขา
"แม่ครับอุ้มอาโนหน่อย" เด็กน้อยวัย3ขวบกว่าผายมือรอแม่
"ครับลูก" ไอรดาหอมแก้มลูกฟอดใหญ่เธอมักทนไม่ได้กับไอ้อาการอ้อนๆนี่ แล้วไอก็อุ้มร่างเล็กพาเดินไปยังร้านไอติมที่พวกเขามักไปกินกันเป็นประจำ
'ฉันไม่รู้ว่าจะเลี้ยงเขาให้ดีได้แค่ไหน จะดุลูกยังไม่กล้าเลย แอบตามใจเขาหน่อยๆด้วย เฮ๊ยย'
เด็กน้อยปีนขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้อย่าทุลักทุเลแต่ว่าน่ารักจนใครเห็นก็อยากหยิก
"เอาช็อคโกแลตครับ" อาโนบอกทันทีที่บริกรสาวเดินเข้ามาพร้อมเมนูเล่มใหญ่ในมือ
"ช็อคโกแลตถ้วยหนึ่งนะครับ" เธอถ้วนคำทำเสียงสองกับเด็กน้อยหน้าหล่อ
"ครับ" อาโนรับคำเสียงใส
"เป็นชามะนาวค่ะ" ไอรดาบอกเมื่อพนักงานสาวหันมาโดยไม่รอให้เธอเสียเวลาถาม
"ไอศกรีมช็อคโกแล็ตกับชามะนาวนะคะ"พนักงานทวนออเดอร์
"ค่ะ"
"รอสักครู่นะคะ" เธอบอกน้ำเสียงสุภาพแล้วเดินจากไป
ที่ร้านเล็กๆแห่งนี้ถูกตกแต่งเอาใจเด็กๆจึงไม่แปลกใจเลยที่มีพ่อแม่ท่านอื่นๆพาลูกมาทานที่นี่กันหลายครอบครัว รอบๆร้านมีสวนเล็กๆที่มีทั้งบ่อน้ำและสัตว์ตัวน่ารักอย่างกระต่าย นก และกระรอก เป็นต้น
"แม่ครับอาโนขอไปดูตรงนั้นได้ไหมครับ" อาโนชี้มือน้อยไปที่ตู้ปลามาใหม่ตรงมุมหนึ่งของร้าน
"ครับลูก" ไอรดาอนุญาต เพราะร้านนี้ค่อนข้างจะปลอดภัย พนักงานคอยสอดส่องดูแลเด็กๆด้วยอีกทางจึงไม่มีอะไรน่าห่วง
ไอรดาได้ทีหยิบงานที่คั้งค้างอยู่ออกมาสะสางต่อแต่ก็ยังคอยมองและฟังเสียงลูกเสมอ อาโนที่กินอิ่มแล้ววิ่งไปเล่นของเล่นแปลกใหม่ที่มีอยู่ในร้าน เขาไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปที่สวนด้านนอกโดยที่แม่ไม่พาไป แต่เด็กคนอื่นจูงมือชวนกันออกไปดูพี่เต่ากันแล้ว อาโนหันมองแม่แวบหนึ่ง เขาเห็นแม่กำลังยุ่งอยู่เลยวิ่งตามเพื่อนออกไปตามนิสัยอยากรู้อยากเห็นของเด็ก
"ค่ะบอส ได้ค่ะ.."
"แงๆๆ"
ไอรดาละสายตาจากลูกชายไปแวบเดียวก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของอาโน เธอทิ้งโทรศัพท์แล้วรีบวิ่งไปตามเสียงโดยไม่สนใจแม้กระทั่งกระเป๋าสตางค์
ไอรีบวิ่งไปหาลูกแต่ช้ากว่าคนตัวสูงที่แอบตามมาตลอด
"อย่าร้องนะครับคนดี" ลัมอุ้มเด็กชายตัวน้อยไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงอย่างถือดี พร้อมลูบหัวเล็กเพื่อปลอบโยน
"วางเขาลง!!" ไอรดายืนกำมือแน่นและมองเขาอย่างกินเลือดกินเนื้อ
"ไอ" สายตาคมมองเธออย่างเว้าวอน ขอได้ไหม ขอพี่มีส่วนร่วมในชีวิตเธอได้ไหม
ไอรดารีบดึงตัวลูกชายออกจากคนร่างสูงใหญ่ เธอจิกเล็กเข้าไปในแขนล่ำเพื่อระบายความกรุ่นโกรธและลงโทษที่เขาบังอาจแตะเนื้อต้องตัวลูกชายของเธอ
"อยู่ๆลูกก็ล้ม พี่ว่ามันแปลกๆ พาไปหาหมอเถอะ" ลัมบอกไอรดาที่ยังทำหน้าแค้นใจไม่หาย เขากล้ามาแตะต้องลูกชายเธอได้ยังไง หนำซ้ำยังกล้าเรียกเขาว่าลูกอีก เธออยากจะทุบทำลายลัมให้ตายๆไปซะแต่ก็ไม่อาจแสดงความโกรธเกรี้ยวต่อหน้าลูกได้ ไอรดาจึงพาลูกน้อยเดินออกมาให้ไกลจากเขา
"พี่ไปส่ง"
"อย่ายุ่งกับเรา" ไอบอกเสียงเย็นก่อนจะรีบเรียกแท็กซี่กลับคอนโด
=br=
=br=
=br=
=br=
ตอนเช้า
ไอรดามาทำงานปกติเธอทำราวกับว่าเมื่อวานไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่คิดว่าจะได้ค่อยได้เจอเขาแล้วแต่ลัมก็เสนอตัวมาเจอเธอจนได้ นับวันเธอยิ่งรำคาญ ทั้งที่คิดว่าจะไม่คิดอะไร แต่เจอหน้าเขาทีไรเธอเป็นต้องหงุดหงิดทุกที และดูเหมือนจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆอีกด้วย
"ลูกพี่ใช่ไหม" ลัมถาม
"....."
"ใช่ไหมไอ!"
ภาพเก่าย้อนมาในหัวเธอ'ไอท้อง'/'คิดนานไหมมุขเนี่ย!!'สายตา น้ำเสียง ท่าทางและผู้หญิงอีกคน มันยังชัดเจนอยู่ในความทรงจำ ทั้งที่ลืมไปหมดแล้ว จะกลับมาทำร้ายกันอีกทำไม!!
"ไปตายซะ!!" ไอพูดเสียงลอดไรฟัน ทั้งที่คิดว่าอโหสิกรรมให้แล้ว แต่ยิ่งเจอความเกลียดชังยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
"ไอ"
"เขาไม่มีวันมีพ่อเลวๆอย่างนาย" ตากลมโตจ้องมองใบหน้าคมอย่างท้าทายก่อนจะเดินจากมาอย่างสงบ
=br=
- ผู้เขียน
