หญิงสาวชี้นิ้วไปที่ประตูห้องเหมือนกับเป็นการขับไล่เขากลายๆ
“เหรอ!! ห้องนี้เป็นของเธอ แล้วถ้าคืนนี้ฉันจะนอนด้วยเธอมีปัญหาหรือไง”
“เอะ!! คุณนี่ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง บัวบอกว่า บัวไม่ยินดีต้อนรับคุณ เราควรอยู่ให้ห่างกันที่สุด”
“แปลกนะ!! ทำไมฉันอยากอยู่ใกล้ๆ เธอล่ะ อยากอยู่ใกล้ชิดเนื้อแนบเนื้อเชียวล่ะ”
ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแหบปร่า เขาทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นที่ปลายเตียงและคืบคลานเข้าไปหาหญิงสาวช้าๆ แววตาของอองรีลุกวาว เขามองสบนัยน์ตาหญิงสาวด้วยความเสน่หา...
“ยะ...อย่านะ ไม่อย่างนั้นบัวจะร้องให้คนช่วย”
“ต้องให้ย้ำกี่ครั้งเธอถึงจะจำนะบัว... ฉันชอบฟังเสียงร้องของเธอที่สุด และยิ่งเป็นเสียงครางนะยิ่งโปรดปรานเลยล่ะ”
ชายหนุ่มเอ่ยช้าๆ เขาเน้นให้เธอรู้ว่าเขาชมชอบเสียงหวานๆ ของเธอมากเพียงไหน ยิ่งเวลาแนบชิดกัน เสียงของเธอทำให้เขาฮึกเหิมและกระสันซ่าน
“คนบ้า!! คนใจร้าย คุณต้องการอะไรกันแน่”
บุษกรกระถ
