“มึง อีจินเป็นอะไรไม่รู้”
พอลล่าหันมาบอกด้วยท่าทางร้อนรน ชูครีมเลยตอบกลับด้วยความกระวนกระวายไม่แพ้กัน
“โทรกลับไปสิ โทรกลับไป”
“พี่ว่าถ้าน้องเขาปล่อยให้สายตัดไปเอง แสดงว่าอาจจะมีอะไรที่ทำให้ใช้มือถือไม่ได้ก็ได้นะ”
“จริงด้วย พี่ทิศใต้ฉลาดมากค่ะ”
“แล้วเราจะทำไงกันดีอะ”
ทิศใต้จับไหล่เล็กและจูบลงบนหน้าผากเธอแผ่วเบา ถึงชูครีมจะเก่งแต่เขาก็เข้าใจว่ามันต้องมีช่วงที่ขาดสติได้เหมือนกัน
“ใจเย็นนะครับ อันดับแรกเราลองไปหาเพื่อนหนูกันก่อนมั้ย”
“ดีเหมือนกันค่ะ ไปกันพอลล่า”
“เรียกวินดีมั้ยมึง เวลาแบบนี้รถติด ถ้าเอารถไปกว่าจะถึงเป็นชั่วโมงเลย”
“เดี๋ยวทั้งคู่รอพี่แป๊บหนึ่งนะ”
ทิศใต้ลุกออกไปจากโต๊ะแล้วหายไปทางหลังร้านก่อนจะกลับมาพร้อมหมวกกันน็อกสามใบ
“ไปกัน เดี๋ยวพี่ขับให้”
“หือ พี่ไปเอามอเตอร์ไซค์มาจากไหน?”
“ยืมเพื่อนมา มันเป็นเจ้าของร้านนี้น่ะ”
ทั้งสามคนรีบเดินมายังรถเวสป้าสีครีมที่จอดอยู่หน
