ตอนที่ 14
เป็นอันว่าทิศใต้ได้รับหน้าที่อยู่ดูแลคนป่วยจากคุณนายปิ่นฟ้า เพราะเธอต้องออกไปวัดกับสาวใช้ในบ้าน ที่บ้านเลยไม่มีใครอยู่เลย
“จริง ๆ พี่กลับไปเลยก็ได้นะ หนูไม่ได้เป็นอะไรแล้ว”
ทิศใต้หันไปมองคนป่วยบนโซฟาก่อนจะเดินลงมานั่งเบียดเธอ
“โอ๊ย มาเบียดทำไมเนี่ย”
“พี่ไม่กลับ แล้วถ้าหนูหายไข้เมื่อไหร่เรากลับกรุงเทพกัน”
“เรา?”
คิ้วสวยเลิกขึ้น ทวนประโยคใหม่อีกครั้ง
ท่าทางน่ารักของเธอเลยทำให้ทิศใต้อดไม่ได้ที่จะขโมยหอมแก้มเธอฟอดใหญ่
“เมียหอมที่สุด”
“ทำไมพี่ถึงได้ฉวยโอกาสแบบนี้ฮะ!”
“หอมแก้มเมียผิดตรงไหน”
ชูครีมไม่อยากจะเถียงกับคนหน้าทน เธอเลยทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา หันหน้าเข้าหาพนักพิงเพื่อให้ไม่ต้องมองหน้าอีกฝ่าย
“ตกลงตามนี้นะ กลับกรุงเทพพร้อมกัน”
ริมฝีปากอิ่มเม้มเป็นเส้นตรง เธอมาที่นี่เพื่อหนีเขา แล้วจะให้เธอกลับไปกับเขาเนี่ยนะ ไม่มีทาง
“ว่าไงครับหนู จะกลับมั้ย”
ทิศใต้โน้มตัวไปกระซิบถาม
