ตอนที่ 8 อยากเป็นเหยื่อ
1220 คำ
ตอนที่ 8
วันนี้เป็นวันที่สองของการเที่ยวเชียงใหม่ ซึ่งทิศใต้ได้แนะนำชูครีมในฐานะแฟนกับเพื่อนเขาเมื่อเช้านี้
พวกลิลลี่ที่มาเที่ยวด้วยเพราะต้องการจับทิศใต้รู้ข่าวเรื่องทิศใต้มีแฟนเข้าก็อาละวาดและขอกลับกรุงเทพไปก่อน
ตอนนี้เลยเหลือแค่ทิศใต้ แชมเปญ เก้าและกวากวาเท่านั้น
“อ่องปูเมื่อกี้อร่อยมาก ๆ เลย เสียดายที่เฮียเก้าไม่ยอมให้ซื้อกลับกรุงเทพ”
กวากวาย่นจมูกพร้อมบ่นกับชูครีมขณะทั้งคู่กำลังเดินออกจากร้านอาหาร ซึ่งหนุ่ม ๆ ขอตัวไปสูบบุหรี่กันก่อน
“เดี๋ยวครีมถือกลับไปให้ที่ม.ก็ได้”
ชูครีมว่าอย่างเอ็นดูในความน่ารักของอีกฝ่าย เธอและกวากวารุ่นเดียวกันแถมคนข้าง ๆ ยังเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก ๆ ทั้งคู่เลยสนิทกันเร็ว
“ครีมน่ารักที่สุดเลย ขอบคุณน้า”
กวากวากระโดดกอดเพื่อนสาวคนใหม่ด้วยความดีใจ เธอเองก็รู้สึกชอบครีมเหมือนกัน
ถึงหน้าสวย ๆ ของเธอจะดูร้าย ๆ เชิด ๆ แลดูเข้าถึงยาก แต่พอได้คุยแล้วชูครีมนิสัยดีมาก ถึงจะเป็นคนพูดตรง ๆ แต่ก็ไม่ได้เสียมารยาทจนทำร้ายจิตใจคนฟัง
“เมียไอ้ใต้ให้อะไรเธออีกยัยตุ๊กตา”
เสียงดุ ๆ ทำให้กวากวารีบปล่อยชูครีมและหันไปส่งยิ้มแหยกับเจ้าของเสียง
“เปล่านะเฮีย ชูครีมแค่บอกว่าจะพาไปเที่ยวต่อ”
“เหอะ ให้มันจริง”
เก้าเดินเข้าไปโอบไหล่กวากวาให้เดินออกไปด้วยกัน เป็นจังหวะเดียวกับที่ทิศใต้พุ่งตรงเข้ามากอดชูครีม
“โอ๊ย อะไรเนี่ยพี่ใต้”
“อื้อ กลิ่นบุหรี่ไม่เห็นหอมเหมือนกลิ่นแฟนเลย”
ทิศใต้ว่าพลางทำท่าสูดดมความหอมจากชูครีม เขาเลยโดนเธอผลักหน้าผากออก
“ไม่หอมแล้วไปสูบมันทำไมล่ะ”
“เลิกสูบก็ได้นะ แต่หนูแรดต้องให้พี่สูบแทน”
“ฮะ?”
ใบหน้าสวยแสดงสีหน้างงได้น่ารักจนคนขี้แกล้งอดใจไม่ไหว
“เริ่มจากสูบตรงนี้ก่อนแล้วกัน”
พูดจบทิศใต้ก็ก้มลงหอมแก้มนิ่มซ้ายขวา สูบความหอมละมุนเข้าเต็มปอด
“สูบหนูแรดดีกว่าจริง ๆ ด้วย”
“เฮ้ย ๆ เบาหน่อย คนไม่มีเมียเห็นแล้วมันอิจฉา”
แชมเปญเดินผ่านมาพร้อมบ่นขึ้นลอย ๆ ก่อนจะเดินตรงไปยัง
รถตู้ของพวกเขา
“นิ่งแบบนี้ พี่ขอสูบต่อนะ”
ทิศใต้กำลังจะก้มลงหอมแก้มนิ่มอีกครั้ง แต่ต้องเลื่อนมือไปกุมเป้าไว้แทนเพราะโดนถีบเข้าเต็ม ๆ
“โอ๊ย!!! เจ็บนะครับหนู”
“สมควรแล้ว วันหลังอย่ามาฉวยโอกาสแบบนี้อีก”
“คนใจร้าย”
“รีบเดินตามมาเร็ว ๆ ด้วย โอ้เอ้เสียจริง”
“แง แฟนใจอำมหิตจังเลยค้าบ”
“พี่ทิศใต้!!!”
“เดินตามไปเดี๋ยวนี้เลยครับ”
วันนี้ทั้งวันทั้งสี่คนพากันตะลอนรอบเมืองเชียงใหม่โดยมีชูครีมเป็นคนนำเที่ยว
สถานที่ในเมืองก็หนีไปพ้นพวกคาเฟ่ แม้ว่าพวกผู้ชายจะไม่เข้าใจเลยว่าสาวสวยสองคนเข้าออกคาเฟ่ได้ยังไงเป็นสิบร้านในวันเดียวแต่ก็นั่นแหละ หน้าที่พวกเขาไม่ใช่การตั้งคำถามแต่ถือกล้องถ่ายรูปต่างหาก
“พี่ใต้ ครีมฝากเสื้อคลุมหน่อย”
พูดจบชูครีมก็ถอดเสื้อคลุมตัวนอกเหลือแต่สายเดี่ยวด้านใน
ผู้ชายแถวนั้นต่างพร้อมใจกันหันมามอง ทิศใต้จึงรีบเดินเอาเสื้อคลุมตามไปคลุมกลับให้เธอ
“อะไรพี่ใต้ ครีมจะถ่ายรูป”
“ใส่เสื้อคลุมไว้ ถ้าไม่ใส่ก็กลับ”
ทิศใต้สั่งเสียงแข็ง สีหน้าตึงเครียดจนชูครีมยังแอบตกใจ แต่ด้วยความดื้อรั้นของเธอ หญิงสาวเลยปฏิเสธที่จะใส่เสื้อคลุมกลับ
“ไม่ค่ะ ครีมไม่ใส่แล้ว”
“อย่าให้พี่ต้องโมโหอีกครีม”
กวากวาขยับเข้าหาชูครีมพลางยื่นหน้าไปกระซิบข้างหู
“ใส่ไปเถอะครีม ดูท่าพี่ทิศใต้เขาจะเริ่มโมโหจริง ๆ แล้วนะ”
ปกติทิศใต้เป็นคนอารมณ์ดีแต่อย่าให้เขาโมโหขึ้นมาเชียว น่ากลัวอย่าบอกใครเลย
“ครีมขอเหตุผลสามข้อ ทำไมครีมต้องใส่เสื้อคลุม”
“หนึ่ง พี่หวง สอง พี่หวง และข้อสาม พี่หวง”
แก้มใสแดงระเรื่อ ชูครีมต้องเบือนหน้าไปทางอื่นไม่กล้าสบตากับสายตาจริงจังของทิศใต้
“ใส่แล้ว พอใจรึยัง”
“ครับ พอใจ”
ทิศใต้กลับมายิ้มแย้มดังเดิม เขาดึงหน้าชูครีมเข้ามากดจูบลงบนหน้าผาก แล้วส่งสายตาเยาะเย้ยให้พวกผู้ชายที่กำลังมองมา ให้มันรู้บ้างว่าของใคร และรีบลากหญิงสาวไปนั่งยังจุดถ่ายรูปก่อนที่เธอจะโวยวาย
“จะถ่ายตรงนี้ใช่มั้ย เดี๋ยวพี่ถ่ายให้”
ภาพผู้ชายตัวโตกำลังตั้งกล้องถ่ายรูปแฟนสาวอย่างตั้งใจสร้างความประทับใจให้หลายคนที่เดินผ่านไปมา และเพียงไม่กี่นาทีภาพความน่ารักเหล่านั้นก็ปรากฏสู่โลกโซเชียล
ทันทีที่กลับมาถึงโฮมสเตย์ ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันเข้าห้องตัวเอง
หน้าหนาวของเชียงใหม่ในช่วงกลางวันนี่ประมาทไม่ได้เลย กำลังเดิน ๆ อยู่ นี่โดนแดดเผาละลายไปกับอากาศไม่รู้ตัวได้เลยนะ
“กูถามหน่อยไอ้เสือใต้”
“ว่า?”
“คนนี้มึงจริงจังรึเปล่าวะ มึงจะเอาผู้หญิงทุกคนมาเป็นเหยื่อของเสืออย่างมึงไม่ได้นะโว้ย”
ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้ม ทิศใต้เดินไปตบบ่าเพื่อนซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ริมหน้าต่าง
“ชูครีมไม่ใช่เหยื่อกูหรอก”
“อย่าบอกว่ามึงชอบน้องเขาจริง ๆ น่ะ แม่เจ้า คนอย่างเสือใต้รักใครเป็นด้วยเหรอวะ”
“หึหึ ตอนนี้กูยังตอบมึงไม่ได้ แต่ที่รู้แน่ตอนนี้คือกูเบื่อเป็นเสือแล้วว่ะ อยากเป็นเหยื่อให้แรดน้อยขย้ำบ้าง”
แชมเปญทำท่าขนลุกกับรอยยิ้มของเพื่อน ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป
อีกฝั่งทางด้านบ้านในโซนสวนดอกไม้
บริเวณนี้จะติดลำธารทางด้านหลัง และมีที่พักหลังขนาดกลางอยู่ตรงนั้นซึ่งคือบ้านของครอบครัวชูครีมที่สร้างไว้เพื่อใช้พักผ่อนชั่วคราว
“บ้าจริง นี่ฉันยิ้มออกมาเหรอ”
ชูครีมยกมือขึ้นทาบหน้าตัวเองเมื่อรู้สึกว่ากำลังยิ้มขณะมองกำไลห้อยจี้รูปเสือที่ทิศใต้พึ่งซื้อให้
‘พี่ให้ คนอื่นจะได้รู้ว่าคนนี้มีเสือจองแล้ว’
‘เสือที่ไหน?’
‘เสือใต้ไงครับ แต่คิดว่าอีกไม่นานคงกลายเป็นแมวใต้แน่เลย’
‘พูดอะไรเลอะเทอะ เสือจะกลายเป็นแมวได้ไง’
‘เพราะโดนแรดน้อยกำราบไงครับ’
สัมผัสอบอุ่นจากรอยจูบที่ทิศใต้ประทับลงบนข้อมือเธอยังคง
ตราตรึงมาถึงตอนนี้
ฝ่ามือเล็กทาบทับหน้าอกตัวเอง ก่อนพยายามควบคุมอัตราการเต้นของหัวใจให้ช้าลง
“เหอะ เลิกใจเต้นได้แล้วยัยชูครีม เขาคงทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนนั่นแหละ”
- ผู้เขียน
