Chapter 20

1073 คำ

"เซอร์ไพร์ค่ะพี่ธาม" "พิชชา" ผมเปิดประตูห้องเมื่อได้ยินเสียงออด เปิดออกมาอึ้งปนตกใจสุดๆ จะไม่ให้ตกใจได้ไงเมียที่เพิ่งจะทักมาบอกว่าเพิ่งจะเรียนเสร็จกำลังจะกลับห้อง แล้วอยู่ๆมาโผล่ตรงนี้ได้ยังไง ผมเดินเข้าไปสวมกอดทันที "มาได้ยังไงคะ" ผมเอ่ยถามออกไปแต่ใบหน้ายังซุกไหล่ขอน้องมันอยู่พิชชาวางของทุกอย่างแล้วกอดตอบผม "เซอร์ไพร์ไงคะ" ผมผละออกจากน้องมันมองหน้าอย่างงอนๆ "ชิ ตกใจหมด คิดถึงมากเลยรู้ไหมหืม" ผมโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ พิชชาหัวเราะขำๆก่อนจะยื่นหน้ามาจุ๊บปากผมทีหนึ่ง "คิดถึงเหมือนกันค่ะ" ผมจุ๊บปากน้องมันทีหนึ่งก่อนจะผละออกจากพิชชาแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าของน้องมันมาเก็บไว้ในห้องจากนั้นก็เดินเข้าไปสวมกอดเอวพิชชาไว้หลวมๆ " ไม่กลับไปแล้วใช่ไหมคะ" พิชชาหันกลับมาสบตากับผมพยักหน้ายิ้มๆ "ไม่กลับไปแล้วค่ะ จากนี้ไปพิชชาจะเฝ้าพี่ธาม24ชั่วโมงไม่ให้ห่างเลยคอยดูเถอะ" ผมหัวเราะขำๆเอามือมาลูบไล้ปอย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม