"เป็นแฟนกันนะ"
ฉันอ้าปากค้างอึ้งเรียบร้อยหลังจากที่ได้ยินประโยคที่ไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากพี่ธาม นะ นี่เขามีสติอยู่รึเปล่าเนี้ย เขาไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหมมม
"เอ่อออ"
"พี่รักพิชชามานานแล้ว "
งื้อออออ เขินนนน อร๊ายยยยย พี่ธามทำไมต้องมาบอกรักฉันพร้อมกับสายตาแบบนี้ด้วยเนี้ย เขายื่นมือมาเกลี่ยปอยผมของฉันจ้องตาฉันด้วยแววตาหวานเชื่อม
"พิชชารักพี่ไหมคะ"
กรี๊ดดดดดด ไม่ไหวแล้วโว๊ยยย ฉันเอามือปิดหน้าตัวเองก้มหน้าลงต่ำทันที ใจมันเต้นแรงเกินไปแล้วน้าาา
"พี่ธามมาพูดอะไรตรงนี้เล่า"
ฉันได้ยินเสียงหัวเราะของเขาในลำคอ ก่อนที่เขาจะเชยคางฉันขึ้นไปสบตากับเขา
"ถ้าพี่พูดที่อื่นพิชชาก็คงวิ่งหนีไปแล้ว "
"คนบ้า!!! บ้าที่สุด ไม่คุยด้วยแล้ว "
"ตอบพี่ก่อนสิค่ะ ตกลงว่าเป็นแฟนกันมั้ย"
ฉันเงยหน้ามองสบตาพี่เขา ตอนนี้สายตาของพี่ธามมันเปลี่ยนเป็นจริงจังสุดๆจนฉันสัมผัสได้
"แน่ใจแล้วเหรอคะว่าอยากเป็นแฟนกับพิชชาจริงๆ"
