เช้าวันต่อมา....
ตู๊ดดดดดดดดดดดดดด
ฉันขยี้ตาตื่นมองนาฬิกา เช้าแล้วเหรอเนี้ย ฉันขวานหาโทรศัพท์มือถือก่อนจะหยิบมาดูหน้าจอ ฉันตกใจรีบกุลีกุจอลุกขึ้นมองไปทางพี่ธามที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ ฉันค่อยๆย่องออกไปจากห้องก่อนจะกดรับโทรศัพท์ทันที
"ปะป๊า"
ฉันกรอกเสียงสดใสไปยังปลายสาย นี่เช้าที่โน้นคงจะดึกมากทำไมปะป๊ายังไม่นอนอีกน้า
(คิดถึงจังเลยค่ะลูกสาวปะป๊า สบายดีมั้ยลูก)
"สบายดีค่ะปะป๊า แล้วปะป๊าหละคะ คุณแม่หละอยู่ไหนคะ"
(แม่หลับไปแล้วลูกคือพ่อติดต่อธามไม่ได้นะหนูเจอพี่เขาใช่ไหม)
" ค่ะ มีอะไรฝากบอกพี่ธามมั้ยคะ?"
(มีงานด่วนมากปะป๊าอยากให้ธามบินกลับมาด่วน)
".............."
(ทำไมเงียบไปละลูก มีอะไรหรือเปล่า กลัวคิดถึงพี่เขาหรือไงหืม)
" ปะ เปล่าสักหน่อย หนูจะบอกให้ค่ะ"
(แล้วลูกสาวปะป๊าเมื่อไหร่จะเรียนจบน้าจะได้มาช่วยกันทำงาน )
" อีกสองเดือนค่ะ พิชชาจะกลับบ้านไปกอดปะป๊าแน่นอนเยยยยย"
(โอเคปะป๊า
