กระทั่งเวลาเลิกงานมาถึง บัวบูชาไม่อยากให้บลูเวลไปกินข้าวกับแสนดีจึงหาข้ออ้างให้เขากลับคอนโดด้วยกัน โดยให้เหตุผลว่ารู้สึกมึนหัวแปลกๆ เหมือนจะไม่สบาย
บลูเวลมาส่งคนป่วยการเมืองถึงห้องนอน แต่เดินออกไปไม่ได้เพราะบัวบูชาทำท่าสำออยจนดูน่าสงสาร ถ้าเพื่อนสนิทอย่างโรสิตามาเห็นต้องบอกว่า รางวัลออสการ์สาขาอ่อยผู้ต้องเป็นของแก
“อย่าทิ้งบัวไว้คนเดียวได้ไหมคะบอสขา บัวกลัวเสียงฟ้าร้อง” คนป่วยการเมืองเอื้อมมือไปจับแขนชายหนุ่มเอาไว้ พร้อมตีหน้าเศร้าแต่ไม่ได้เล่าความเท็จเนื่องจากกลัวจริง บรรยากาศก็ช่างเป็นใจเหลือเกิน ทั้งฝนตกหนัก ทั้งเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า
บลูเวลเห็นอาการคนออดอ้อนแล้วตัดใจทิ้งไม่ลงจึงพยักหน้ารับ เขาสงสารเธอ ไม่อยากให้เธอต้องเผชิญกับเสียงฟ้าคำรามเพียงลำพัง ไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่นเลย
“คุณนอนเถอะ ผมไม่ไปไหนหรอก” แต่จะไปนั่งข้างนอกห้องเพราะไม่ไว้ใจตัวเอง บลูเวลพยายามเก็บอาการ ทว่าแววตากลับสื่อออก
