ระหว่างทางกลับไปบริษัทบัวบูชาหันไปเห็นแหวนเพชรเม็ดงามโชว์อยู่ในกระจก จึงเดินเข้าไปดูด้วยความสนใจ เพชรที่ติดเข้ากับตัวเรือนแหวนไม่ได้ใหญ่มาก ดีไซน์ดูทันสมัย สวยงามจนไม่อาจละสายตา ทว่าพอเห็นราคาเท่านั้นแหละเธอรีบถอยออกมาอย่างรวดเร็ว
“เป็นอะไร ทำไมทำหน้าตาตื่นแบบนี้” บลูเวลถามก่อนจะมองเลยไปยังแหวนที่ตั้งโชว์อยู่ตรงหน้า มือหนาโอบเอวบางอย่างลืมตัวว่าตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในห้องกับเธอสองต่อสอง
“ก็แหวนวงนั้นสิคะ ดูเหมือนไม่แพงแต่บอสรู้ไหมราคาแบบว่า” คนสวยเงยหน้ากระซิบให้ได้ยินกันเพียงสองคน เธอป้องปากทำหน้าเครียดไม่อยากจะพูดถึงตัวเลข
“เท่าไร ถ้าคุณชอบผมซื้อให้เอง” พ่อคนสายเปย์โอบเอวสาวยังไม่พอยังจรดริมฝีปากลงบนเรือนผมอย่างอ่อนโยน
สายตาของเขาทำให้เธอแก้มแดงเรื่อ ทั้งกอดทั้งหอมใครบ้างจะไม่เขิน ตอนนี้เราสองคนไม่ได้อยู่กันตามลำพังเสียหน่อย
“บอสขาอย่าทำแบบนี้สิ บัวอายคนอื่นเขา” หญิงสาวมองซ้ายมองขวาดู
