TOXIC01:ไม่มีคำว่าพี่น้อง[NC]
1625 คำ
TOXIC 01
*************************
“อะ...อื้อ...พี่เพิร์ธ...เจ็บ...อึก”
ฉันพยายามร้องบอกร่างสูงที่พยายามดันท่อนเอ็นของเขาเข้ามาในช่องทางรักฉัน ไม่ว่าฉันจะร้องบอกยังไงก็ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจและไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น
เพราะตอนนี้สิ่งที่เขาสนใจมากที่สุดก็คือร่างกายของฉัน และคนที่กำลังทำเรื่องนี้กับฉันอยู่ก็คือพี่เพิร์ธพี่ชายต่างสายเลือดของฉันเอง
เขามันเป็นพี่ชายที่ใจร้ายและสารเลวมากที่สุดเท่าที่ฉันรู้จักมาเลย สิ่งที่เขาทำกับฉันตอนนี้มันเลวร้ายมากเกินกว่าที่ฉันจะรับได้
แต่ฉันก็ไม่เคยเกลียดเขาได้เลย ทำไมนะ ทำไมฉันไม่เกลียดเขาไปเลยทั้งที่เขาก็เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจมาก
เมื่อก่อนเขาเป็นพี่ชายที่แสนดีกับฉันนะ แต่ไม่ใช่กับตอนนี้ที่เขาพร้อมจะทำให้ฉันเจ็บได้ตลอดเวลา
“อ๋อย..พอแล้ว...อึก...เจ็บ”
“อ๊า...แม่งโคตรแน่นชิบหายเลยว่ะ สัสเอ้ย”
พี่เพิร์ธก้มมองหน้าฉันที่ร้องไห้ขอร้องให้เขาเอามันออกไปจากช่องทางรักฉัน เพราะตอนนี้ฉันเจ็บมากและมันก็อึดอัดมากด้วย
แต่คิดว่าเขาจะยอมทำตามที่ฉันบอกหรือเปล่าล่ะ บอกเลยว่าไม่เมื่อเขาพยายามดันมันเข้ามาจนมิดโคนแล้วค้างเอาไว้เหมือนอยากจะแกล้งให้ฉันเจ็บปวดกับสิ่งที่เขาทำ
น้ำตาของฉันไม่ได้ช่วยให้เขาคิดได้เลยว่าไม่ควรทำร้ายฉันแบบนี้ มือหนาของพี่เพิร์ธเลื่อนมากอบกุมทรวงอกของฉันเอาไว้แล้วบีบเค้นมันอย่างรุนแรง
ส่วนท่อนเอ็นของเขานั้นก็เริ่มขยับช้าๆ เพราะมันคับแน่นจนแทบขยับไม่ได้ ฉันกัดปากตัวเองเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ส่งเสียงครางออกไปแต่มันก็ห้ามไม่ได้เมื่อพี่เพิร์ธเริ่มเร่งจังหวะซอยถี่มากขึ้นกว่าเดิม
“ครางออกมาเพราะฉันอยากได้ยินเสียงของเธอพราว”
“อ๊ะ...อื้อ...เจ็บค่ะ...พอแล้ว...ฮึก”
ฉันสะอื้นไห้เมื่อพี่เพิร์ธขยับสะโพกใส่ฉันรุนแรงมากกว่าเดิม มือข้างหนึ่งของเขาจับพนักหัวเตียงเอาไว้แล้วกระแทกท่อนเอ็นเข้าใส่ช่องทางรักฉันอยู่อย่างนั้น
เขาทำรุนแรงกับฉันมากเลยนะ ไม่ว่าฉันจะร้องห้ามยังไงหรือบอกเขาพอยังไงเขาก็ไม่ยอมผ่อนแรงลงให้ฉันเลย
พี่เพิร์ธโน้มหน้าลงมาคลอเคลียที่ต้นคอฉันแล้วใช้ฟันครูดที่บริเวณผิวเนื้อฉันจนรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมา ไม่บอกก็รู้ว่ามันจะต้องเป็นรอยจ้ำสีแดงแน่
“อ๋อย...อ๊ะ...พอแล้วไม่ไหวแล้ว...เจ็บ...อึก”
“เอาให้เสร็จก่อนแล้วจะยอมปล่อย...ซี๊ด...อ่าส์”
ตับ ตับ ตับ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นเมื่อพี่เพิร์ธอัดกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกที่รูเสียวฉันอยู่อย่างนั้น
เขาก็รู้ว่าฉันไม่เคยผ่านเรื่องนี้มาก่อนแต่กลับทำรุนแรงกับฉันแบบนี้เลยเหรอ เขาไม่คิดว่าฉันจะเจ็บบ้างเลยหรือไง
แต่ดูเหมือนคนตรงหน้าจะไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นนอกจากทำรุนแรงกับฉันแบบนี้ต่อไป
มือที่เขากอบกุมทรวงอกฉันนั้นก็เลื่อนมากำรอบลำคอฉันเอาไว้แล้วใช้นิ้วหัวแม่มือกดเข้าไปที่กลางลำคอฉันทำให้ฉันเริ่มหายใจไม่ออกจนกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ
สิ่งที่เขาทำก็รุนแรงมากแล้วนะแต่นี่กลับคิดจะฆ่ากันให้ตายเลยเหรอ
“แม่งเสียวลำเว้ย...อ๊า...อ่าส์”
“อึก...หายใจ...ไม่ออก...อ๊ะ...อื้อ”
“ฉันไม่เอาเธอให้ตายหรอกพราว”
พี่เพิร์ธที่ได้ยินฉันบอกว่าหายใจไม่ออกก็พูดขึ้นมาบอกว่าเขาไม่คิดที่จะทำให้ฉันตายตอนนี้แน่
เพราะเขาจะทรมานฉันให้มากกว่านี้อีก แค่นี้มันยังไม่พอใจเขาอีกเหรอ กับเรื่องราวที่ผ่านมาที่เขาทำกับฉัน
ฉันมองหน้าร่างสูงทั้งน้ำตาแล้วรับแรงกระแทกกระทั้นจากเขาที่เขาอัดกระแทกฉันไม่เลิกแบบนี้
พี่เพิร์ธยอมเอามือที่กำรอบคอฉันออกแล้วจับขาฉันข้างหนึ่งยกขึ้นพาดบ่าแล้วดันท่อนเอ็นเข้าออกที่รูเสียวฉันอยู่อย่างนั้น มันทั้งเจ็บ ทั้งจุก และเสียวในเวลาเดียวกัน
ยิ่งเขาได้ยินเสียงครางของฉันเขาก็ยิ่งเร่งจังหวะกระแทกเข้ามาหนักหน่วงกว่าเดิมไม่มีคำว่าทะนุถนอมให้ฉันเลยสักนิดทั้งที่เขาก็รู้ว่านี่มันเป็นครั้งแรกที่ฉันมีอะไรกับผู้ชาย
“ซี๊ด...อ๊า...รูฟิตน้ำเยอะดีนะพราว...อ๊า...เล่นเอาฉันเสียวหลายรอบเลยล่ะ”
“พราวเจ็บ...อ๋อย...พอได้แล้ว...อื้อ”
“เดี๋ยวสิ เอาให้เสร็จก่อนแล้วจะปล่อย”
คนตรงหน้ายกยิ้มมุมปากแล้วเริ่มดันท่อนเอ็นกระแทกเข้ามาในรูเสียวฉันเหมือนเดิม
ทรวงอกฉันสั่นกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทกกระทั้นจากเขา ไม่ว่าฉันจะขัดขืนหรือร้องห้ามยังไงเขาก็ไม่ยอมปล่อยฉันไป จนกว่าเขาจะได้สิ่งที่เขาต้องการ
ตับ ตับ ตับ
“แม่งโคตรเสียว...อ๊า...ซี๊ด”
“อ๊ะ...อะ...อร๊ายยยย”
ฉันกรีดร้องออกมาเมื่อพี่เพิร์ธกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาลึกมากกว่าเดิมแล้วกดเน้นติ่งเสียวฉัน มันทำให้ฉันเจ็บแล้วเสียวหน้าท้องมาก
พี่เพิร์ธยังคงถาโถมท่อนเอ็นเข้าใส่รูเสียวฉันไม่ยั้ง ทุกครั้งที่เขากระแทกเข้ามาเขาก็เอาแต่มองหน้าฉันไม่ยอมละสายตาไปไหนเหมือนเขาอยากจะมองหน้าฉันตอนที่เขากระแทกเข้ามาว่าฉันจะทำหน้ายังไง
เขามันใจร้ายเกินไปแล้ว
และตอนนี้ฉันก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจะปลดปล่อยอะไรออกมาไม่รู้ และคิดว่าพี่เพิร์ธเองก็น่าจะรู้เหมือนกันเขาก็เลยเร่งอัดกระแทกรูเสียวฉันอย่างแรงเพื่อที่เราจะได้เสร็จไปพร้อมกัน
ตับ ตับ ตับ
“อ๋อย...เจ็บ...อ๊ะ...อร๊ายยยย”
“อ๊ะ...อ๊า...อ่าส์”
ตัวเราสองคนกระตุกเกร็งเข้าหากันเมื่อพี่เพิร์ธปล่อยน้ำกามของเขาเข้ามาในรูเสียวฉันจนรู้สึกอุ่นวาบขึ้นมาและมันก็ทำให้ฉันเสียวมากด้วยและคิดว่าอีกฝ่ายก็คงจะเสียวมากเหมือนกัน
เราสองคนหายใจเหนื่อยหอบก่อนที่พี่เพิร์ธจะยอมถอดท่อนเอ็นออกจากรูเสียวฉัน ทันทีที่เขาเอามันออกจากร่องสวาทนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกโล่งมากเลยล่ะ
พี่เพิร์ธลุกไปยืนอยู่ข้างเตียงแล้วมองหน้าฉันก่อนที่สายตาของเขาจะก้มไปมองที่ส่วนนั้นของฉันทำให้ฉันรีบคว้าผ้าห่มมาคุมปิดบังร่างกายเอาไว้ ต่อให้มันจะไม่ทันแล้วก็ตาม
ฉันมองหน้าคนตรงหน้าก็เห็นว่าเขายกยิ้มมุมปากและรอยยิ้มของเขานั้นมันก็ทำให้ฉันรู้ว่าเขาไม่มีความคิดที่ดีหรอก
เขาเป็นผู้ชายที่ใจร้ายกับฉันมากทั้งที่ฉันก็ไม่เคยไปทำอะไรให้เขาเลยด้วยซ้ำ
“ทำไมแบบนี้กับพราวทำไมคะ?”
“เธอก็สมยอมให้ฉันไม่ใช่ไง”
“มะ…ไม่ใช่” ฉันรีบตอบปฏิเสธไปทันที
“ไม่รู้ว่ายังซิงอยู่ก็เลยกระแทกแรงไปหน่อย ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษตัวเธอเองแล้วล่ะพราวที่ไม่ซิงแล้วให้ฉันเอา”
“พราวไม่ได้ยินยอมหรือเปล่าคะ พี่เพิร์ธเอาพราวเอง”
“หึ ก็ดีแล้วไงที่เอากับฉัน ดีกว่าไปเอากับลูกน้องของฉันให้มารุมโทรมเธอ”
“ใจร้าย พี่เพิร์ธเป็นพี่ชายของพราวนะคะทำแบบนี้ทำไม”
ฉันมองหน้าคนตรงหน้าแล้วถามว่าเขาทำแบบนี้ทำไม การที่เขาไม่ชอบฉันไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้ก็ได้
ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ฉันแล้วโน้มหน้าเข้ามากระซิบข้างหูฉันว่าสิ่งที่เขาทำกับฉันมันเป็นการประกาศให้รู้ว่าเขาไม่ได้ต้องการให้ฉันเป็นน้องสาวเขา
และเขาก็ไม่เคยมีน้องสาวด้วยเขาเป็นลูกคนเดียวมาตั้งนานแล้ว
“ฉันไม่เคยบอกว่าอยากได้น้องสาวอย่างเธอนะพราว”
พ่อของพี่เพิร์ธแต่งงานกับแม่ฉัน เขาก็เลยมีศักดิ์เป็นพี่ชายต่างสายเลือดของฉัน ตั้งแต่ที่ฉันย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเขาดีกับฉันมากเลยนะ และเราสองคนก็มีเรื่องราวดีๆ ให้กันมาตลอดเลย
ฉันเองก็ไม่รู้เพราะว่าอะไรที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้เหมือนกัน จากคนที่เคยรักกันตอนนี้กลายเป็นคนที่ไม่อยากมองหน้ากันไปแล้ว แถมเขายังทำร้ายฉันแบบนี้ด้วย
“ตอนนี้เธอจะมาเรียกว่าฉันเป็นพี่ชายเธอไม่ได้แล้วนะ เพราะเราเอากันแล้วไม่มีพี่น้องที่ไหนเอากัน”
“พราวอยากเกลียดพี่”
“ฉันไม่เคยขอร้องให้เธอมารักฉันเลยเด็กน้อย”
คนตรงหน้าผละออกจากฉันแล้วแสยะยิ้มที่ฉันมันโง่รักเขา ใช่ เขารู้ไงว่าฉันรักเขามากเขาก็เลยทำแบบนี้กับฉัน
ถ้าเลือกได้ฉันก็ไม่ได้อยากรักเขาหรอก
เพราะเขามันใจร้ายกับฉันมากเกินไป
- ผู้เขียน
