Chapter 6 ผู้ช่วยเหลือ
1241 คำ
สิ่งที่ธงชัยเห็นคือกระสุนปืนเจาะทะลุท้ายทอยบิดาจนเศษเลือดเศษเนื้อเล็กๆ กระจุยมาทางด้านหลัง! ชายหนุ่มยืนอ้าปากค้าง น้ำตาหลั่งด้วยความตกตะลึงปนเสียใจ เขาหูอื้อไปหมด ได้ยินแต่เสียงวิ้งที่ไม่รู้ดังมาจากไหน รู้สึกเหมือนว่าตัวเองตะโกนเรียกพ่อ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าทำออกไปจริงๆ หรือเปล่า
มันงง มันชา
ชายหนุ่มผวาจะรับร่างของพ่อ แต่กระสุนปืนที่เฉียดแขนไปทำให้เขารับรู้ได้ว่ามัจจุราชยังรอคอยจะเก็บวิญญาณเขาไปพร้อมกัน!
ธงชัยหันหลังโกยอ้าวออกทางหลังบ้าน วิ่งสุดชีวิต วิ่งอย่างเร็วที่สุดอย่างไม่เคยเร็วเท่านี้ วิ่งไปจนถึงถนนใหญ่ และไม่ทันเห็นว่ามีรถกระบะพุ่งมา
เอี๊ยดดด!!
เกือบจะชน! คนขับสูงวัยหมุนหน้าต่างเปิดจะด่าด้วยอารมณ์โมโห! แต่ธงชัยเร็วกว่า เขาวิ่งอ้อมขึ้นไปนั่งบนรถข้างคนขับ แล้วยกมือไหว้ปะหลกๆ ร้องห่มร้องไห้ด้วยความกลัว
“ลุงครับ ผมขอไปด้วยนะ ไปไหนก็ได้ มีคนฆ่าพ่อผม ผมกลัว นะครับลุง รีบไปเร็วครับ เดี๋ยวมันตามมาทัน”
เห็นเด็กหนุ่มร้องไห้แทบจะกราบตัก อดีตนักเลงเก่าจะถีบมันลงจากรถก็กลัวจะไปตายจริงๆ เลยได้แต่สบถหยาบคายแล้วออกรถไปก่อนกิตติจะตามมาทันแค่เส้นยาแดงผ่าแปด!
ธงชัยนั่งร้องไห้ในรถด้วยความเสียใจที่ต้องเสียพ่อแสนรักไปกะทันหันด้วยความไม่ยั้งคิดของตัวเองจนผล็อยหลับไป ตื่นมาอีกทีก็เย็นแล้ว และตอนนี้รถกำลังขับอยู่ในความศิวิไลซ์ของเมืองกรุง
“ตื่นแล้วเหรอไอ้หนุ่ม”
เฉลิม เจ้าของรถที่บังเอิญได้ช่วยชีวิตธงชัยถามขึ้นมา เขาเลี้ยวรถเข้าไปตรงซอยเล็กๆ เพื่อส่งข้าวสารให้ร้านของเถ้าแก่เล้ง เจ้าของร้านขายข้าวสารแถวตลาดสดแห่งหนึ่ง
“แล้วนี่มีที่อยู่ที่กินหรือยังล่ะ”
เฉลิมถามด้วยความเห็นใจ ตอนธงชัยหลับไปเขาละเมอร้องไห้ขอโทษพ่ออยู่เป็นนานสองนาน ก็ไม่รู้หรอกว่าเด็กมันไปเจออะไรมา แต่เขาเองก็เคยผิดพลาดสมัยวัยรุ่นเหมือนกัน เคยห้าวเป้งจนติดคุก แม่มาเยี่ยมร้องห่มร้องไห้จนเป็นลมเป็นแล้ง
ตั้งแต่ออกจากคุกมาเฉลิมเลยกลับตัวกลับใจทำงานทำการ ไม่กลับไปเฉียดคุกให้แม่ต้องเสียใจอีกเลย
“ยังเลยครับลุง”
ธงชัยยกแขนขึ้นเช็ดน้ำตา เมื่อตื่นมาก็คิดถึงพ่ออีก เขาไม่เคยห่างพ่อ ไม่เคยลำบาก ไม่อยากคิดเลยว่าเมื่อไม่มีพ่อแล้วชีวิตจะอยู่ต่ออย่างไร
“เออๆ เดี๋ยวกูฝากงานกับร้านข้าวสารให้”
ธงชัยไม่อยากเชื่อว่าชายแปลกหน้าที่ไม่เคยเจอกันมาก่อนจะช่วยเหลือเขาขนาดนี้ เฉลิมถามไถ่ชื่อเสียงเรียงนามของเขาแล้วก็พาไปพบเถ้าแก่เล้ง ชายไทยเชื้อสายจีนวัยราวสามสิบกลางๆ เขากำลังป้อนข้าว เด็กชายตาตี่วัยราวห้าขวบอยู่ตรงโต๊ะทอนเงิน
“หลานน่ะครับเถ้าแก่ พ่อมันเพิ่งตาย บ้านมันเจ้าหนี้เขาก็ยึดไป มันตัวใหญ่แรงเยอะน่าจะช่วยยกข้าวสารได้ เลี้ยงมันไว้สักคนถือว่าเอาบุญนะเถ้าแก่นะ ไอ้ผมเองเมียผมมันไม่ยอม มันว่าไม่อยากเพิ่มปากท้องที่บ้าน มันใจดำ ไม่ใจกว้างเหมือนน้ำทะเลแบบเถ้าแก่หรอกครับ”
ธงชัยรู้สึกตกใจอยู่เหมือนกันที่เฉลิมโกหกเป็นคุ้งเป็นแควได้ขนาดนี้ แต่ความอยากเอาตัวรอดเขาก็ได้แต่เออออตามไป เล้งพยักหน้าไปด้วย ป้อนข้าวลูกไปด้วย ก่อนหันมาตอบรับ
“เออๆ ลื้อไม่ต้องมายออั๊ว นี่ไอ้ซ้งมันเพิ่งลาออกไป ที่ร้านกำลังขาดคนยกข้าวสาร แต่เงินเดือนอั๊วให้ครึ่งเดียวนาถ้าจะอยู่กินที่บ้านเลย จะมาเอาเงินเท่าคนอื่นที่เขามีบ้านช่องอยู่ไม่ได้นะอาธงชัย”
“ครับๆ ขอบคุณครับเถ้าแก่”
ธงชัยยกมือไหว้ปะหลกๆ เถ้าแก่เล้งก็เรียกให้เด็กยกข้าวสารมาพาธงชัยไปดูห้องแคบๆ ที่ต้องแชร์กับคนงานอีกสองคนอยู่ ส่วนเขาก็ป้อนข้าวลูกชายต่อไป
“ดูไว้นะอาหมงในอนาคตลื้อต้องสืบทอดร้านของอั๊ว ลื้อต้องเรียนหนังสือให้เก่งๆ นา จะได้บริหารงานได้ ไม่ต้องมาทำงานใช้แรงงานแบบไอ้ธงกล้ามใหญ่นั่น รู้มั้ย”
“ฮะเตี่ย” หมงตอบจนข้าวกระเด็นออกจากปาก
ทางด้านธงชัยใช้ชีวิตอยู่ร้านเถ้าแก่เล้งอยู่นาน และยังติดต่อกับเฉลิมเสมอกระทั่งเฉลิมเริ่มป่วยเพราะอายุมากและทำงานหนัก ชายหนุ่มจึงลาออกจากร้านข้าวสารไปเช่าห้องอยู่ใกล้ๆ จะได้ช่วยอะไรเฉลิมได้บ้างตอบแทนบุญคุณกัน
ระหว่างนั้นธงชัยรู้มาว่ามีเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันมาทำงานอยู่แถวห้องเช่าจึงไปตามหาอยากจะรู้ว่ามุกอ่อนเป็นอย่างไรบ้าง เพื่อนของเขาก็เล่าให้ฟังว่าลูกของมุกอ่อนคลอดออกมาได้ไม่กี่วันก็ป่วยตาย กิตติจับได้ว่ามะลิเล่นชู้เลยยิงมะลิตายคาที่ กิตติติดคุก
ส่วนมุกอ่อนตามเพื่อนไปทำงานโรงงานอยู่ชลบุรีด้วยวุฒิประถมศึกษา คือข่าวคราวสุดท้ายที่ได้ยินมา
ธงชัยเองเมื่อผ่านมานานแล้วก็หมดความพิศวาสในตัวมุกอ่อน เขาไม่มีความพยายามจะตามหาก็แค่คิดถึงรักแรกวัยหวานและอยากรู้ว่าเธอสบายดีหรือเปล่าก็แค่นั้น เด็กที่ตายไปก็ดีแล้ว มุกอ่อนจะได้ไม่พยายามตามหาเขาไปรับผิดชอบอะไรให้วุ่นวายด้วย
ทุกวันนี้เขาโสด รูปหล่อ กล้ามใหญ่ ยืนแอ่นไปทางไหนพวกผู้หญิงแถวห้องเช่าก็แทบจะกรูกันเข้ามาหา!
การได้เจอเพื่อนเก่าตอนที่กำลังหางานทำพอดี ทำให้ธงชัยโชคดีอีกครั้งเพราะเพื่อนเขาบอกว่าบ้านหลังใหญ่ท้ายซอยกำลังหาคนสวนใหม่ ไม่ต้องมีประสบการณ์ก็ได้ จะให้คนสวนเก่าที่กำลังจะลาออกช่วยสอน แต่หายากเหลือเกินเพราะเจ้าของบ้านเป็นหญิงแก่ขี้งก จ่ายเงินเดือนน้อยใช้งานหนัก
ธงชัยรีบไปสมัคร ทำสวนอย่างไรก็สบายกว่าแบกข้าวสาร! ชายหนุ่มเรียนวิธีตัดแต่งต้นไม้แบบครูพักลักจำจนชำนาญก็ทำงานอยู่กับยายแก่ขี้บ่นอยู่หลายปีจนเฉลิมตาย เขารอจนเผาศพแล้วก็ขนเสื้อผ้าออกมาจากบ้านโดยไม่ลาออกเพราะรำคาญนายจ้าง ขืนบอกก่อนคงบ่นเช้ากลางวันเย็นก่อนนอน แสลงหู!
ชายหนุ่มตระเวนของานทำสวนไปเรื่อยๆ ช่วงแรกก็ลำบาก แต่เมื่อเริ่มมีคนรู้จักและแนะนำปากต่อปาก เขาก็มีงานเข้ามาเรื่อยๆ สบายๆ
รู้ตัวอีกทีก็อายุปาไปเลขสี่แล้ว...
วันนี้ธงชัยได้งานที่บ้านหลังใหม่ เจ้าของบ้านชื่อป้าช้อย อยู่กันสองคนกับหลานสาววัยกำดัด อายุเท่าๆ กับตอนเขาเปิดซิงมุกอ่อนเลยก็ว่าได้... ชายหนุ่มเดินคาบบุหรี่จะไปทำงานอย่างอารมณ์ดี เมื่อวานเขาได้เอากับอุษา สาวใช้นมโตในบ้านแถวๆ นี้ที่ข้างถนนไปหลายยก พูดแล้วก็มันเขี้ยวอยากเอาอีกจริงๆ!
- ผู้เขียน
