ได้ยินเสียงครางของดาวเด่นลอดออกมาเกือบตลอดเวลา ชายหนุ่มส่ายหัว วันหยุดทั้งทีพรปวีร์ก็ยัง ร่านไม่เลิก แบบนี้แล้วคงเป็นดาวเด่นได้ไม่นาน
แมงดาหนุ่มดึงโทรศัพท์ออกมาเปิดดูโปรแกรมไลน์ เห็นลูกน้องส่งรูปหญิงสาววัยราวสิบหกปีมาให้ดู ผิวขาวราวหยวก ถูกมัดมือมัดปาก ใบหน้ามอมแมม แต่มีแววปั้นให้เด่นดวงได้ แถมหน้าอกหน้าใจก็ใหญ่สะดุดตา เด้งเด่นออกมาจากเสื้อคอกระเช้าที่สวม
ขนาดสวมเสื้อคอกระเช้ากับผ้าถุงยังน่าเอาขนาดนี้
ถ้าเอามาขัดตัวดีๆ พรปวีร์ก็พรปวีร์เถอะ
งานนี้มีหนาว!
“นังเอื้อง!”
เอื้องคำหันไปมองมารดาอย่างรำคาญ เธอเป็นหญิงสาวชาวบ้านอยู่หมู่บ้านเล็กๆ ทางเหนือ อายุสิบหกปี ใบหน้าสะสวยกว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันในหมู่บ้าน แต่ก็ยังสวยได้ไม่เท่าดาราในนิตยสารเก่าๆ ในมือ อยู่ดี
“อะหยัง แม่”
“กูบอกให้มึงซักผ้า อีขี้คร้าน!”
“โอ๊ย บ่อเอาดอก เดี๋ยวมือหยาบ แม่อยากซักก็ซักเองเต๊อะ เอื้องจะไปหาอีต้อย”
หญิงสาวลุ
