ตอนที่ 10 แฮงค์
1197 คำ
มหา'ลัย V
9:30
ห้องเรียน
“ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ" เสียงของเจ้าขาขออนุญาตอาจารย์
“เชิญ" เสียงพูดของอาจารย์
หลังจากได้รับอนุญาตเจ้าขาก็เดินมานั่งที่โต๊ะ
“หวัดดีทุกคน" เจ้าขาทักทายเพื่อนที่กำลังนอน
“อือ หวัดดีเจ้าขาา" เสียงลูกฟูกพูด
“ยังไม่หายแฮงค์อีกหรอ" เจ้าขาถามลูกฟูก
“อือ แกหายแล้วหรอ"
“ก็ดีขึ้นอ่ะแก ตอนเช้าแม่ต้มโจ๊กให้กินน่ะ"
“อือ ฉันขอตัวนอนต่อละ" ลูกฟูกพูดจบก็นอนต่อ ส่วนเจ้าขาก็หันไปตั้งใจฟังอาจารย์จนอาจารย์ให้ทำงานเธอก็ขอตัวงีบหลับไปสักพัก
40 นาทีผ่านไป
หลังจากเจ้าขาได้งีบหลับไป 40 นาที เธอก็ได้ตื่นมาด้วยอาการงัวเงีย
“ตื่นแล้วหรอเจ้าขา" เสียงของคูลถามเธอ
“อือ"
“มึงก็ถามอะไรแปลกๆเนอะไอคูลถ้ายังไม่ตื่นจะลุกขึ้นมาได้ไง"
โชพูดกับคูลที่ถามเจ้าขา แต่คำพูดของโชก็ทำเอาคูลหันไปมองแรงใส่ก่อนจะหันมาถามเจ้าขา
“หายแฮงค์มั้ย"
“อือ มึนหัวนิดๆ ได้มันก็ดีกว่าเดิมแล้วแหละ"
“อือ"
“แล้วอาจารย์ได้สั่งงานอะไรมั้ย" เจ้าขาถามคูลกับโช
“ไม่น่ะ"
“ฮือ กี่โมงแล้วอ่ะ"
“10:10โมงแล้ว"
“อือ"
“เจ้าขาหิวมั้ย" เสียงของคูลถามเจ้าขา
“นิดหน่อย"
คูลที่ได้ยินอย่างนั้นก็เอาแซนวิชที่ซื้อมาให้เจ้าขากิน
“อือ เอาแซนด์วิชไปกินก่อน" คูลพูดพร้อมกับยื่นแซนวิชให้เจ้าขา
“ขอบคุณนะ"
หลังจากพูดจบเจ้าขาก็เอาแต่นั่งกินแซนวิช
11:30
“วันนี้แค่นี้ก่อนนะคะนักศึกษาทุกคนๆ ขอให้กลับบ้านกันอย่างสวัสดิภาพค่ะ" เสียงอาจารย์บอกกับนักศึกษา
“ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ" เสียงทุกคนๆกล่าวขอบคุณ
“นี่ลูกฟูกตื่นได้แล้ว" เสียงเจ้าขาเรียกลูกฟูกที่นอนทั้งคาบ
“ฮือ"
“ตื่นเร็ว เลิกเรียนแล้ว" เจ้าขาบอกลูกฟูกแต่ขานตอบเธอแต่ก็ยังไม่ตื่น
“ฮือออออ" ลูกฟูกขานตอบพร้อมกับเงยหน้าขึ้นอย่างงัวเงีย
“กลับไปนอนที่บ้าน"
“อือ แล้วซีนายละกลับแล้วหรอ" เสียงของลูกฟูกถามเพื่อนๆ เจ้าขาที่ได้ยินลูกฟูกถามเธอก็สงสัยเหมือนกันเพราะตั้งแต่ตื่นมาเธอก็ยังไม่เห็นซีนาย
“ไอนายมันไม่ได้เข้า" เสียงของโชบอกกับลูกฟูก
“อ่าวหรอ"
“เออ ง่วงมากก็กลับไปนอนบ้านไปยัยลูกเน่า"
“ไอคนปากหมา"
ระหว่างที่โชกับลูกฟูกทะเลาะกันอยู่เจ้าขาก็พูดขึ้น
“ฉันกลับก่อนนะ"
“แล้วเจ้าขากลับยังไงล่ะ" คูลถามเจ้าขา
“รถเมล์น่ะ"
“ให้เราไปส่งมั้ย"
“เห้ย ไม่เป็นไรเสียเวลาเปล่าๆ"
“ไม่เสียเวลาหรอก
“เอ่อ...." ในขณะที่หญิงสาวกำลังคิดอยู่ ลูกฟูกก็พูดขึ้น
“ให้คูลไปส่งนั้นแหละดีแล้ว"
เสียงพูดของลูกฟูกทำเอาเจ้าขาหันไปมองเหมือนถามอยู่ว่าแน่ใจหรอ
“แน่ใจสิ"
เจ้าขาที่ได้คำตอบก็รู้สึกโอเค จึงหันไปบอกกับคูล
“งั้นเราขอติดรถไปด้วยนะ"
คูลที่รอคำตอบจากหญิงสาวก็ดีใจที่เธอให้เค้าไปส่ง
“งั้นไปเลยมั้ย"
“อือ ฉันกลับก่อนนะลูกฟูก"
“อือ บาย"
“บาย"
ทั้งสองโบกมือลากัน ก่อนลูกฟูกจะหันมามองโช
“แกไม่กลับหรอไง" ลูกฟูกถามโชที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ
“กำลัง" โชพูดจบก็เดินออกไป ปล่อยให้ลูกฟูกนั่งอยู่ในห้องคนเดียว
“ไอบ้า บทจะดีก็ดี บทจะบ้าก็บ้า" ลูกฟูกนั่งพูดอยู่คนเดียวก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
·
·
·
ลานจอดรถคณะบริหาร
กริ๊ง กริ๊ง เสียงสายโทรเข้า
'ค่ะแม่'
'เลิกเรียนรึยังลูก'
'เลิกแล้วค่ะ'
'ช่วยไปดูร้านให้แม่หน่อยซะ พอดีแม่ออกมาทำธุระน่ะ'
'อ๋อได้ค่ะ'
'จ้ะ'
หลังจากผู้เป็นแม่พูดจบ นิ้วเรียวก็กดวางสาย
“แม่โทรมาหรอ" คูลที่ได้ยินเธอคุยโทรศัพท์ก็ถามเธอ
“อือ คูลส่งเราที่ร้านขนมหวานนะ"
“อยากกินขนมหวานหรอ?" คูลถามเจ้าขาอย่างสงสัย
“อ๋อ ป่าวน่ะเราจะไปดูร้านแทนแม่เรา"
“อ๋อ อือขึ้นรถสิ"
“อือ"
หลังจากทั้งสองพูดคุยกันจบก็ขึ้นรถก่อนคูลจะออกรถและเดินทาวไปที่ร้านขนมหวาน
ร้านขนมหวาน
“ขอบคุณนะที่มาส่ง" ฉันหันไปขอบคุณคูลที่มาส่งฉัน
“อือ"
“กลับดีๆล่ะ บาย"
“บาย"
พูดจบฉันก็ลงจากรถของคูลก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน
“ร้านขนมหวานยินดีต้อนรับครับ" เสียงพูดของพี่สายฟ้าพูดเพราะมีเสียงประตู
“แหม๋ ตั้งใจทำงานจังเลยนะคะ" ฉันพูดหยอกพี่สายฟ้า
“ทำไมวันนี้เลิกเรียนเร็วจัง"
“วันนี้มีเรียนแค่ตอนเช้าน่ะ ตอนเที่ยงก็กลับได้เลย"
“อ๋อ"
“แล้วพี่ลมล่ะพี่ฟ้า"
“หลังร้านมั้ง"
“อ๋อ อะเค" ฉันพูดจบก็เดินไปหลังร้าน
หลังร้าน
“ครับม๊า"
เสียงของพี่สายลมคุยโทรศัพท์ฉันเลยแอบฟัง
“ไม่นานหรอครับม๊า ให้ผมกับไอฟ้าทำเถอะครับ"
ฉันที่ได้ยินคำว่าม๊า ถึงกับงงเลย แม่พี่ลมกับพี่ฟ้าไม่เคยติดต่อมาเลยนี่ แปลกจัง
“ครับไว้มีโอกาสผมกับไอฟ้าจะกลับไปครับ"
กลับไป?? กลับไปไหนกัน
“ครับแค่นี้ก่อนนะครับ"
“แค่นี้ก่อนนะครับ นี่แค่ไหนกันน่ะ?" ฉันที่กำลังคุยกับตัวเองอยู่ จู่ๆพี่สายลมก็พูดออกมาอย่างเสียงดัง
“เจ้าขาาาา!!!!!"
“โอ้ยยยยย" ฉันร้องพร้อมกับเปิดหู
“นี่พี่จะพูดเสียงดังทำไมเนี่ยย" ฉันถามพี่สายลมอย่างไม่พอใจ
“ฮ่าๆ มาแอบฟังพี่คุยโทรศัพท์ก่อนทำไมล่ะ"
“หนูไม่ได้มาแอบฟัง หนูแค่เดินผ่านมาได้ยินเฉยๆ"
“หราาาาา"
“ใช่!"
“เค ใช่ก็ใช่ ฮ่าๆ"
“หัวเราะไร ไปทำงานสิปล่อยพี่สายฟ้าทำงานคนเดียวอยู่ได้หรือพี่ตั้งใจอู้งานใช่มั้ยพี่ลม!"
สายลมที่ได้ยินคำถามของเจ้าขาก็ผลักหน้าผาเจ้าขาไปหนึ่ง
“โอ้ย ผลักมาได้" ฉันพูดพร้อมจับไปที่หน้าผา
“มาพูดว่าพี่ตั้งใจอู้งานได้ไง พี่คุยโทรศัพท์อยู่เธอก็ได้ยินไม่ใช่?"
“ได้ยินแต่ไม่แน่พี่อาจจะอ้างก็ได้"
“เพ้อเจ้อ" สายลมพูดจบก็เดินไปที่หน้าร้าน เจ้าขาที่เห็นอย่างนั้นก็เดินตามสายลมไป
มีใครยังรอซีนายกับเจ้าขาอยู่มั้ยคะ อย่าเพิ่งลืมซีนายกับเจ้าขานะคะ ตอนนี้มีอยู่2เรื่องนะคะที่ไรท์ได้ทำการปล่อยให้อ่านฟรีจนจบ
1.เรื่อง แค่เพื่อน ของซีนาย+เจ้าขา 2.เรื่อง แฟนที่ไม่ดี ของ อลัน+ลินดา
เรื่องของอลัน+ลินดาได้ทำการเปิดให้อ่านแล้วนะคะ ฝากทั้ง2เรื่องด้วยนะคะ ฝากคอมเม้นเป็นกำลังใจด้วยนะคะ ตอนนี้ไม่ค่อยมีกำลังใจเลย ถ้าชอบอย่าลืมแชร์กันด้วยนะคะ ผิดพลาดตรงไหนก็สามารถบอกกันได้นะคะ
- ผู้เขียน
