บทที่ 13 หวงนะ ไม่ใช่ไม่หวง
“คุณครับ คุณเดนนิสฝากมาบอกว่าให้พวกคุณเดินดูต่อได้แล้วครับ” เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังของทั้งคู่ก่อนที่เจ้าของเสียงจะจากไป
“มาไวไปไวอย่างกับผี” หญิงสาวบ่นแล้วก็ลุกขึ้นเดินกลับเข้าไปในตัวบ้าน “คุณรัก คุณมาเดินใกล้ ๆ สิ”
“ครับ ๆ” เขาตอบรับแล้วก็ลุกไปเดินใกล้ ๆ ใกล้ชนิดที่ว่าถ้าสิงสาวเจ้าได้ คงสิงไปแล้ว
“ใกล้ไปแล้วคนบ้า”
ถึงแม้จะบ่นแต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้เถียงหรือขยับออกห่าง ยังคงเดินใกล้ ๆ และยังถือวิสาสะโอบเอวคนตัวบางเดินไปพร้อมกัน
แม้จะเดินลำบากสักหน่อยแต่รัมภาภัสร์กลับรู้สึกอบอุ่นที่ชายหนุ่มอยู่ใกล้เธอจึงไม่ได้ออกคำสั่งให้เขาถอยออกไป ทั้งคู่เดินเคียงกันมาจนถึงจุดที่เดนนิสยืนอยู่กับแดนนี่ก่อนที่เดนนิสจะขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ที่ทำให้เธอต้องเจออะไรแบบนี้
“ขอโทษจริง ๆ คุณรุ้งที่ทำให้คุณมาเห็นอะไรอุจาดตาแบบนี้ ผมไม่คิดว่าแดนนี่จะขึ้นกรุงเทพแล้วยังพาสาวมาด้วย หวั
