ตอนที่ 7 ขี้หึง

1965 คำ

ใบหน้าสวยส่ายไปมา พร้อมกับเปล่งเสียงอื้ออึงอยู่ในลำคอ เมื่อรู้สึกได้ว่ากำลังมีอะไรบางอย่างรบกวนร่างกายเธออยู่ เปลือกตาพยายามจะเปิดขึ้น แต่ก็หนักอึ้งจนแทบจะเปิดไม่ได้ “เหนือ ปลุกน้องดี ๆ แกจะกวนน้องทำไม ไอ้โบ๊ทจะเรียกรวมตัวอยู่แล้ว” เสียงนั่นทำให้น้ำหอมลืมตาขึ้นจนสุดทันที แล้วก็เห็นเหนือน้ำกำลังคลอเคลียดูดดึงอยู่ที่หน้าอกของเธอ และน่านฟ้ายืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ โดยที่มีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันท่อนล่างเอาไว้ เมื่อคืนไม่ใช่ความฝัน “โห น่านอะ ขอสักรอบก่อนก็ไม่ได้” เหนือน้ำบ่นอุบอิบแต่ก็ยอมผละตัวออกจากน้ำหอมโดยดี เมื่อร่างกายเป็นอิสระ น้ำหอมก็ขยับตัวลุกขึ้นนั่งดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดตัวเองเอาไว้ เพราะตอนนี้เธอไม่ได้สวมเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว ดวงตาคู่สวยมองไปยังสองแฝดที่คุยกันอยู่หน้าห้องน้ำ ก่อนที่เหนือน้ำจะเดินเข้าไปข้างใน ส่วนน่านฟ้าเดินตรงมาที่เธอ “ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวไอ้โบ๊ทเรียกรวมตัวจะไปไม่ทัน” น่านฟ้าเอ่ยบอกเธอ แต่น้ำหอมก็ยังนั่งนิ่งอยู่บนเตียงไม่ขยับไปไหน “น้ำโป๊อยู่ค่ะ” เธอบอกกับเขาพร้อมมองไปยังชุดนอนตัวเองที่พวกเขาถอดแล้วทิ้งไว้บนพื้น “ไม่เห็นจะต้องอาย พี่เห็นหมดแล้ว” คนหน้านิ่งพูดขึ้น แต่ก็ยอมเดินไปหยิบชุดนอนที่กองอยู่บนพื้นมาให้เธอ น้ำหอมรีบใส่ชุดทันทีแล้วก็ลงมายืนอยู่ข้างหน้าเขา “คะ คือ” อยากจะเอ่ยถามเรื่องเมื่อคืน แต่คำพูดก็ติดขัด ไหนจะอายที่ยอมให้พวกเขาทำโดยไม่ขัดขืนแม้แต่นิดเดียว ใครมันจะไปขัดได้ล่ะ หุ่นล่ำขนาดนั้น "ไปอาบน้ำก่อนครับ เดี๋ยวสาย” จู่ ๆ ก็เข้าโหมดหน้าดุ น้ำหอมจึงเดินมาอีกห้องที่เธอพักอยู่ในตอนแรก แล้วก็รีบอาบน้ำแต่งตัวทันที เพราะในไลน์กลุ่ม รุ่นพี่แจ้งเตือนมาแล้วว่าจะรวมตัวกันในอีกครึ่งชั่วโมง แต่พอออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นสองแฝดนั่งรออยู่บนเตียงนอนของเธอแล้วเรียบร้อย “ทำไมพวกพี่มาอยู่ตรงนี้คะ” น้ำหอมถามออกไป แล้วก็เดินเลี่ยงไปหยิบเสื้อผ้าในกระเป๋าเดินทาง โดยมีนัยน์ตาสีเทาสองคู่มองตามตลอดเวลา “พวกพี่ก็รอน้องน้ำหอมไงครับ จะได้ลงไปพร้อมกัน” เหนือน้ำตอบคนตัวเล็ก แต่สายตาก็ยังจับจ้องอยู่ที่ร่างสวยที่เขาเพิ่งได้ชิมรสเมื่อคืน “ลงไปพร้อมกันจะดีเหรอคะ เดี๋ยวคนจะสงสัย” “ทำไม อยากจะปิดเป็นความลับเหรอ” น่านฟ้าถามขึ้นเสียงเข้ม ทันทีที่ได้ยินเธอพูดอย่างกับไม่อยากให้ใครรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขาสองคน “เปล่าค่ะ” น้ำหอมรีบปฏิเสธทันควัน “แต่เรามาทำกิจกรรมรับน้องนะคะ น้ำไม่อยากให้ใครเอาไปว่าค่ะ” เธอแค่ไม่อยากจะตกเป็นขี้ปากของพวกขี้นินทาก็แค่นั้นแหละ มันน่ารำคาญ ยิ่งถ้าได้ยินกับหูตัวเองแล้วละก็ เกรงว่าจะห้ามอารมณ์ไว้ไม่ได้ “ไม่เป็นไรหรอกครับ น้องน้ำเป็นน้องรหัสของพวกพี่ เดินไปพร้อมกันก็ไม่แปลก” เหนือน้ำพูดขึ้นก่อนที่น่านฟ้าจะฟึดฟัดไปมากกว่านี้ “ถ้างั้นก็ตกลงค่ะ” เมื่อสาวสวยตกลงอย่างว่าง่าย ก็ทำเอาพ่อคนหน้านิ่งยักยิ้มได้ใจ แล้วก็เดินตัวปลิวออกไปจากห้องเป็นคนแรก ///// “เร็วเข้า ๆ เดินช้า ๆ กันอยู่ได้ อยากจะโดนซ่อมกันหรือไง ให้ไว ๆ” เสียงของหัวหน้าว้ากคนเดิมตะโกนใส่โทรโข่งประจำตัวเรียกให้เด็กปีหนึ่งไปรวมกลุ่ม น้ำหอมมาถึงข้างล่างพอดี ขาเรียวรีบก้าวยาว ๆ ไปยังสถานที่นัด “น้ำ เมื่อคืนเป็นไงบ้าง นอนหลับสบายไหม” หันไปตามเสียงเรียกที่ดังมาจากข้างหลัง ก็ทำให้คิ้วมนขมวดเข้าหากัน “พี่เจได?” น้ำหอมเรียกชื่อชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความแปลกใจ คนยิ่งรีบ ๆ อยู่จะมาชวนคุยอะไรตอนนี้ แต่ระหว่างที่เธอหยุดยืนอยู่นั้น น้ำหอมไม่ได้สังเกตว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองเธอเขม็ง “ไม่เอา ไม่หึงดิน่าน น้องแค่ทักทายรุ่นพี่โรงเรียนเก่า” ถึงจะพูดออกไปแบบนั้น แต่น้ำเสียงของเหนือน้ำเหมือนจะเป็นการเพิ่มน้ำมันลงในกองไฟเสียมากกว่า เขารู้จักน่านฟ้าดีว่าเป็นคนหวงของ ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับคนของตัวเอง น่านฟ้าไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเพียงแต่นั่งเงียบ ๆ อยู่ที่ใต้ต้นไม้ มองดูน้อง ๆ ปีหนึ่งทำกิจกรรมต่าง ๆ ที่จัดเตรียมไว้ให้ โดยสายตาจับจ้องไปที่น้ำหอมเพียงคนเดียว ช่วงเช้าทำกิจกรรมเสร็จหมดแล้วรุ่นพี่รุ่นน้องก็รวมตัวทานอาหารเที่ยง จากนั้นก็ปล่อยให้น้อง ๆ พักผ่อนตามอัธยาศัยตลอดช่วงบ่าย “จะไปไหน” เสียงเข้มดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง ทำเอาน้ำหอมที่กำลังเดินฮัมเพลงตามทางเดินกลับไปยังห้องพักต้องชะงักฝีเท้า “พี่น่าน พี่เหนือ” “พี่ถามว่าจะไปไหน” น่านฟ้าถามขึ้นอีกครั้ง “กลับห้องไปเปลี่ยนชุดค่ะ น้ำจะไปเล่นน้ำทะเล” น้ำหอมตอบ แล้วก็หันกลับเดินตรงไปยังห้องตัวเอง และแน่นอนว่าชายหนุ่มสองคนก็ยังเดินตามเธอไม่ห่าง คนตัวเล็กรื้อเสื้อผ้าในกระเป๋าอยู่ครู่เดียวก็หยิบชุดบิกินี่สีฟ้าน้ำทะเลที่ไปซื้อกับพวกเขาออกมา “จะใส่ชุดนี้?” คนหน้านิ่งคนเดิมถามอีก “ใช่ค่ะ” น้ำหอมตอบกลับแค่นั้นก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ แล้วออกมาพร้อมชุดบิกินี่สุดเซ็กซี่ เธอหยิบเสื้อคลุมและของที่จำเป็น แล้วก็เดินออกจากห้องไปทันทีโดยที่ไม่บอกกล่าวสองคนที่นั่งอยู่ “ฉันบอกตั้งแต่วันซื้อแล้วใช่ไหมเหนือว่ามันโป๊ไป แต่แกก็ยังยอมให้น้องซื้อมา แล้วดูดิ ใส่ชุดแบบนั้นไปเดินทั่วหาด ใครต่อใครคงได้มองตาเป็นมัน” พ่อคนที่ปกติพูดน้อยบ่นคู่แฝดตัวเองเสียยกใหญ่ “ก็น้องอยากซื้อ น่านขัดได้ไหมล่ะ สุดท้ายก็เห็นตามใจอยู่ดี” เหนือน้ำตอบพลางยักไหล่ แล้วก็เดินตามน้ำหอมออกมาจากห้องอีกคน ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ น่านฟ้าจึงทำได้เพียงเดินตามสองคนมาเงียบ ๆ คนตัวเล็กลงไปเล่นน้ำทะเลกับพวกผู้หญิงที่มีไม่กี่คนในคณะ ส่วนเขากับเหนือน้ำเอนหลังอยู่ที่เตียงผ้าใบริมชายหาด มองดูน้ำหอมเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน “น่านขี้หึงว่ะ” จู่ ๆ เหนือน้ำก็พูดขึ้น “ขี้หึงอะไรของแก” “ก็หึงน้องน้ำไง นี่ขนาดพึ่งได้น้องครั้งเดียวเอง แถมยังไม่ได้ตกลงสถานะกันด้วย ยังหึงขนาดนี้ นี่ถ้าน้องยอมเป็นแฟนเราสองคน มีหวังน่านคงตัวติดกับน้องตลอดเวลา” คำตอบของเหนือน้ำทำให้น่านฟ้าฉุกคิด พวกเขายังไม่ได้ตกลงอะไรกับยัยตัวเล็กเลยสักอย่าง ก็จริงที่เธอยอมมีอะไรด้วยเมื่อคืน แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะยอมเป็นแฟนพวกเขาสองคน “งั้นคืนนี้ก็ต้องทำให้น้องตกลงเป็นแฟนเราให้ได้” “จริงจัง?” “เออ” เหนือน้ำหัวเราะออกมาอย่างชอบใจที่สามารถทำให้คนนิ่ง ๆ อย่างน่านฟ้าออกอาการได้ขนาดนี้ แต่คุยกันไปสักพัก หันมาอีกทีก็ไม่เห็นน้ำหอมเล่นน้ำอยู่ที่เดิมแล้ว “เหนือ น้องไปไหน” “อ้าว เมื่อกี้ก็ยังอยู่นี่นา สงสัยจะไปห้องน้ำมั้ง” เหนือน้ำตอบตามความเป็นไปได้ “อ้าวเฮ้ย! น่าน จะไปไหน” คนโดนถามไม่ตอบอะไร เอาแต่เดินดุ่ม ๆ ไปทางห้องน้ำทันที “ว้าย!” น้ำหอมกรีดร้องตกใจ เมื่อจู่ ๆ ก็มีใครบางคนดึงแขนเธอเอาไว้ระหว่างที่กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ “พี่เจ?” หัวคิ้วมนย่นเข้าหากันเมื่อเห็นว่าคนที่ดึงเธอเอาไว้เป็นใคร “มีธุระอะไรกับน้ำหรือเปล่าคะ” น้ำหอมถามออกไปพร้อมบิดข้อมือตัวเองให้หลุดพ้นจากการถูกเกาะกุม “ไม่เจอกันนาน น้ำสบายดีไหม” “ถ้าพี่สายตาปกติก็น่าจะเห็นว่าน้ำสบายดีนะคะ” เธอตอบออกไปพร้อมกับทำท่าจะเดินหนีอีกฝ่าย แต่เจไดก็รั้งแขนเอาไว้อีกครั้ง “น้ำ เรื่องคราวนั้นพี่ขอโทษ ขอโทษที่ปฏิเสธน้ำ” “พี่เจ เรื่องนั้นน้ำไม่ได้คิดอะไรแล้วค่ะ แต่ตอนนี้พี่เจปล่อยน้ำก่อนค่ะ” เธอพยายามดึงข้อมือตัวเองออกเพื่อให้หลุดพ้น แต่ดูเหมือนเจไดจะจับไว้แน่นกว่าเดิม “ถ้างั้นเราลองมาเปิดใจกันอีกรอบดีไหม” “ไม่ค่ะ น้ำไม่ได้ชอบพี่แล้ว” น้ำหอมตอบปฏิเสธไปตรง ๆ ทำไมจะต้องไปเปิดใจให้คนแบบนี้อีก ทั้งที่เป้าหมายของเธอนั้นแซ่บกว่า รวยกว่าตั้งเยอะ “แต่เมื่อก่อน..” “เมื่อก่อนเป็นยังไงไม่รู้ แต่ตอนนี้ช่วยปล่อยน้องรหัสพี่ด้วยครับ ก่อนที่พี่จะทนไม่ไหวขึ้นมา” เสียงที่แทรกขึ้นมาทำให้น้ำหอมรีบหันกลับไปมองทางต้นเสียง “พี่น่าน” เธอเอ่ยเรียกชื่อคนที่พึ่งมาถึง พร้อม ๆ กันกับที่น่านฟ้าดึงตัวเธอให้หลุดพ้นจากการถูกเกาะกุม “คือ..ผมแค่ทักทายน้องแค่นั้น” “แต่ดูเหมือนน้องรหัสพี่จะไม่อยากทักทายด้วยนะครับ” เมื่อเห็นว่าอีกคนหน้าตาจริงจัง เจไดจึงทำเพียงก้มหน้าหลบสายตา แล้วพาตัวเองออกไปจากตรงนี้ทันที เขารู้กิตติศัพท์คู่แฝดแห่งคณะวิศวฯ ดีว่าร้ายกาจแค่ไหน “เสื้อคลุมมีไว้ให้ใส่ ไม่ได้มีไว้ให้ถือแบบนั้น” น้ำเสียงดุนิด ๆ พร้อมกับดึงเสื้อคลุมจากมือคนตัวเล็กมาสวมให้เธอ “พี่น่านจะมาเข้าห้องน้ำเหรอคะ” น้ำหอมถามกลับ ดวงตากลมโตจ้องมองคนตรงหน้าเพื่อรอคำตอบ “น่านไม่ได้จะมาเข้าห้องน้ำหรอก แต่มาตามน้องน้ำต่างหากล่ะครับ” เสียงของคนที่พึ่งมาใหม่ทำให้น้ำหอมต้องหันไปมองอีกที “พี่เหนือ” เธอเอ่ยเรียกชื่อเขาอย่างแปลกใจ “นี่สรุปพวกพี่ตามน้ำมาเหรอคะ” “ถ้าไม่ตามจะเห็นหรือเปล่าว่ากำลังโดนใครจับมืออยู่” “แต่น้ำไม่ได้เต็มใจสักหน่อย แกะแล้ว แต่แกะไม่ออก” เสียงเล็ก ๆ เอ่ยเถียงอย่างไม่ยอม “ไปเข้าห้องน้ำได้แล้ว เดี๋ยวพวกพี่รอตรงนี้” น่านฟ้าบอกกับเธอ แล้วก็มายืนอยู่ข้างเหนือน้ำ “น้องน้ำรีบ ๆ เถอะครับ เดี๋ยวอารมณ์หึงของใครบางคนมันจะพุ่งทะลุเพดานซะก่อน” “เหนือ” ไม่รู้ว่าคู่แฝดสองคนนี้กำลังพูดเรื่องอะไรกัน แต่น้ำหอมก็เดินเข้ามาในห้องน้ำอย่างรวดเร็วตามที่เขาบอก ก็ดูหน้าสิ บูดเป็นตูดลิงเลย ไม่รู้ไปอารมณ์เสียมาจากไหน ////////////////////////////////////////////// ความหึง ทั้งที่ไม่มีสถานะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more