ความหลงบังตา / 2
1173 คำ
พนักงานของร้านเดินออกมาต้อนรับอย่างอบอุ่น ทั้งสองเลือกอาหารและสั่งเครื่องดื่มกันพอประมาณ
"ขอบคุณนะคะที่พามาที่นี่ มันเงียบสงบดี บรรยากาศก็ดี" แพรกระซิบบอก
"พี่อยากมีเวลากับแพรตามลำพัง พี่อยากให้เรารู้จักกันมากกว่านี้" ณัฐตอบพลางยิ้มเจ้าเล่ห์
เมื่ออาหารมาถึง ทั้งคู่กินอย่างช้าๆ พลางคุยกันเรื่อยเปื่อยอย่างอบอุ่น บรรยากาศแสนโรแมนติก ทำให้หัวใจของณัฐดลกับแพรวาต่างก็เต้นรัว พวกเขาต่างมีความสุขที่ได้มาเดทกันในวันนี้
“ถ้ากินเสร็จแล้ว พี่ณัฐจะไปไหนอีกหรือเปล่าคะ แพรอยากจะเลี้ยงหนังพี่ณัฐคืนบ้าง” สาวน้อยเอ่ยขึ้น เธอยังอยากจะอยู่กับเขาต่ออีก
“เรื่องอะไรดีล่ะ” ถึงในใจจะกังวลเพราะกลัวจะมีคนเจอเข้า แต่ณัฐดลก็ไม่ได้พูดปฏิเสธ
“แพรก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ปกติไม่ค่อยได้ดูหนังเลย นานๆ จะมีสักครั้ง”
“ถ้างั้นเดี๋ยวพี่เช็กให้นะ”
“ไปเลือกหน้าโรงก็ได้มั้งคะ”
“พี่เป็นคนติดวางแผน พี่ไม่ค่อยชอบรอ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ” เมื่ออีกฝ่ายพูดมาแบบนั้น หญิงสาวก็ไม่ได้ติดใจอะไร เธอรู้สึกชื่นชมเขาเสียอีก ที่ดูเป็นคนมีแบบแผน มีความเป็นผู้ใหญ่
"งั้นพี่ขอตรวจสอบรอบฉายก่อนเลยนะครับ ไม่อยากให้น้องนั่งรอนานๆ" เขาคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาค้นหาตารางฉายหนังในพื้นที่ใกล้เคียง ที่จริงแล้วเขาไม่อยากเสี่ยงไปนั่งรอ เพราะกลัวว่าจะมีใครมาเจอเข้าต่างหาก
"มีหนังเรื่องหนึ่งที่น่าสนใจนะครับ ฉายอีกสักชั่วโมง ถ้าน้องแพรอยากดู เดี๋ยวเราจองตั๋วไว้แล้วนั่งเล่นที่นี่ไปก่อน ใกล้ถึงเวลาค่อยไปดีไหม" แพรวาพยักหน้ายิ้มแย้ม
"ดีค่ะ งั้นเรานั่งเล่นกันอยู่ที่นี่ไปก่อน แพรอยากถ่ายรูปสักหน่อย"
“ได้ครับ เดี๋ยวพี่ถ่ายให้นะ”
“ถ้าถ่ายไม่สวยแพรงอนนะ”
“คนสวยถ่ายยังไงก็สวยอยู่แล้ว” แพรเขินอายเล็กน้อยกับคำชมของณัฐดล แต่ก็รู้สึกดีใจที่ได้รับคำชมจากเขา ทั้งที่ตลอดชีวิตก็ถูกคนชื่นชมมาตลอด แต่กลับไม่เคยมีความสุขเท่านี้เลย
"อืม...ถ้างั้นก็ขอถ่ายให้หลายๆ รูปนะคะ เผื่อเลือกค่ะ"
"ได้เลยครับ พร้อมแล้วนะ" ณัฐดลยกกล้องขึ้นมา แล้วรัวชัตเตอร์ถ่ายภาพให้กับแพรวาอย่างมีความสุข ทั้งที่ปกติแล้วเวลามินตราขอให้เขาถ่ายรูปให้ เขาจะไม่ชอบและหงุดหงิดมากๆ
แพรวายืนตรง กอดอกเอียงคอเล็กน้อย ยิ้มอ่อนโยนให้กล้อง และเปลี่ยนท่าทางไปเรื่อยเมื่อได้ยินเสียงชัตเตอร์ ณัฐดลก็กดชัตเตอร์ถ่ายภาพแพรวาพร้อมกับชมอย่างไม่ขาดปาก
"สวยมากเลยน้องแพร" แพรวายิ้มด้วยความรู้สึกเขิน แต่ก็เปลี่ยนท่าทางถ่ายต่อ ทั้งยืน เอามือโบก เอียงคอ นั่งบ้าง หมุนตัวบ้างตามประสา ตากล้องก็ถ่ายไปเรื่อยๆ ด้วยรอยยิ้ม เพลิดเพลินกับภาพสวยๆ ของหญิงสาว
"พี่ณัฐนี่ก็ถ่ายรูปเก่งนะคะเนี่ย มีแต่รูปสวยๆ แพรเลือกไม่ถูกเลย" เมื่อถึงเวลาเช็กรูป แพรวาก็พอใจมากๆ เธอชอบรูปทั้งหมดที่เขาถ่ายให้ จนเลือกไม่ได้เลยว่าจะอัพรูปไหนลงโซเชียล
"พี่บอกแล้วว่านางแบบสวย ถ่ายยังไงก็สวย" ณัฐดลกล่าวชม ทั้งคู่มองรูปถ่ายด้วยกันอย่างรู้สึกพอใจ ก่อนจะเดินทางต่อไปยังโรงหนัง เพราะถึงเวลาที่ต้องเข้าชมแล้ว
เมื่อเดินถึงโรงหนัง ณัฐดลก็พาแพรเข้าไปนั่งเก้าอี้ที่เขาจองไว้ โซนนี้ไม่ค่อยมีคน ถึงจะมีบ้างแต่ในโรงหนังก็มืดจนดูไม่ออกว่าใครเป็นใคร
"น้องแพรอยากกินอะไรไหมก่อนหนังจะเริ่มเดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้" ณัฐดลเอ่ยถาม
"อืม...เอาป๊อปคอร์นกับโค้กน่าจะอร่อยนะคะ แต่ว่าแพรไปซื้อเองดีกว่าค่ะ แพรตั้งใจจะเลี้ยงพี่นี่นา" แพรวาตอบ
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ครั้งนี้พี่เลี้ยง ครั้งหน้าน้องแพรค่อยเลี้ยงพี่ก็แล้วกัน" ณัฐดลเดินไปหาแถวซื้อขนม ส่วนแพรวาก็ยังนั่งรออยู่บนเก้าอี้ ไม่นานณัฐดลก็กลับมาพร้อมป๊อปคอร์นและโค้กตามที่แพรวาสั่ง
"ขอบคุณมากค่ะ พี่ณัฐใจดีจัง" แพรวารับมาด้วยรอยยิ้ม
"ยินดีครับ กินให้อร่อยนะครับ" ทั้งคู่กินขนมอย่างเอร็ดอร่อย รอจนถึงเวลาหนังเริ่ม นานมากแล้วที่ณัฐดลไม่ได้มีโอกาสมาดูหนังที่โรงแบบนี้ จริงๆ มินตราก็ชวนเขาหลายครั้งแล้ว แต่ณัฐดลปฏิเสธบอกว่ารอดูในแอพที่บ้านสะดวกกว่า
หลังจากดูหนังจบณัฐดลก็ขับรถไปส่งแพรวาที่บ้าน เขามีเวลาค่อนข้างจำกัด แม้จะยังอยากอยู่กับแพรวาต่ออีก แต่หากช้าจะกลับไปไม่ทันเวลาที่มินตรากลับห้อง แล้วเธอจะสงสัยเอาได้
“เหมือนฝนจะตกนะคะ พี่ณัฐเข้ามาหลบฝนในบ้านแพรก่อนไหม วันนี้พ่อกับแม่แพรไม่อยู่” แม้จะร่ำลากันแล้ว แต่เหมือนฝนฟ้าจะยังอยากให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกันต่ออีก
ฟ้าฝนมืดครึ้มจนดูเหมือนว่าณัฐดล จะขับมอเตอร์ไซค์กลับได้ลำบาก และคำเชิญชวนของแพรวา ก็ยั่วยวนเขาอย่างตั้งใจจนทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจที่จะอยู่ต่อ แม้จะกลัวว่ามินตราจะกลับมาถึงห้องก่อน ถึงตอนนั้นเขาคิดว่าค่อยหาคำแก้ตัวเอาก็ได้
แพรวาพาณัฐดลเข้าไปในบ้านของเธอ ภายในบ้านเงียบสนิทตอกย้ำอย่างชัดเจนว่าไม่มีคนอยู่จริงๆ ปกติแล้วเธออาศัยอยู่กับพ่อและแม่ ซึ่งทั้งสองคนก็มีเรื่องให้ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดอยู่เป็นประจำ ด้วยอาชีพที่ทำอยู่ และพวกเขาก็เห็นว่าตอนนี้แพรวาก็โตแล้ว เธอสามารถอาศัยอยู่คนเดียวภายในบ้านได้ชั่วคราว ระหว่างที่พวกเขาต้องไปทำงานต่างจังหวัด จึงไม่ได้จ้างพี่เลี้ยงมาอยู่กับเธอเหมือนแต่ก่อนแล้ว และก็คงไม่คิดว่าวันหนึ่งลูกสาวจะพาผู้ชายเข้าบ้านแบบนี้
ชายหญิงที่มีใจให้กันอยู่ด้วยกันสองต่อสอง ท่ามกลางบรรยากาศฝนตก แน่นอนว่าเรื่องแบบนั้นย่อมเกิดขึ้น ณัฐดลแม้จะมีแฟนอยู่แล้ว แต่ในเวลานี้เขามองไม่เห็นหน้าของมินตราแฟนเขาเลย ในใจคิดเพียงแต่ว่าต้องการแพรวาเท่านั้น
ช่วงเวลาร้อนรักผ่านไปครั้งแล้วครั้งเล่าอย่าไม่รู้จักเบื่อหน่าย กระทั่งมีสายโทรเข้ามาหาณัฐดลตอนนั้นเองที่ทำให้เขาได้สติและเพิ่งรู้ตัวว่าตอนนี้มันเลยเวลากลับบ้านมามากแล้ว
- ผู้เขียน
