“เฮ้ยแก นั่นใช่ณัฐไหม” ขณะที่ลลิตากำลังจะสตาร์รถ สายตาของเธอก็มองไปเห็นชายคนหนึ่ง รูปร่างคล้ายณัฐดลเข้า จึงได้ร้องขึ้น ทั้งเมทินีและมินตราต่างก็มองไปทางเดียวกัน
“ใช่” เป็นมินตามที่พูดขึ้นมา เธอจำเขาได้แม้ว่าจะขับผ่านไปเพียงแวบเดียว และสวมหมวกกันน็อกปิดคลุมจนมิดชิดก็ตาม
“โอ๊ยรถบ้าเอ๊ย ดันมาสตาร์ตไม่ติดอะไรเอาตอนนี้เนี่ย” คนขับสบถขึ้นอย่างหัวเสีย
“ไม่ทันแล้วยายลิน นัดขับออกไป 3 ซอยแล้วมั้ง ขับเร็วตั้งขนาดนั้น” เมทินีร้องขึ้น
“เอาเถอะ ไม่ทันก็ไม่เป็นไร ตามไปก็คงไม่เจออะไรหรอก เห็นๆ อยู่ว่าขี่มาคนเดียว” เมื่อเห็นว่าเพื่อนๆ ต่างก็โวยวายกันชุลมุน มินตราจึงได้พูดขึ้น
“ไม่แน่นะแก เราอาจจะตามไปเจอสองคนนั้นมันอยู่ด้วยกันก็ได้”
“เขาออกมาตั้งแต่เช้าแล้วนะเมย์ แล้วพวกเราก็มาดักรอนานแล้วด้วย ป่านนี้พวกเขาคงเจอกันจนแยกจากกันแล้ว” มินตราพูดไปตามที่เธอคิด และเพื่อนทั้งสองคนต่างก็เห็นด้วย
สามสาวจึงไ
