พลาดรัก 10 ใกล้ตบะแตก
1233 คำ
และแล้วเธอยอมตกลงมาดื่มกับคุณดีแลน เพื่อไถ่โทษที่ตัวเองใช้เขาเพื่อไล่เทมป์ไปให้พ้น เขาพามาดื่มที่ไหนไม่รู้ เธอไม่เคยมาร้านนี้มาก่อน แต่เห็นป้ายเขียนเอาไว้ว่า ‘Feeling good’ ก็ตามชื่อร้านเลย ทุกอย่างดีไปหมด ข้างในค่อนข้างสลัว
ลูกค้าแต่ละคนแต่งตัวดีในระดับหนึ่ง ทำให้พอเดาออกว่ามีแต่คนมีเงินอยู่ที่นี่ ส่วนใหญ่ออกไปทางพวกนักธุรกิจ ลูกค้ามีทั้งคนไทยและต่างชาติปะปนกัน
คุณดีแลนพาเธอมายังโต๊ะที่มีวิวดีที่สุด เหมือนพนักงานที่นี่จะรู้จักเขาดี ยกมือไหว้พร้อมกับเรียกชื่อตามไปด้วย
“คุณดีแลนมาที่นี่บ่อยเหรอคะ”
“อืม ถ้าวันไหนรู้สึกอยากดื่มแต่ไม่อยากวุ่นวาย ก็จะมาที่นี่”
“ถึงว่าล่ะคะ ดูพนักงานที่นี่รู้จักคุณดีเลย”
“ฉันเป็นหุ้นส่วนกับที่นี่ด้วย”
ร้านนี้เกือบไม่ได้อยู่ถึงตอนนี้หากไม่มีเขา เป็นอีกหนึ่งร้านที่เขายอมช่วยเหลือจนรุ่งขนาดนี้ แถมยังรุ่งกว่าเมื่อก่อนมาก เขาเข้ามาเป็นหุ้นส่วนเพียงสามสิบเปอร์เซ็นต์ ที่เหลือเจ้าของตัวจริงเอาไปทั้งหมด หากเอาเปอร์เซ็นต์เยอะหรือมากกว่าเจ้าของตัวจริง คงดูเห็นแก่ตัวมากเกินไป
“ปกติเธอเที่ยวที่ไหน”
“ส่วนใหญ่เป็นผับค่ะ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยเที่ยวแล้ว เพื่อนแต่ละคนต่างมีหน้าที่ของตัวเองที่ต้องทำ” ถึงจะแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง แต่ก็ไม่ลืมที่จะแวะมาเล่าสารทุกข์สุขดิบของตัวเองให้กันฟังบ่อยๆ
ล่าสุดทั้งมิลินและไมอามาให้กำลังใจเธอ หลังจากรู้ข่าวของครอบครัวเธอ ในขณะที่ใครต่อใครหันหลังให้เธอกันจนหมด อย่างน้อยยังมีเพื่อนสนิท ที่ยังเหมือนเดิมตั้งแต่วันแรกที่เป็นเพื่อนกัน
“ทำไมถึงมาขอให้ฉันช่วย” เขาเอ่ยถามคะนิ้ง พลางยกไวน์ตรงหน้าขึ้นจิบอย่างละเมียดละไม
“ได้ยินคนอื่นพูดกันมั้งคะ เลยอยากลองขอดู”
“เห็นฉันเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์รึไง”
“นิ้งเห็นคุณดีแลนช่วยใครแล้วสำเร็จทุกคน แค่อยากลองดูน่ะค่ะ”
“แล้วเธอแน่ใจได้ยังไง ว่าถ้าฉันช่วยเธอแล้วมันจะสำเร็จ”
“นิ้งก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ถึงไม่สำเร็จก็ไม่เป็นไร แค่ได้ลองพยายามดู”
“ทำไมถึงอยากให้ฉันช่วย ทั้งที่สิ่งที่เธอต้องการ มันก็เป็นของเธออยู่แล้ว”
“ไม่ใช่ค่ะ ผู้หญิงคนนั้นกำลังแย่งทุกอย่างจากครอบครัวนิ้งไป นิ้งแค่อยากได้ทุกอย่างของครอบครัวนิ้งคืน”
“…”
“ชมนาดไม่เคยหวังดี การที่ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว เธอหวังจะเอาทุกอย่างไปเป็นของตัวเอง เห็นหน้าตาดูเหมือนไม่มีพิษมีภัยแบบนั้น แต่จริงๆ ร้ายใช่ย่อยเลยนะคะ”
“ก็เลยอยากให้ฉันช่วย?”
“ค่ะ”
มุมปากหยักเผยยิ้ม
“งั้นทำไมไม่รีบให้คำตอบฉันเร็วๆ ล่ะ”
เธอมองคุณดีแลนที่เอ่ยถาม พร้อมกับยกไวน์ขึ้นจิบตามไปด้วย สายตาเขาที่มองดูร้ายกาจพิกล ทำเอาเธอรู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมาทันที
“เอ่อ…ระ…รอนิ้งอีกสักหน่อยนะคะ”
“ถ้านานเกินไป ฉันคงต้องขอคิดดูก่อนแล้วนะ”
“แต่คุณรับปากแล้วว่าจะไม่คืนคำนิคะ”
“ถ้านานเกินไป อะไรๆ ก็เปลี่ยนแปลงได้ จะให้ฉันรอแค่เธอคนเดียวรึไง?”
“…”
“ชีวิตฉันมีอะไรให้ทำอีกตั้งมากมาย ไม่ใช่แค่มารอเธอ”
เธอนิ่งแล้วเงียบลงไป จริงอย่างที่เขาพูด ให้รอเธอแค่คนเดียวคงไม่ได้ ชีวิตเขามีอะไรให้ทำอีกตั้งมากมาย แต่ทำไมรู้สึกเหมือนกำลังโดนกดดันยังไงไม่รู้
“ถ้าอย่างนั้นนิ้งขอเวลาถึงวันพรุ่งนี้ได้ไหมคะ นิ้งจะไปให้คำตอบกับคุณดีแลน”
“ได้สิ ฉันจะรอ”
คะนิ้งยิ้ม ก่อนจะยกแก้วไวน์ของตัวเองไปชนกับดีแลน สายตามาเฟียหนุ่มมองตามหญิงสาวที่กำลังยกไวน์ขึ้นดื่ม พลางยิ้มมุมปากเบาๆ
อยากรู้คำตอบของคะนิ้งแล้วสิ จะตอบเขาแบบไหน
ตกลง หรือ ไม่ตกลง
เขาเดาคำตอบเอาไว้แล้ว จากที่ฟังคะนิ้งเล่าเมื่อครู่ มีแนวโน้มว่าเธอจะตอบตกลง ยอมเป็นของเขา
เวลาผ่านไปจนกระทั่งเที่ยงคืนเศษๆ ดีแลนและคะนิ้งเดินออกมานอกร้านพร้อมกัน มาเฟียหนุ่มขับรถไปส่งคะนิ้งที่คอนโดเพราะมาด้วยกัน ระหว่างทางกลับ หญิงสาวนั่งเกร็งเหมือนตอนมา ไม่ชินกับการนั่งรถที่ดีแลนเป็นคนขับให้นั่ง ใบหน้าสวยหวานแดงก่ำมองออกไปนอกกระจกรถหรู
เธอเมาเล็กน้อย ดื่มกับเขาไปหลายแก้วอยู่ เป็นการดื่มไวน์ที่รู้สึกเมาที่สุด หรือเธอเริ่มคออ่อนแล้ว?
กระจกรถที่สะท้อนภาพคุณดีแลนกำลังขับรถ สะท้อนขึ้นมาเป็นระยะ เขาหล่อ ดูดี และมีเสน่ห์มาก ไม่แปลกใจเลยทำไมผู้หญิงถึงชอบเยอะ ขนาดเธอเองยัง…แอบใจสั่นเวลาอยู่ใกล้ๆ เขาเลย
รถหรูขับมาจอดหน้าคอนโดของคะนิ้ง หญิงสาวปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วหันไปพูดกับดีแลน
“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ”
“อืม”
“ขับรถกลับดีๆ นะคะ”
“อืม”
“นิ้งไปแล้วนะ”
มาเฟียหนุ่มจ้องมองคะนิ้งนิ่งๆ โดยไม่ตอบอะไรกลับ หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นแรงขึ้นมา เมื่อดีแลนโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้
“คะ…คุณดีแลนจะทำอะไรคะ” เธอถามอย่างตกใจ พร้อมกับยกมือดันแผงอกเขาออก
อกแน่นดีจัง…
ไออุ่นจากลมหายใจอุ่นที่เป่ารดลงมา ทำให้เธอรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ อย่างบอกไม่ถูก ตอนนี้ใบหน้าเขาและเธออยู่ใกล้จนแทบจูบกันได้แล้ว
“ตัวเธอหอมจนฉัน…เริ่มที่จะอดใจไม่ไหว”
“คุณดีแลนเมาเหรอคะ” เธอถามเสียงสั่น
“ฉันไม่เมา เธอต่างหากที่ทำให้ฉันใกล้ตบะแตก” ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน คะนิ้งเก่งมากที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังตบะแตก
“นะ…นิ้งยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ” เธอตอบเสียงแผ่ว พร้อมกับหลุบตาต่ำมองแผงอกของเขา แผงอกสีขาวแน่นหนันที่โผล่คอเสื้อเชิ้ตสีดำ ทำเอาใจเธอเต้นแรงไม่เป็นส่ำขึ้นมา มิหนำซ้ำยังแอบกลืนน้ำลายลงคออีกด้วย
“เธอทำ”
“…” เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันแล้วเงียบ
“เธอทำแล้วยังกล้าปฏิเสธอยู่เหรอหืม”
“นิ้งเปล่า…”
“ทำให้ฉันตบะแตกแล้ว จะรับผิดชอบยังไง”
“นิ้งไม่รู้ค่ะ” เธอไม่รู้อะไรทั้งนั้น
มาเฟียหนุ่มเชยเรียวคางให้ใบหน้าสวยหวาน เงยขึ้นมามองหน้าตัวเอง สายตาคมเข้มพิศมองหน้าตาจิ้มลิ้มของคะนิ้ง
“พรุ่งนี้ฉันจะรอคำตอบจากเธอ”
“…”
“ถ้าคำตอบของเธอสวนทางกับที่ฉันคิด…” เขาเงียบลงไป พลางใช้นิ้วหัวแม่มือปาดไล้ริมฝีปากของคะนิ้งเบาๆ ละสายตาจากริมฝีปากกระจับสีระเรื่อ มามองหน้าเธอ ก่อนจะพูดต่อให้จบประโยค
“ฉันไม่ยอมแน่”
- ผู้เขียน
