ขอโทษ
“ขอโทษนะคะ ไปนาน พอดีคุณธีชวนคุยเรื่องสูตรขนมต่างๆ” ดาริณแก้ตัว เมื่อกลับมาถึงร้านแล้วทุกคนมองเธอแปลกๆ อาจสงสัยที่ธีธัสระบุให้เธอไปส่ง แถมยังไปนานอีกด้วย
ยอมรับว่ากลัวการถูกนินทาซุบซิบ โดยเฉพาะในเรื่องไม่เป็นความจริง
หลังเลิกงานดาริณก็ไปรับลูกตามปกติ แต่หน้าตาเจ้าตัวไม่ค่อยสดชื่นนัก บอกว่าที่สถานรับดูแลเด็กไม่อนุญาตให้เตะบอล ท่าทางเจ้าตัวก็คงเสียดายที่ไม่ได้ไปเล่นที่สนามเด็กเล่นที่รีสอร์ต เพราะที่นั่นสนามใหญ่ มีเครื่องเล่นเยอะ สนามหญ้าสำหรับเตะบอลก็มี
วันหยุดหน้าไปรีสอร์ตกับแม่สิลูก แม่คุยกับลุงเขาแล้ว เขาไม่ดุแม่แล้วนะ”
“จริงเหรอคับ”
“จริง”
แต่ท่าทางลูกชายก็ยังดูลังเล เธอก็ไม่ได้คะยั้นคะยอ คิดว่าเด็กอาจจะลืมอะไรง่าย แต่เรื่องความรู้สึก โดยเฉพาะด้านลบ มันก็อาจจะยาก ไม่ต่างจากผู้ใหญ่
เธอเองเมื่อคิดแบบมีเหตุผล ก็พอเข้าใจความโกรธ ความเกลียดของธีธัสที่มีต่อเธอ กระทั่งเผื่อแผ
