ผ่านไปหลายวัน ดาริณก็ค่อนข้างแปลกใจ ที่เจ้านายคนใหม่ยังสั่งขนมแบบเดิม สาวๆ ในร้าน พนักงานเสิร์ฟ หรือแม้แต่มาริสา ก็ยังวนเวียนไปส่งของว่างในออฟฟิศให้อีกฝ่าย
วันนี้เป็นวันเสาร์ เธอพาลูกชายมาที่ทำงานด้วย ตอนนี้กำลังนั่งอ่านนิทานอยู่ในห้องพักของพนักงาน เพื่อรอเวลาสี่โมง เย็น จะได้ออกไปเล่นที่สนามเด็กเล่น และจะอยู่ที่นั่นกระทั่งเวลาเธอเลิกงานเท่านั้น
เมื่อใกล้เวลาสี่โมงเย็น ดาริณกำลังจะพักมือจากงาน เพื่อจะพาลูกไปส่งสนามเด็กเล่น แพรไหมก็เดินมาบอก
“ดาจะไปส่งน้องดรีมที่สนามเด็กเล่นแล้วใช่มั้ย”
“ค่ะ”
“งั้นเอาของว่างไปให้คุณธีด้วยนะ พี่จัดเตรียมไว้ให้แล้วที่หน้าเคาน์เตอร์”
“ค่ะ” แพรไหมเดินไปเรียกลูกชาย แล้วเธอก็เดินไปหยิบถาดของว่างออกไปด้วย กระทั่งถึงสนามเด็กเล่น ซึ่งมีเด็กๆ เล่นกันอยู่ค่อนข้างเยอะ เพราะครอบครัวพามาพักผ่อนช่วงสุดสัปดาห์
“น้องดรีม จำได้นะว่ากฎของเราคืออะไร”
“จำได้คับ ห้ามออก
