หลังจากกลับมาจากวัดคิดว่าคนอย่างผมจะปล่อยโอกาสในการอยู่ด้วยกันกับเมเปิ้ลหลุดลอยไปเหรอ หึหึ ไม่มีทางหรอก ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าคือหลังจากมาถึงที่นี่ก่อนละลงรถเธอเอาสายสิญจน์มาพันไว้ที่ข้อมือผม เส้นเดียวนะเธอบอกว่ามันกันผีร้ายได้ เรื่องนี้อีกเรื่องเอาจริงเมื่อก่อนผมไม่มีความคิดที่จะเชื่อเรื่องพวกนี้หรอกนะแต่หลังจากโดนมาเมื่อคืน ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วหละ อีกอย่างหนึ่งหลวงพ่อทั้งที่แม่ผมพาไปหาแล้วก็ที่เมเปิ้ลพาไปก็พูดเป็นเสียงเดียวกันเพราะฉะนั้นต้องเชื่อแล้วหละ
"มาทำไมห้างเนี้ย "
"ก็พาว่าที่ลูกสะใภ้มาซื้อของให้คุณแม่ไงครับ"
ผมชอบนะเวลาผมพูดหยอดๆแล้วเมเปิ้ลก็เขินผมอ่ะ ใบหน้านี่แดงลามไปจนถึงใบหูแล้วหละมั่ง
"ลูกสะใภ้อะไรกันเล่า"
เธอบ่นผมพร้อมกับตีแขนผมหนึ่งทีก่อนจะเดินดุ่มๆตรงไปไม่รอผม ผมอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินตามเธอไป สักพักเธอก็หันกลับมาสบตากับผม
"ว่าแต่ซื้อของอะไร"
"ของขวัญวั
