ดังนั้นหล่อนจึงเลือกที่จะทำตามที่นารีต้องการ “โอเค ฉันจะทำตามที่แกต้องการ”
นารีกระตุกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะถามออกมาด้วยความสงสัย “แล้วคุณจะส่งรูปพวกนี้ไปที่ไหน ให้ใคร...”
“ก็ส่งไปให้ตาของมันไง ตอนนี้ญาติผู้ใหญ่ของเจ้ามาร์สเหลืออยู่คนเดียวเท่านั้น และฉันก็มั่นใจว่าเจ้ามาร์สมันต้องเคารพตามันที่สุด”
นารีพยักหน้ารับ “ถ้าเป็นอย่างนั้นแผนการของเราก็ต้องสำเร็จ งั้นเราออกไปข้างนอกกันดีกว่า อีกสองสามชั่วโมงค่อยมาดูใหม่ ตอนนั้นคงจะรู้สึกตัวกันแล้ว”
เลอลักษณ์เบิกตากว้างอย่างตกใจ “ทำไมนานนักล่ะ ฉันกลัวว่าแม่สร้อยคนสนิทของเจ้ามาร์คัสจะกลับมาจากทำธุระให้ฉันเสียก่อน ฉันกลัวแผนจะแตก”
“ก็ถ้ากลับมา คุณหญิงก็ใช้ออกไปใหม่สิ ไม่เห็นยากเลย”
นารีหัวเราะร่วน ขณะเดินนำเจ้าของบ้านออกมานอกห้องนอนของมาร์คัส เลอลักษณ์รีบก้าวตามออกมา ก่อนจะหันไปมองบานประตูไม้โบราณขนาดใหญ่ที่ถูกปิดลงด้วยฝีมือของสาวใช้คนสนิทด้วยความ
