“คนหยาบคาย ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดอะไร และไม่อยากจะรับรู้ด้วย ถ้าฉันสามารถลุกขึ้นได้เมื่อไหร่ ฉันจะไปจากที่นี่ทันที”
“มีปัญญาหรือ! ลำพังแค่จะลุกขึ้นยืนยังทำไม่ได้ อย่าอวดเก่งนักเลย นอนรักษาตัวให้หายซะ แล้วฉันจะพาเธอไปกรีซ”
“ฉันไม่ไป ไม่มีทาง คุณจะมาบังคับฉันไม่ได้”
ดวงยิหวาลืมตัวตวาดเขาออกไปเสียงดัง ความไม่เข้าใจผสมกลมกลืนกับความสงสัยจนหล่อนเริ่มมึนงง สาวน้อยยกมือกุมศีรษะที่ยังบาดเจ็บไว้แผ่วเบา ความปวดหน่วงกำลังคุกคามอย่างแสนสาหัส
“งั้นก็อ่านนี่ซะ!” เสียงของมาร์คัสเย็นเยียบ แต่มันก็ไม่อาจปกปิดโทสะที่พุ่งขึ้นสูงลิบของเขาได้แม้แต่น้อย
ดวงยิหวารีบหยิบซองสีน้ำตาลที่ผู้ชายป่าเถื่อนตรงหน้าโยนใส่ขึ้นมาเปิดด้วยมือไม้สั่นเทา แผ่นกระดาษสีขาวถูกคลี่ออก และไม่ช้าใจความในกระดาษที่เมื่ออ่านแล้วหล่อนถึงได้รู้ว่ามันคือสัญญาซื้อขายตัวหล่อนที่มาร์คัสทำกับนารีนั่นเอง
รู้สึกเหมือนเดินตกลงไปในหลุมลึก ที่มี
