ขยี้รัก มาเฟีย : 05/1-ครูเล่นนักเรียน [เซน]
1128 คำ
ขยี้รัก มาเฟีย : 05/1
@2วันต่อมา....
“ลินฉันไปว่ายน้ำก่อนนะ แก...จะไม่เปลี่ยนใจไปกับฉันจริงๆ เหรอ” พริบพราวหันหลังกลับมาเอ่ยถามมิลินเพื่อนรักของเธออีกครั้งในขณะที่ตัวเองกำลังจะเปิดประตูห้องจากออกไป
“ไม่ล่ะ...ช่วงนี้ฉันอยากเก็บตัว” มิลินเอ่ยตอบพริบพราวที่รบเร้าอยากจะให้เธอออกไปเที่ยวบ้าง
“โอเคๆ ฉันเข้าใจแล้ว......ถ้าฉันเป็นแกก็คงหลอนอยู่เหมือนกันนะ มีมาเฟียมาตามคุกคามแบบนี้ เฮ้อ...ยังไงแกก็ล็อกห้องให้สนิทด้วยล่ะ และถ้ามีคนมาเคาะห้องก็ห้ามเปิดประตูเด็ดขาดเลยนะ”
“อืม...รับทราบค่ะท่านหัวหน้าคนสวย~”
“ดีมาก!ฉันเห็นแกยิ้มแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย” พริบพราวใจชื้นขึ้นมา เมื่อเห็นรอยยิ้มที่สดใสของมิลินอีกครั้ง
หลังจากที่หญิงสาวกำชับเพื่อนสาวสุดที่รักของเธอเสร็จ เธอก็เดินตรงออกมาจากห้องลงมายังรถหรูคันเล็กเพื่อเดินทางไปฟิตเนส โดยไม่ทันได้สังเกตว่ามีใครบางคนที่กำลังจ้องมองเธออยู่ในมุมมืด
“ทางนั้นเรียบร้อยไหม” เซนเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่ได้เห็นเป้าหมายเดินขึ้นรถยนต์ตัวเอง
“เรียบร้อยครับ” มิกซ์เอ่ยตอบเจ้านายด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“อืมดี....งั้นมึงก็รีบตามไปเลย กูอยากจะไปสอนเด็กเล่นน้ำแล้ว....” เซนยิ้มเยาะในใจ ดวงตาฉายถึงความเจ้าเล่ห์ เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า เขากำลังมีเรื่องสนุกๆ ให้ทำ
@ฟิตเนส
“นี่ฉันมาเร็วไปเหรอเนี่ย ทำไมไม่มีคนเลยนะ” พริบพราวบ่นอุบกับตัวเองเบาๆ ทันทีที่เธอเปลี่ยนชุดว่ายน้ำเสร็จ เธอก็เดินตรงมายังสระว่ายน้ำใหญ่ที่ตอนนี้กับดูเงียบเหงาและวังเวงอย่างผิดปกติ
“สวัสดีค่ะ คุณพริบพราว” พนักงานประจำฟิตเนสเอ่ยทักทายพริบพราวที่กำลังนั่งเซลฟี่ถ่ายรูปตัวเองอยู่ที่เก้าอี้ริมสระน้ำอย่างเพลิดเพลิน
“อ๊ะ..สวัสดีค่ะ พราวมีเรื่องอยากจะถามอยู่พอดี เอ่อ...วันนี้พราวมาเร็วไปรึเปล่าคะ ทำไมไม่ให้เห็นนักเรียนว่ายน้ำคนอื่นๆ เลย”
พริบพราวรีบเอ่ยถามพนักงานกลับไป เพราะถึงเวลานี้ทั่วทั้งสระน้ำใหญ่ก็ยังไม่มีใครมาที่นี่เลยนอกจากเธอคนเดียว
“อ่อ...นักเรียนท่านอื่นไม่สะดวกเริ่มเรียนวันนี้ค่ะ ก็เลย....มีคุณพริบพราวมาเรียนคนเดียว..”
“หืมมม...พริบพราวคนเดียวเหรอคะ” คิ้วเล็กขมวดกันยุ่งอย่างไม่เข้าใจ
“ใช่ค่ะ...วันนี้เป็นวันของคุณพริบพราวคนเดียวค่ะ นี่ค่ะน้ำส้มพี่เอามาให้คุณพริบพราวทานระหว่างรอคุณครูนะคะ”
“อืม....ขอบคุณนะคะ” ถึงพริบพราวจะไม่ค่อยเข้าใจกับสถานการณ์ตรงหน้าเท่าไหร่ แต่เธอก็รับน้ำส้มแก้วนั้นขึ้นมาดื่มตามมารยาท
“งั้นพี่ไปแล้วนะคะ อีกไม่เกิน10นาทีครูฝึกจะเข้ามาค่ะ”
“ค่ะ พราวรอได้ค่ะ” พริบพราวตอบกลับไปอย่างไม่เรื่องมากโดยไม่ลืมหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปกับแก้วน้ำส้มคั้นที่รู้สึกว่ามันอร่อยเป็นพิเศษมากกว่าที่เคยกินมา
10นาทีผ่านไป...
“อ๊ะ!” พริบพราวสะดุ้งตัวทันทีที่มีมือหนาแตะลงที่หัวไหล่มนในจังหวะที่เธอกำลังก้มทาครีมกันแดดที่ขาอยู่ เธอจึงต้องรีบหันหลังกลับไปมองทันที
“0.0!” ตาสวยเบิกโตกว้างอย่างตกใจ
“พร้อมหรือยัง?” เซนไม่ได้สนใจสีหน้าแววตาของพริบพราวเลย เขาเพียงถามคำถามออกไปสั้นๆ แต่มันก็พอทำให้หญิงสาวแสดงสีหน้าที่งงหนักเข้าไปอีก
“คือ...คุณเซนหมายความว่ายังไงคะ พราว...ไม่เข้าใจ...” สมองน้อยๆ กำลังประมวลผลตามคำพูดของผู้ชายตรงหน้าก่อนที่ร่างบางจะมองสำรวจร่างกายชายหนุ่มที่กำลังยืนโชว์จุกนมสีชมพู และซิกแพคเป็นลอนงาม ก่อนที่จะเลื่อนสายตาต่ำลงมาที่กางเกงว่ายน้ำสีดำตัวรัดรูปที่มีส่วนนู้นเด่นชัดมากๆ อย่างอึ้งๆ
“ก็ฉันเป็นครูสอนว่ายน้ำ....ฉันก็ต้องถามความพร้อมของนักเรียนสิ” เซน
“คุณครู? นี่พราวไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณจะทำงานเยอะ และสู้ชีวิตขนาดนี้” พริบพราวเลื่อนสายตาขึ้นมามองคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคุณครูสอนว่ายน้ำในวันนี้อย่างไม่เข้าใจ นี่เขาเป็นนักธุรกิจที่ทำอาชีพเสริมเป็นครูสอนว่ายน้ำด้วยหรือ ‘นี่เขาขยันหรือร้อนเงินเนี่ย’
“ไปลงน้ำและอย่าถามมาก มันเสียเวลาเรียน” เซนออกคำสั่งเร่งเร้าหญิงสาวที่หรี่ตามองเขาอย่างจับผิด ก่อนที่เขาจะตัดสินใจเดินนำเธอไปลงยังสระว่ายน้ำ
“อะ...อ๋อ....ค่ะๆ” พริบพราวรับคำสั่งอย่างงงๆ แต่ก็ยอมเดินตามและทำตามครูฝึกคนใหม่ เธอเดินลงบันไดด้วยความกล้ากล้ากลัว กลัวเพราะนี่เป็นครั้งแรกของเธอ
เซนมองสำรวจรูปร่างของหญิงสาวอีกครั้งอย่างเปิดเผย พลางเลียริมฝีปากเบาๆ ด้วยความพึงพอใจวันนี้เธอใส่ชุดว่ายน้ำวันพีชสีขาวธรรมดา แต่หน้าอกอวบใหญ่ที่ถูกรัดแน่น และเนินเนื้อสาวที่โหนกนู้น กับทำให้พริบพราวดูเซ็กซี่และยั่วยวนเขาเสียเหลือเกิน
“นี่คุณครู!ถ้าจะมองขนาดนี้ไม่กินพราวไปเลยล่ะคะ” พริบพราวเอ่ยเหน็บแนมขึ้นเมื่อเห็นสายตาหื่นกามของชายหนุ่มที่รอรับเธออยู่ในน้ำ
“หึ...มานี่!”
“อ๊ะ...” พริบพราวสะดุ้งตัวเล็กน้อย เพียงเท้าเล็กสัมผัสกับพื้นกระเบื้องใต้น้ำ ผู้ชายตัวใหญ่ก็ดึงแขนเธอให้เข้าไปสู่อ้อมกอด โดยที่แขนแกร่งรวบเอวคอดประคองไว้ทันที
“เอ่อ....” พริบพราวทำตัวไม่ถูกที่ถูกโอบกอดอย่างไม่ทันตั้งตัว เธอไม่แน่ใจว่านี่มันคือหนึ่งในหลักสูตรเรียนรึเปล่า
“ตกใจอะไร? จะเรียนไหมการเล่นน้ำนะ” เซนก้มหน้าเอ่ยเสียงเข้มเรียกสติของพริบพราวให้กลับมา
“ว่ายน้ำค่ะ ไม่ใช่เล่นน้ำ” พริบพราวรีบตอบกลับทันควัน จ้องหน้าครูฝึกตัวเองอย่างไม่เกรงกลัว
“นั่นแหละจะว่ายน้ำหรือเล่น..น้ำก็สนุกเหมือนกัน” เซนส่งรอยยิ้มร้ายกาจให้หญิงสาวในอ้อมแขนอย่างไม่ยอมแพ้
“ค่าค่าค่า งั้นก็รีบๆ สอนพราวสักทีสิเถอะค่ะ” พริบพราวรู้สึกเสียเวลาเป็นอย่างมากและหมั่นไส้คนตรงหน้าเหลือเกินที่มัวแต่พูดจาวนไปวนมาไม่หยุด เพราะตอนนี้เธอต้องการเรียนว่ายน้ำสักที
ตัดชึบ✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂
Next Spoil :
“ว๊ายยย..คุณเซนคุณทำบ้าอะไร!”
งับ!!
“นี่หยุดนะ ไอ้คุณครูบ้ากาม”
- ผู้เขียน
