แรกพบสบตา
2284 คำ
ฉันจ้องมองโทรศัพท์มือถือด้วยความรู้สึกแปลกๆ ไปพร้อมๆ ก้อนเนื้อข้างในหัวใจที่เต้นระรัวด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ อีกทั้งยังสงสัยว่าทำไมแบล็กน้อยของฉันมาถึงเร็วขนาดนี้ และแบล็กน้อยของฉันรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่ไหน
อันที่จริงตอนที่แยกออกมาจากน้ำค้างฉันก็มีความรู้สึกเหมือนมีคนตามอยู่นะ แต่พอหันกลับไปก็ไม่เจอใครนอกจากสุดหล่อเฟลิกซ์ที่เดินคุยมากับชารีฟ อันที่จริงเหมือนชารีฟจะคุยคนเดียวมากกว่าเพราะเฟลิกซ์เอาแต่เงียบ และพยักหน้าเท่านั้น หากตอบก็จะเป็นคำตอบห้วนๆ สั้นๆ หรือไม่ก็ อืม อะไรแบบนี้ บางทีฉันก็สงสัยนะคะว่าชารีฟทนผู้ชายคนนี้ไปได้ยังไง หลังจากที่หันไปมองทั้งสองคนเดินมาทางเดียวกันกับฉันจากที่ไม่ใกล้ไม่ไกล ฉันก็ไม่ได้อะไรอีกแล้วตัดสินใจเดินเข้าคอนโดตัวเองทันทีเพราะคอนโดของฉันอยู่ใกล้ๆ นี้เองเดินไม่นานก็ถึง
แต่ก็ช่างมันเถอะแบล็กน้อยของฉันมาถึงแล้วฉันยังไม่ทันคิดเลยว่าจะชวนเขาไปที่ไหน ไปเดินเล่นตลาดนัดรถไฟดีไหมนะ ฉันเองก็อยากเดินเล่นอยู่เหมือนกัน ตอนแรกฉันคิดว่าหากเขาตอบว่าจะมาฉันจะได้เตรียมตัวและคิดที่ที่จะไป แต่มันผิดแผนฉันไปนิดหน่อยก็ตรงที่เขาตอบมาว่าอยู่หน้าคอนโดฉันแล้ว
"ชวนขึ้นห้องดีไหมนะ เผื่อจะได้เห็นแบล็กน้อยๆ ของแบล็กน้อย คิกคิก" ฉันแอบคิดทะลึ่งตึงตังเหมือนกันนะคะ ก็มันตื่นเต้นนี่คะฉันว่าฉันควรที่จะรีบแต่งตัวลงไปได้แล้วล่ะค่ะเดี๋ยวแบล็กน้อยของฉันจะรอนาน
"แอบใจเต้นเหมือนนะเนี่ยถ้าไม่ตรงปกฉันจะทำหน้ายังไงนะ" แต่ที่ปกก็ไม่มีหน้าอยู่แล้วนี่ ไม่เป็นไรเพราะว่าฉันจำหุ่นของเขาได้ ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะค่ะก็ฉันน่ะซูมดูรูปเขาทุกวัน หุ่นของเขาคล้ายๆ กับหุ่นของเฟลิกซ์เลยล่ะค่ะ
ฉันตอบกลับแบล็กน้อยไปว่าขอเวลาเตรียมตัวแป๊บให้รอฉันสักพัก เขาก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ฉันชินแล้วล่ะค่ะกับอาการแบบนี้มันแปลว่าเขาโอเครู้เรื่อง
ฉันเดินไปอาบน้ำให้ตัวหอมฟุ้ง อีกทั้งยังจงใจใส่ชุดกางเกงผ้าสีดำสั้นแค่คืบครึ่ง กับเสื้อกล้ามเอวลอยสีดำอวดเนื้อนมของฉันให้มันทะลักออกมา ฉันยังกลัวถูกดุด้วยนะคะเลยหยิบเอาเสื้อคลุมสีดำตามมาด้วย แล้วลงไปข้างล่างหาแบล็กน้อยของฉันที่ป่านนี้ไม่รู้จะทำหน้าบูดขนาดไหน ตื่นเต้นชะมัด
Match Love Chat
l.a : กำลังลงไปแล้วนะ ฉันใส่ชุดสีดำ
Black_F : ผมรออยู่ข้างล่างครับ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ
l.a : อะเช
ผู้ชายสมัยนี้เขานิยมใส่เสื้อเชิ้ตสีดำกันเหรอคะ เท่าที่จำได้เมื่อเช้าเฟลิกซ์ก็ใส่แบบนั้นเหมือนกัน แถมยังปลดกระดุมจนเห็นแผงอกอุ่นน่าซุกน่ากัดขนาดนั้น
.
.
.
เฟลิกซ์ ปี 1
"เฟลิกซ์มึงมองอะไรวะ"
เสียงของชารีฟทักผมในตอนที่ผมกำลังเหม่อมองรุ่นพี่ตัวเล็กน่ารักอยู่คนหนึ่ง เธอเดินถือขวดน้ำเปล่าเข้ามาในโรงอาหารพร้อมกับรอยยิ้มที่มีให้กับเพื่อนของตัวเอง ผมมองรุ่นพี่คนนั้นอย่างไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้แม้แต่วินาทีเดียวจนกระทั่งชารีฟเพื่อนของผมพูดเสียงดังขึ้นมาทำให้ผมได้สติแล้วหันกลับไปมองหน้ามันด้วยสีหน้าไม่พอใจ
"มองสาวเหรอมึง พี่คนนั้นเธอรักสนุกนะเว้ย กูเห็นชอบไปมองผู้ชายตามสนามบอล สนามบาส ชมรมว่ายน้ำ แต่ก็ไม่เห็นคบใครสักคนจริงจัง"
มันเป็นหน่วยข่าวกรองของผมเอง มันชอบสาระแนเรื่องชาวบ้าน อันที่จริงก็ไม่ถึงกับขนาดสาระแนแบบนั้นแต่ชอบมีสาวๆ หรือข่าวคราวต่างๆ มาเข้าหูมันเองแล้วมันก็ชอบมาเล่าให้ผมฟัง
หลังจากที่ได้ฟังมันพูดถึงรุ่นพี่ตัวเล็ก ผมก็ไปสมัครเข้าชมรมฟุตบอลทันที ผมอยากเอาตัวเองไปอยู่ในจุดที่เธอมองเห็นผม หลังจากนั้นผมก็ใช้เวลาว่างทั้งหมดที่ผมมีสืบเรื่องเธอ ว่าเธอเป็นใคร ชื่ออะไร เรียนคณะอะไร จนได้เรื่องมาว่าเธอชื่อ ไออุ่น อยู่ปี 3 ทันตกรรม
ผมแอบมองเธออยู่เป็นปีๆ เคยสมัครแอปหาคู่ที่ดังๆ อยู่ช่วงหนึ่งเพราะบังเอิญได้ยินมาว่า เพื่อนของพี่ไออุ่นยุยงให้พี่ไออุ่นลองหาคู่ในแอป Match Love ดู ผมสมัครไอดีหนึ่งใช้ชื่อว่า Black_F เพื่อดูความเคลื่อนไหวของเธอ แต่เธอเคลื่อนไหวเพียงชั่วครู่ก็หายไปยาวเลยล่ะครับ ผมเองก็หมองใจกดเข้าไปดูโพรไฟล์ของเธอบ่อยๆ แต่ก็ไม่กล้าทักไปคุยด้วย ผมแอบมองเธอ อยู่อย่างนี้เรื่อยมาจนกระทั่ง เมื่อสองวันก่อนมีรุ่นพี่สาวคนหนึ่งมาสารภาพรักกับผม ผมไม่อยากคุยกับเธอเพราะผมมีคนที่ผมอยากคุยด้วยอยู่แล้วแต่ผมไม่กล้า ผมเลยปฏิเสธเธอไปด้วยเหตุผลแปลกๆ ว่าไม่ชอบคนอายุมากกว่า
หลังจากที่ผมปฏิเสธรุ่นพี่คนนั้น ผมหันมาก็เจอกับภาพบาดตา คือ ชารีฟเพื่อนของผมประคองร่างเล็กของพี่ไออุ่นเอาไว้ ตอนนั้นผมสั่นไปทั้งตัวเลยครับ ผมจึงรีบตะโกนออกไป
"ชารีฟ มัวทำอะไรอยู่"
เสียงของผมคงจะดังไม่น้อย และมันสามารถเรียกความสนใจของพี่ไออุ่นได้อย่างที่ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อน ผมเห็นแววตาของพี่ไออุ่นเป็นประกายในตอนที่มองผม เล่นเอาหัวใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะ ในวินาทีที่ผมสบตากับพี่ไออุ่นครั้งแรกผมรับรู้ได้เลยว่า ผมไม่อยากทำเพียงแค่แอบมองพี่ไออุ่นอีกแล้ว พี่ไออุ่นมองผมราวกับอยากจะกลืนกินผม ผมก็ยืนมองพี่ไออุ่นอยู่อย่างนั้น ใจจริงผมอยากเดินเข้าไปมากๆ ครับ แต่ว่าอยู่ๆ ขาของผมมันก็แข็งมันขยับไม่ได้ และมันสั่นจนกระทั่ง…
"เฟลิกซ์มึงมานี่ดิ๊"
นั่นทำให้ผมได้สติแล้วเดินเข้าไปหาพี่ไออุ่นช้าๆ ตาของเราสองคนยังคงจดจ้องกันอย่างไม่วางตา ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าคนที่ผมแอบมองมาตลอดหนึ่งปีเต็มจนขึ้นปีสองแล้วจะได้มาอยู่ใกล้ๆ ผมเพียงแค่เอื้อมมือออกไปเท่านั้น
"มีอะไร"
ผมถามชารีฟออกไป เพราะผมทำตัวไม่ถูกเมื่อได้อยู่ใกล้ๆ พี่ไออุ่น ผมไม่รู้ว่าต้องพูดยังไง น้ำเสียงแบบไหน ผมไม่ยอมคบใครมาตลอดหนึ่งปีเลยนะครับ เพราะผมคิดว่าเราจะต้องได้คบกันแน่แม้มันจะนานมาเป็นปีแล้วก็ตามที่ผมทำได้เพียงแค่มอง
"พี่คนนี้เขาอยากคุยด้วย"
ตึกตัก... ตึกตัก... ตึกตัก...
ไม่ใช่เสียงอะไรแต่เป็นเสียงหัวใจของผมเอง ผมก้มหน้ามองพี่ไออุ่นเพราะตัวเธอเล็กมาก น่ารักมาก คิดว่าถ้าจับแรงๆ ก็คงจะเจ็บไม่น้อย แถมผิวก็เนียนมาก มากจนผมอยากจะเข้าใกล้พี่ไออุ่นมากกว่านี้
"หืม? พี่อยาก... คุยกับผมเหรอครับ"
ผมดีใจมากนะครับ หัวใจของผมมันเต้นแรงมากเลย อยากจะยกมือขึ้นจับบังคับให้มันหยุดเต้นแรงแบบนี้ กลัวว่าพี่ไออุ่นจะได้ยิน ผมใช้สายตาไล่มองเรือนร่างที่ผมหลงใหลตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้ามันไม่ได้ต่างไปจากที่ผมคิดเอาไว้เลยสักนิด
"น้องชื่อเฟลิกซ์เหรอคะ" เสียงเธอใสมากครับ ยิ่งตอนที่เรียกชื่อของผมมันยิ่งใสเป็นพิเศษ ผมอยากกดจูบปิดปากสวยๆ นั่นเหลือเกิน อยากกักเก็บเสียงใสเอาไว้ให้เรียกแค่ชื่อของผมเพียงคนเดียว
"พี่ชื่อไออุ่นนะ"
อยู่ๆ ผมก็เกิดอาการประหม่าขึ้นมา ผมสามารถมากกว่านี้ได้จริงๆ เหรอ ผมสามารถเดินคู่กับเธอได้จริงเหรอ ผมไม่รู้ว่าผมต้องพูดอะไรตอบกลับไปผมเลยตอบน้ำเสียงนิ่งเรียบไปอย่างปกติของผม
"ครับ ผมขอตัวนะ"
อยากอยู่ให้นานกว่านี้นะครับ แต่หัวใจมันจะแตก ไม่รู้ว่าพวกคุณเข้าใจกันไหม เราได้ไปยืนใกล้ๆ คนที่เราชอบ แล้วหัวใจของเรามันก็เต้นแรงจนกลัวว่าเธอจะได้ยิน ผมเดินออกมาชั่วครู่ ชารีฟก็เดินเข้ามาคล้องลำคอของผม
"มึงชอบพี่ไออุ่นเหรอ" มันก็รู้อยู่แล้ว เพราะว่าผมชอบชวนมันมาแอบดูพี่ไออุ่นบ่อยๆ
"ถ้าชอบก็เดินหน้าดิวะ จะเดินหนีมาแบบนี้ทำไม เดินหนีแบบนี้เมื่อไหร่จะได้คบ มึงรู้จักไหม ด้านได้อายอดอ่ะ ไอ้ควาย" ผมมองหน้าชารีฟแล้วพูดความรู้สึกตัวเองออกมาอย่างที่ไม่เคยคิดจะพูดกับใครมาก่อน
"กู"
"..." มันยกคิ้วขึ้นเหมือนรอผมพูด
"กูเขิน"
"หึ" เสียงชารีฟมันหัวเราะผมครับ ผมไม่ได้ช่ำชองเหมือนอย่างที่มันทำสักหน่อย
"กูเพิ่งแนะนำให้พี่เขาเล่นแอป Match Love ไปอะ มึงก็ลองเล่นดูดิ ถ้าพี่เขาเป็นของมึง เดี๋ยวก็ต้องได้คุยกัน"
ผมไม่กล้าบอกมันหรอกครับว่าผมก็เคยเล่นแอปนี้อยู่ ผมไม่ได้จะคุยกับใครนะครับ ผมแค่ได้ยินมาว่าพี่ไออุ่นก็เล่นเหมือนกัน เมื่อก่อนพี่ไออุ่นใช้ชื่อตรงๆ เลยว่า ไออุ่น แต่พอผมกลับมาดูอีกครั้ง ชื่อไออุ่นมันก็หายไป แต่รูปโพรไฟล์ยังเหมือนเดิม
ผมกลับถึงคอนโดไม่นานนักอยู่ๆ เสียงแอป Match Love ก็ดังขึ้น
ติ๊ง~
I.a : หวัดดี
ทันทีที่ผมเห็นรูปโพรไฟล์ ผมก็จำได้ทันทีว่ามันเป็นรูปโพรไฟล์ของพี่ไออุ่นเพราะว่าผมตามส่องพี่ไออุ่นอยู่ หัวใจของผมก็เต้นแรง ไม่กล้าที่จะพิมพ์อะไรออกไปมากเพราะผมตื่นเต้น ผมคุยกับพี่ไออุ่นแบบเกร็งๆ ก่อนจะตัดสินใจถามชื่อพี่ไออุ่นอีกครั้ง เอาให้ชัวร์น่ะครับ อยากมั่นใจว่าตัวจริงเสียงจริงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าเป็นพี่ไออุ่นแน่นอน
Black_F : ตามสบาย ว่าแต่เธอชื่ออะไรบอกได้ไหม
I.a : ไออุ่น อายุ 21
ทันทีที่ผมเห็นคำยืนยัน คำพูดของชารีฟก็ดังขึ้นมาในหัวของผม
"ถ้าชอบก็เดินหน้าดิวะ จะเดินหนีมาแบบนี้ทำไม เดินหนีแบบนี้เมื่อไหร่จะได้คบ มึงรู้จักไหม ด้านได้อายอดอ่ะ ไอ้ควาย"
จากนั้นผมก็เดินหน้าจนรู้มาว่าพี่ไออุ่นจะออกมาข้างนอก ผมตั้งใจที่จะมาเจอพี่ไออุ่น แต่เหมือนพี่ไออุ่นจะเข้าใจว่าผมไม่ได้ชอบเธอ และเข้าใจผิดไปว่าผมมีคนคุยแล้ว ก็คนที่ผมคุยไม่ใช่ใครเลยก็พี่ไออุ่นนั่นแหละ ยิ่งได้คุยผมก็ยิ่งหลงในตัวพี่ไออุ่นมากขึ้นจนกระทั่งพี่ไออุ่นแยกออกมาจากเพื่อนของเธอแล้วเดินกลับคอนโดตัวเอง ผมก็ตามพี่ไออุ่นอยู่ห่างๆ ผมไม่ใช่โรคจิตนะครับ ผมแค่เป็นห่วงพี่เขาเฉยๆ จนพี่ไออุ่นขึ้นคอนโดไปแล้วผมก็ยังนั่งอยู่ที่ล็อบบี้คอนโดของพี่ไออุ่นส่วนชารีฟแยกตัวไปหาสาวๆ แล้วครับมันปล่อยทิ้งผมเอาไว้คนเดียว จนกระทั่ง…
I.a : อยากออกมาเจอกันไหม
อยากสิครับ อยากมากๆ ที่จริงผมตั้งใจเดินไปหาพี่ไออุ่นแต่เพราะพี่ไออุ่นสูบบุหรี่ และผมเองก็ไอ เลยไม่ได้สารภาพไปว่าผมคือคนที่พี่ไออุ่นคุยด้วย ผมนั่งจ้องหน้าจอมือถือด้วยหัวใจที่เต้นรัวอะไรมันจะเร็วขนาดนั้นนะ แต่โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆ
I.a : ฉันลองถามดูน่ะ เผื่อนายอยากจะออกมาเจอกัน
Black_F : ผมอยู่หน้าคอนโดพี่แล้วครับ
ผมไม่รู้หรอกนะครับว่าอะไรดลใจให้พี่ไออุ่นทักมาหาผมในวันนั้น แต่ผมอยากจะบอกสิ่งๆ นั้นว่า ผมขอบคุณครับ
.
.
.
ตึก...
ตึก...
ตึก...
"แบล็กน้อย"
ผมรีบหันไปทันทีเพราะจำเสียงของเธอได้ ทันทีที่ผมหันไปเราสองคนก็สบตากันอีกครั้ง ทั้งผมและพี่ไออุ่นต่างก็นิ่งไป มองหน้ากันอยู่อย่างนั้นโดยที่ยังไม่มีใครพูดอะไรออกมา
- ผู้เขียน
