“โถ่…ท่านย่า นางจะต้องรู้สึกเจ็บปวดใจมากเพียงใด ที่รู้อยู่แก่ใจว่าบุตรชายที่เหลืออยู่เพียงคนเดียว บุตรชายที่นางหวังพึ่งพายามแก่ชรา ร่วมมือกับลูกสะใภ้คิดทำร้ายนาง”
ชิงเหมยนึกสงสารและเห็นใจผู้เป็นย่าขึ้นมาทันใด แม้นชีวิตของผู้เป็นย่าจะสุขสบาย เกิดในตระกูลขุนนางมียศสูงศักดิ์ แต่หาได้พบกับความสุขใจที่แท้จริงไม่ บุตรที่สมควรกตัญญูรู้คุณกลับเนรคุณ กล้าแม้กระทั่งคิดร้ายต่อมารดาผู้ให้กำเนิด เยว่อู๋ชางรินน้ำชาพลางดันถ้วยชาไปตรงหน้านาง
“ดื่มน้ำชาก่อนเถิด… ที่พี่มาวันนี้เพราะมีเรื่องสำคัญอยากจะมาปรึกษากับเจ้า” ชิงเหมยพยักหน้าขอบคุณเขาแล้วยกถ้วยชาขึ้นมาจิบ ก่อนที่นางจะเอ่ยปากถามเขาออกมา
“เชิญท่านพี่กล่าวมาเถิดเจ้าค่ะ”
“เรื่องพวกพ่อค้าทาสที่หนีการจับกุมไปได้เมื่อสองปีก่อนน่ะ…พวกมันกำลังจะกลับมาทำการค้าทาสกันอีกครา หลังจากที่งานเทศกาลหยวนเซียวผ่านพ้นไป”
ชิงเหมยได้ยินเรื่องนี้มาจากท่านพี่หญิงจวีจ
