ตอนที่ 17 เขาคือไฟ
ใบหน้าคมโน้มลงมาใกล้แล้วจุมพิตแผ่วเบาลงบนหน้าผากมนของคนที่กำลังนอนหลับ วันนี้ไต้ฝุ่นกลับบ้านช้ากว่าปกติ เพราะต้องเข้าไปดูสินค้าสำหรับส่งออกในโกดังแทนพี่ชายที่ตอนนี้ยุ่งอยู่กับการช่วยภรรยาเลี้ยงลูกอ่อน
คนตัวเล็กขยับตัวไปมาเมื่อผิวเนียนถูกเขารบกวน ดวงตากลมโตลืมขึ้นอย่างช้า ๆ เมื่อเปิดจนสุดก็เห็นเจ้าของห้องนั่งยิ้มอยู่ข้างตัว
“คุณ กลับมาแล้วเหรอคะ เหนื่อยไหม”
แค่เพียงได้ยินเสียงงัวเงียครึ่งหลับครึ่งตื่นเอ่ยถาม ก็ทำเอาหัวใจที่อยู่ใต้มัดกล้ามเนื้อเต้นแทบจะผิดจังหวะ
“เธอเป็นห่วงฉันด้วยเหรอ”
“เปล่าค่ะ ถามแค่พอเป็นมารยาท”
อุตส่าห์ดีใจ แต่ดูคำตอบของยัยตัวเล็กนี่สิ มันน่าจับมาตีตูดนัก
“ล้อเล่นหรอกค่ะคุณ ไปอาบน้ำเถอะค่ะ จะได้มานอน”
ใบหน้าหวานพูดพร้อมกับส่งยิ้มกว้าง ๆ จนตาหยี แล้วตบมือลงบนที่นอน ทำเหมือนกับเรียกเด็กน้อยให้นอนยังไงยังงั้น
“ถ้าอย่างนั้นเธอรอฉันแป๊บหนึ่งนะ มี
