1.เจอกันครั้งแรก
1114 คำ
เขา-นายแพทย์เปรมมนัส อนันตวรรณาวงษ์ หรือ นัท
นายแพทย์เชี่ยวชาญด้านนรีเวช วัยสามสิบกว่า ๆ เบ้าหน้าไม่ถึงกับหล่อเหลาแต่ดูรวม ๆ แล้วมีเสน่ห์ประกอบกับรูปร่างสูงโปร่งเกือบสองเมตรที่ต้องผันตัวเองมาทำธุรกิจของครอบครัวแทนพี่ชายที่ป่วยด้วยโรคหลอดเลือดสมองแตก นอนติดเตียงเป็นเวลานาน
เธอ-นางสาวกานต์ธิดา วรนนท์ หรือ น้องบี
น้องนุชสุดท้องของครอบครัว หน้าตาน่ารัก ตาโต ผมยาวตรงสลวย ปากนิด จมูกหน่อย ผิวขาวเหลือง รูปร่างผอมบางสัดส่วนมาตรฐานหญิงไทย เพื่อนสนิทหรือแม้แต่พี่ชาย ก็มักจะเรียกเธออย่างหยอกล้อว่า "ว่ายัยผีดิบ" น้องบีกำลังจะเข้าศึกษาต่อระดับอุดมศึกษาในภาคการศึกษาที่จะถึงนี้ และเธอเลือกสาขาการบัญชีเสียด้วย
______________________
ย้อนหลังไปก่อนนี้ 1 เดือน
@บ้านวรนนท์
"บีเฝ้าบ้านนะพี่จะไปทำงาน แล้วอย่าเถลไถลไปเที่ยวไหนล่ะ อ่านหนังสือบ้าง อย่าดูแต่ซีรีย์ แล้วกับข้าวพี่อุ่นไว้ให้แล้วอยู่ในตู้เย็น เที่ยงก็อุ่นกิน" กานต์บุรุษสั่งความน้องสาวสุดที่รักก่อนออกจากบ้านเหมือนทุกครั้ง เพราะเหลือกันเพียงสองพี่น้องเนื่องจากบิดามารดาประสบอุบัติเหตุทางรถเสียชีวิตทั้งคู่เมื่อหลายปีก่อน
"ค่า ไปเถอะ หนูไม่ไถลที่ไหนหรอกมันเปลืองจะอยู่บ้านนี่แหละค่า"
"เออ ให้มันจริง พี่ไปนะ ดูแลบ้านช่องดี ๆ ใครแปลกหน้ามาอย่าไว้ใจใครง่าย ๆ ล่ะ"
"เจ้าค่า"
สักพักเสียงเครื่องยนต์ก็ดังกระหึ่มและเสียงนั้นก็ค่อย ๆ ไกลออกไปทุกที ๆ
..ไปแล้วซิ ไปดูซีรีย์ดีกว่า ดูค้างไว้อยู่เลย...
เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง
อูย...ปวดท้อง สงสัยจะเป็นเมนส์ ไปหาผ้าอนามัยใส่ดีกว่า ว่าแล้วคนตัวเล็กก็รีบเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าที่เก็บผ้าอนามัยและตรงไปที่ห้องน้ำทันที
หญิงสาวนั่งดูซีรีย์ไปได้สักพัก อาการปวดท้องยิ่งรุนแรงขึ้นจึงตัดสินใจออกไปร้านเภสัชขายยาเพื่อหายาแก้ปวดประจำเดือนกินโดยเลือกที่จะเรียกที่จะใช้บริการพี่วินที่เคยเรียกอยู่เป็นประจำ
"ส่งหนูแค่นี่แหละพี่วิน หนูจะแวะซื้อน้ำหวานตรงนี้สักหน่อยเดี๋ยวหนูข้ามถนนไปเอง"
"เอางั้นเหรอ งั้นพี่ไปรับลูกค้ารายอื่นก่อนนะ มีคิวเข้าน่ะ" พี่วินมอเตอร์ไซค์กล่าวแต่ก็แอบเห็นคนตัวเล็กหน้าซีดอยู่เหมือนกัน
"ค่ะพี่ ขอให้ปัง ๆ นะ"
จากนั้นกานต์ธิดาจึงเดินไปซื้อน้ำหวานมาดื่ม ..อ่า...ชื่นใจดีแท้ หวาน ๆ เย็น ๆ น้ำแข็งกรุบ ๆ อิ๊อิ๊ หลังจากดื่มน้ำหวานไปได้สักพักรู้สึกปวดท้องมากขึ้น ..อูย...ปวดมากเลย ....เธอมองเห็นร้านขายยาอยู่ฝั่งตรงข้ามกับถนนจึงรีบเดินไป แต่!!!
..ปริ๊น..
โอ๊ะ!!!
"แล้งน้ำใจจริง ๆ เลย ชลอให้หน่อยไม่ได้หรือไง คันอื่นก็ชลอให้หมดเหลือแต่นายนี่แหละ คนยิ่งปวดท้องอยู่ ฮึ่ย ไปซิ จะรีบไปไหนก็รีบไป" เด็กสาวตัวผอมซีดสาดใส่อารมณ์อย่างไม่สนโลกแถมเหวี่ยงอีกต่างหาก
"อ้าว นี่เธอ ดูท่าทางก็ยังเด็ก ทำไมพูดจาไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่เลยล่ะ ขอโทษที่ไม่ได้มอง แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้ตกใจก็มัวแต่ดูทางมันเหยียบเบรกไม่ทันก็เลยบีบแตรไว้ก่อน แล้วเราล่ะจะไปไหน" ชายหนุ่มนึกสนุกที่ได้ต่อปากต่อคำกับยัยเด็กตัวผอมซีดคนนี้
"จะไปซื้อยาแก้ปวดประจำเดือน พอใจหรือยัง พอใจแล้วก็รีบไปซ๊ะจะได้ข้ามถนนซ๊ะที" เด็กสาวบอกหน้าบึ้งแล้วเดินตัวงอรีบสับเท้าข้ามถนนไปอย่างรวดเร็ว
..หึหึ แสบนักนะยัยผีดิบ ถ้าจะปวดท้องหนักนะนั่น เดินตัวงอเชียว นี่คงจะกินตามในปากไม่ดูแลตัวเองละซิ ไปเผลอกินของเย็นหรือเปล่าก็ไม่รู้..ชายหนุ่มได้แต่พึมพำกับตัวเอง แอบนึกแปลกใจว่าทำไมถึงได้ไปต่อปากต่อคำกับคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักมักจี่กันตั้งนานสองนาน ถ้าจะเป็นเอามากล๊ะนายเปรมมนัสเอ๊ย ซึ่งปกติเค้าจะเป็นคนเงียบไม่พูดคุยกับใครถ้าไม่รู้จักหรือสนิทสนมด้วย
ไวกว่าความคิดเขารีบวนรถไปจอดใกล้ ๆ กับร้านขายยาที่เด็กสาวตัวผอมบางแวะเข้าไปทันที
@ร้านขายยาเภสัชกรชั้นนำ
"สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ" เภสัชกรหนุ่มกล่าวต้อนรับอย่างมีมารยาท
"คือผมจะมาขอรับยากลุ่มโรคกระเพาะ ลำไส้น่ะครับ ปวดท้อง จุกแน่นกลางอกบ่อยครับ สงสัยจะกรดเกิน" เปรมมนัสเอ่ยออกไปทั้ง ๆ ที่ไม่มีอาการอย่างที่บอกเลยสักนิด
"อ๋อครับ ทานยาน้ำได้มั๊ยครับ ผมแนะนำทั้งชนิดเม็ดและน้ำครับ ใช้คู่กันจะได้ผลดีมาก แต่อย่างใช้นาน..มันจะเป็นการรังแกระบบทางเดินอาหาร เค้าจะคอยมองหาตัวช่วยอยู่เรื่อยไม่ยอมทำงานเอง" เภสัชกรหนุ่มเอ่ยอย่างมีอารมณ์ขันแต่อีกคนไม่ขำเอาเสียเลย
"เอ่อ น้องครับ พี่เป็นแพทย์ครับ พอดีพี่อยากถามว่า น้องสาวคนที่ผอม ๆ ซีด ๆ ที่น่าจะมาซื้อยาแก้ปวดประจำเดือนเมื่อสักครู่น่ะครับ มาที่นี่บ่อยมั๊ยครับ" เปรมมนัสตัดสินใจเอ่ยถามขึ้นมาจนได้
"อ๋อ....น้องบีครับ มาเกือบทุกเดือนครับ เห็นบ่นว่าปวดท้องประจำเดือนบ่อยนะครับ ผมเคยแนะนำให้ไปตรวจเฉพาะทาง แต่น้องกลัวครับ เห็นว่ากลัวได้ขึ้นขาหยั่งครับ คงจะไม่เคยมีเรื่องอย่างว่าแหละครับเลยกลัว ๆ เขิน ๆ" เภสัชกรหนุ่มพูดกลั้วหัวเราะ
"ออ...งั้นเหรอครับ พอดีผมเป็นแพทย์นรีเวชน่ะครับ เห็นน้องเดินตัวงอคิดว่าน่าจะปวดท้องหรืออะไรสักอย่าง"
"ครับ ยาได้แล้วครับ"
"ครับ ขอบคุณครับนี่เงินครับ"
"ถ้าให้ผมเดาคุณหมอคงไม่ได้มาซื้อยาอย่างเดียวใช่มั๊ยครับ" เภสัชกรหนุ่มตัดสินใจเอ่ยขึ้นมาจนได้
"ใช่ครับ ผมขับรถวนหาทำเลจะทำคลินิกนรีเวชน่ะครับ"
"งั้นคุณหมอพอจะมีเวลาคุยกันหน่อยมั๊ยละครับ ผมคิดว่าผมพอจะช่วยคุณหมอได้นะครับ"
- ผู้เขียน
