คุณหมอแพ้ทางเด็ก (หมอเปรมมนัส&น้องบี)

18.สวัสดีลุง รปภ.

ความเดิม- ส่วนคนที่ยืนอยู่นอกประตูรั้วได้แต่ทำหน้าเหรอหราเมื่อเจอมุกนี้ได้แต่อือออ และเดินมาเปิดประตูรถแล้วขับออกไปอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี

……………………………………….

เช้าวันใหม่

เปรมมนัสมาทำงานตั้งแต่เช้า เพราะไม่อยากฟุ้งซ่านเรื่องกานต์ธิดา เขามีสองอย่างที่ตีกันในหัว หนึ่งคือความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเพราะคนตัวบางเป็นเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันกับหลานสาวถึงจะเกิดก่อนหลานสาวของเขาหนึ่งปี พ.ศ. แต่นับ ๆ ดูแล้วก็มากกว่ากันไม่ถึงปีด้วยซ้ำ สองคือความรู้สึกของชายหนุ่มที่มีต่อหญิงสาวที่พึงใจ เขาไม่สามารถหักห้ามใจไม่ให้คิดถึงคนตัวบางได้เลย

วันนี้มีแฟ้มเอกสารที่กองสูงแทบจะท่วมหัวท่วมหูเขาจึงนึกปิ๊งไอเดียออกมาจึงยกหูโทรศัพท์หาตัวช่วยทันที

อัญญารินทร์: ค่าอานัท

เปรมมนัส: หลานรัก อามีเรื่องให้ช่วย

อัญญารินทร์: เรื่องอะไรคะ

เปรมมนัส: มาช่วยอ่านเอกสารแล้วก็จัดแฟ้มให้อาหน่อยซิ เดี๋ยวอาให้ค่าขนม ชวนเพื่อนเรามาด้วย

อัญญารินทร์: เพื่อนคนไหนเหรอคะ

เปรมมนัส: ก็น้องบีไง

อัญญารินทร์: ออ เดี๋ยวจะถามให้นะคะ

เปรมมนัส: ดีมากหลานรัก เอารีบ ๆ ด่วนนะคะ ตอนนี้อาปวดตาปวดหัวจะแย่

อัญญารินทร์: ได้ค่ะ ด่วนคะ เดี๋ยวน้องเอ๋ยวางแล้วต่อสายหายัยบีเลยนะคะ

ตัดมาที่อัญญารินทร์ หลังจากวางสายจากผู้เป็นอาได้แช็ทหาเพื่อนรักทันทีและก็ได้ข้อสรุปว่าไปค่ะ แต่กว่าจะตอบตกลงนี่เล่นเอาเมื่อยมือเหมือนกันเพราะนางทั้งหว่านล้อมชักแม่น้ำทั้งห้านางถึงยอม เมื่อได้ความแล้วเธอรีบส่งข่าวให้ผู้เป็นอาทราบทันทีเหมือนกัน พร้อมกับได้ใบสั่งว่าให้เริ่มงานได้เลยเมื่อพร้อม

เช้าวันใหม่

เปรมมนัสและอัญญารินทร์ออกจากบ้านตั้งแต่เช้าเพื่อไปรับกานต์ธิดาเพื่อออกไปทำงานด้วยกัน

@บ้านวรนนท์

รถยนต์คันหรูมาเทียบจอดที่หน้าประตูรั้ว อัญญารินทร์รู้งานรีบลงไปจากรถแล้วกดออดเรียกที่ประตูหนึ่งครั้ง สักพักก็เห็นเพื่อนสาวที่เดินปุ๊กปิ๊กออกมาจากข้างในบ้าน

ด้านเปรมมนัสที่นั่งประจำอยู่ที่ตำแหน่งพลขับที่แอบสังเกตคนตัวบางวันนี้เธออยู่ในชุดเสื้อคอบัวพอดีตัวสีชมพูสดใสกับกระโปรงบานปานกลางผ้าทิ้งตัวคลุมเข่าสีเข้ม เอาเสื้อเข้าในเอวกระโปรง กับรองเท้าหุ้มส้นสีเข้ม กระเป๋าหนังใบเล็กสีเดียวกันกับเสื้อ โดยรวมก็ดูน่ารักสดใสสมวัยและดูเรียบร้อยเหมาะกาลเทสะอยู่ในที ชายหนุ่มได้แต่ยกยิ้มมุมปากอย่างนึกชอบใจการแต่งตัวของคนตัวบาง เมื่อเห็นหลานสาวและคนตัวตัวบางเดินใกล้เข้ามาชายหนุ่มจึงรีบลงจากรถไปเปิดประตูด้านหลังแล้วเรียกหลานสาวเพราะเห็นท่าว่าแม่หลานสาวตัวดีเดินลิ่ว ๆ นำหน้าเพื่อนมาเปิดประตูด้านหน้าข้างคนขับแล้ว

"น้องเอ๋ยมานั่งนี่ลุก หนูตัวโตกว่าเพื่อนนั่งข้างหลังจะได้สบาย ๆ/ส่วนน้องบีไปนั่งข้างหน้านะ" เปรมมนัสเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่หันไปส่งสายตาให้หลานสาวอย่างรู้กัน

"อ้อ..ขอบคุณค่ะอานัท พอดีเลย น้องเอ๋ยรู้สึกเมื่อยพอดีเลย เมื่อวานวิ่งเล่นกับบุญเก็บจนเหนื่อยเลย" อัญญารินทร์รับสมอ้างอย่างรู้ใจผู้เป็นอา

"อ้อ เหรอ อือ เรานั่งหน้าก็ได้" กานต์ธิดายกมือกระพุ่มไหว้ผู้เป็นอาของเพื่อนสาว แล้วหันไปอือออกับเพื่อนสาวแล้วเข้าไปนั่งข้างคนขับอย่างว่าง่าย

ด้านเปรมมนัสหันไปส่งสายตากับหลานสาวหนึ่งทีแล้วเดินวนมาด้านท้ายรถเข้าไปเปิดประตูตำแหน่งพลขับแล้วเลื่อนรถออกไปอย่างระมัดระวังสิบเท่าเพราะมีคนที่เขาฝากหัวใจไว้นั่งอยู่ในรถคันนี้ด้วยนะซิ

@บริษัทแม่ในเครืออนันตวรรณาวงษ์

เปรมมนัสจอดรถที่ลานจอดรถของผู้บริหารแล้วลงไปเปิดประตูรถให้หลานสาวก่อน และเพื่อนของหลานสาวเป็นรายสุดท้าย เพราะเขาสั่งให้รออย่าเปิดประตูรถเองมันไมีมีมารยาทนะซิ ส่วนคนตัวบางได้แต่พยักหน้ารับแบบหงอ ๆ

จากนั้นเปรมมนัสได้จูงข้อมือสองสาวไปที่ออฟฟิศย่อยของแผนกรักษาความปลอดภัยทันที

ก๊อก ก๊อก ก๊อก (เสียงเคาะประตูกระจก)

"ครับท่าน มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ"

"คืออยากให้จำหน้าเด็กสองคนนี้หน่อย หลานสาวกับเพื่อนหลานสาวน่ะครับ เพิ่งมาที่นี่วันนี้เป็นครั้งแรก เผื่อยัยเด็กสองคนนี่ไปเดินเพ่นพ่านที่ไหนช่วยเอาไปส่งที่ห้องทำงานของผมที ไม่ค่อยชอบอยู่นิ่ง ๆ น่ะ ปิดเทอมเลยพามาช่วยงาน /เด็ก ๆ สวัสดีลุง รปภ. หน่อยเร็ว" เปรมมนัสพูดยิ้ม ๆ

"สวัสดีค่าคุณลุง/สวัสดีค่ะคุณลุง" อัญญารินทร์และกานต์ธิดาเอ่ยขึ้นพร้อมกันและยกมือกระพุ่มไหว้ชายวัยกลางคนอย่างน่ารักน่าเอ็นดู

"โอ้..สวัสดีคร้าบ..คุณหนูทั้งสอง ไม่ต้องไหว้ลุงก็ได้คร้าบ../ได้เลยครับท่าน ผมบันทึกใส่กล้องวงจรปิดไว้แล้วครับ เดี๋ยวจะตัดภาพส่งไปให้ทุกส่วนของบริษัทเลย รับรองตามตัวเจอแน่นอนครับถ้ายังอยู่ในพื้นที่ของบริษัทนี้" รปภ.วัยกลางคนรับไหว้สองสาวและเอ่ยรับคำผู้เป็นนายจ้างอย่างแข็งขัน

"ครับ ขอบคุณครับ/ไป เด็ก ๆ ไปขึ้นลิฟท์ เดี๋ยวพาไปดูที่ห้องอานัทกัน" เปรมมนัสพูดยิ้ม ๆ แล้วพาสองสาวเดินไปด้วยกันแบบหน้ากระดานโดยตัวเขาอยู่ตรงกลางและไม่ยอมปล่อยมือสองสาวอีกต่างหาก

สักพัก ติ๊ง!.. (เสียงประตูลิฟท์เปิด) ชายหนุ่มยังไม่ปล่อยมือยังคงจูงมือสองสาวไปที่ห้องของตนเองเหมือนเดิม

"สวัสดีครับป้านา ลุงพล ผมพาหลานสาวมาช่วยงานช่วงปิดเทอมครับ" เปรมมนัสเอ่ยยิ้ม ๆ และยังไม่ยอมปล่อยมือสองสาว