ซู่หว่านยืนเกร็งสั่นเทาไปทั้งร่างพร้อมทั้งพยายามฝืนยิ้มเพื่อต้อนรับการกลับมาของแม่ทัพหนุ่ม เพียงแต่ในใจนั้นกลับเต็มไปด้วยความร้อนรุ่มและความริษยาที่กำลังแผดเผาหัวใจของนาง ครั้นได้เห็นท่าทางการดูแลนั้นที่นางไม่เคยได้รับมาก่อน และเรือนป่าหยกที่ถูกยกให้อย่างง่ายดาย ยิ่งทำให้นางมองสตรีผู้มาใหม่นั้นเป็นเป้าหมายที่ต้องกำจัดให้พ้นจากเส้นทางเสีย
หลังจากที่สตรีผู้นั้นเดินตามบ่าวรับใช้เพื่อแยกไปอีกทางแล้ว ซู่หว่านจึงรีบเดินเข้ามาต้อนรับเจ้าของจวน แสดงตัวตนในฐานะคนโปรดปราน พร้อมกับกันท่านางบำเรอนางอื่นออกไปทันที
“ท่านแม่ทัพ ท่านกลับมาแล้ว ข้าจัดเตรียมน้ำมันดอกไม้ให้ท่านแล้ว ท่านต้องการชำระร่างกายเลยหรือไม่” ซู่หว่านเอ่ยถามเสียงหวานหยดย้อยพร้อมกับรอยยิ้มเต็มไปด้วยความเสน่หา ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้และแตะที่แขนแกร่งนั้นเบา ๆ
ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมานั้นกลับเป็นสายตาเย็นชาเย็นเยียบจนรอยยิ้มแสนหวานนั้นเจื่
