"เอามันออกไป" ครูซสั่งลูกน้องหลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่าง ภาพฮันน่านั่งกอดผ้าห่มร้องไห้ไร้เสียงสะอื้นยังตราตรึงอยู่ในหัวขุนพล เขาเป็นห่วงสภาพจิตใจเธอตอนนี้มาก ก่อนออกไปเขามองไปที่หญิงสาว ฮันน่าเหมือนคนไร้สติวิญญาณ เธอเหม่อลอยไม่สนสิ่งรอบตัว เขากลัวใจเหลือเกิน
"...."
ตึกตึก..
"ฮ่า ๆ ฮึก~" อยู่ ๆ ฮันน่าก็หัวเราะแล้วร้องไห้ราวกับคนเสียสติ
"ฮันน่าเป็นอะไร!" ครูซใจกระตุกวูบ เขาไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี้มาก่อน
"ปวดท้อง~" เธอรู้สึกหน่วงบริเวณท้องน้อย มือเล็กจับเบา ๆ ที่หน้าท้องตัวเอง
"เจ็บมากไหม" ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาทำกับเธอรุนแรง แล้วตอนนี้จะมาทำเป็นห่วงเป็นใยกันไปเพื่ออะไร
"อยากกลับบ้าน" คนตัวเล็กพึมพำเสียงเบา
"..." เหมือนเขาเพิ่งจะนึกได้ว่าตัวเองรุนแรงกับหญิงสาวอีกแล้ว ทั้งหมดเกิดจากอารมณ์ชั่ววูบ เขาโกรธที่เห็นเธอวิ่งไปกอดขุนพล โกรธที่เธอไปกับอีกคนทั้งที่เขายืนอยู่ตรงนั้น ทำไมเธอถึ
