ผมลืมตาตื่นขึ้นมา เดินเข้าไปในห้อง ไม่มียัยขี้เซาให้ปลุกเลยแหะ ป่านนี้เธอจะตื่นหรือยังนะ
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ชะเอม ก็เข้าอาบน้ำแต่งตัวต่อจากผม
"จะหมุนโทรศัพท์อีกนานไหม" ชะเอมเอ่ยทักขึ้นมา ขณะที่ผมหมุนสมาร์ทโฟนอยู่บนโต๊ะ
"ยุ่งน่า"
"อยากโทรหาสาวน้อยคนนั้นก็โทรสิ" รู้ทันจริงๆ ผมอยากจะโทรไปหายัยตัวแสบ ไม่รู้ป่านนี้เธอตื่นหรือยัง
"กลัวจะไปรบกวนเขาอะสิ"
"อ่อนหัด" ชะเอมพูดพร้อมยักคิ้วกวนๆ
ผมตัดสินใจไม่โทรไปปลุกเธอ และขับรถออกมามหาวิทยาลัยโดยที่ชะเอมนั่งไปด้วย
เมื่อผมขับเข้ามาถึง จอดรถเรียบร้อย และกำลังลงจากรถ ผมหันไปเห็นสาวน้อยตัวแสบที่ผมอยากเจอ
"แพรว" ผมเอ่ยชื่อของเธอขึ้นมาอย่างแผ่วเบา
"..." เธอมองมาที่ผมและชะเอมนิ่งๆ แล้วหันหลังเดินไป
"เฮ้ สาวน้อย อย่าเพิ่งไป" ชะเอมตะโกนเรียก แต่แพรวไม่หยุดตามเสียงเรียกแถมยังรีบเดินออกไป
"เอาไงล่ะเจมส์ เธอเข้าใจนายผิดแน่"
"เขาสนใจฉันด้วยเหรอ"
"โอ
