"ขอบคุณมากเลยนะพี่เจมส์ ที่ไปช่วยแพรว" เธอกอดผมอยู่สักพักก็พูดออกมา
"ครับผม" ผมกอดและลูบหัวของแพรวไปด้วย
"ถ้าแพรวเสียซิงทั้งที่จำความรู้สึกตอนนั้นไม่ได้นะ เสียดายแย่เลย"
"เดี๋ยวๆ นี่เสียดายซิง หรือ เสียดายอะไรกันแน่วะ"
"ไม่รู้สิ คิกๆ"
"สบายใจแล้วใช่ไหม"
"ยังค่ะ" เธอปล่อยกอด นั่งมองหน้าผมตาแป๋ว
"อะไรอีกล่ะ" ผมเอ่ยถามอย่างงๆ
"ก็พี่เห็นของแพรวทั้งตัวแล้วอะ มาให้แพรวดูบ้างเลย" เธอพูดจบก็ดันผมลงนอนบนเตียง
เธอดึงบอกเซอร์ของผมอย่างรวดเร็ว ผมรีบเอามือปิดลูกชายตัวเองไว้
"แพรวทำไรเนี่ย"
"ก็พี่เห็นของแพรวแล้วอะ ให้แพรวดูบ้างสิ"
"ผู้หญิงอะไรแบบนี้วะเนี่ย" ผมไม่รู้จะขำหรืออะไรก่อนดี
เธอดึงมือผมออก จนลูกชายผมที่มันหดตัวอยู่ ปรากฏให้แพรวเห็น
"ทำไมเล็กจังอะ เหมือนหนอนเลย" ดูเธอพูด หักคอซะดีไหมเนี่ย! ยัยแพรวนะยัยแพรว
"เล็กเหรอ"
"เล็กสิ"
"ไม่เล็กหรอก"
"ก็เห็นๆ อยู่ว่าเล็ก" จะเถียงทำไมนักหน
