EP4
1507 คำ
ช่วงเวลาของการจับสายรหัส
'ตี๋' แค่เนี้ย คำใบ้มีแค่เนี้ย
"ตี๋ที่ว่านี่ชื่อ หรือ หน้าตี๋ๆ วะแก" ฉันยื่นให้น้ำอุ่นดู
"ฉันคิดว่าชื่อนะ" น้ำอุ่นตอบกลับ
"งั้นเหรอ"
"หรือหน้าตาวะ" น้ำอุ่นพูดต่อ
"ยัยน้ำอุ่นแกโลเลมาก" ฉันทำหน้าเอือมระอาใส่
"ฮ่าๆ ก็ฉันไม่รู้นิ ฉันเดาว่าชื่อแล้วกัน"
"โอเคๆ ฉันไปตามหาก่อน"
ฉันเดินตรงมาหารุ่นพี่ปี2 กลุ่มหนึ่ง เพื่อถามหาคนชื่อตี๋
"พี่คะ ปีสอง มีคนชื่อตี๋ไหมคะ" ฉันสะกิดถามพี่คนสวย
"มี ห้าคนค่ะ" 5คน!!! ตายแล้วฉัน
"คนไหนบ้างอะคะ" ฉันถามต่อ
"คนนั้น คนนั้น คนนั้น คนนั้น และก็คนนั้น" พี่คนสวยชี้บอกทีละคน
"ขอบคุณมากเลยค่ะพี่"
"ได้คำใบ้ว่าอะไรล่ะ" พี่เขาเอ่ยถามฉัน
"ตี๋ ค่ะ คำใบ้มีคำเดียว"
"ขอให้หาเจอเร็วๆน๊าา"
"ขอบคุณค่ะ" ฉันยิ้มหวานๆให้พี่คนสวย
"ไม่เป็นไรจ๊ะ แต่พี่นึกขึ้นได้ มีอยู่คนนึง เป็นลูกครึ่งจีน" อ่า เข้าข่ายแหะ
"คนไหนเหรอคะ"
"คนนั้นจ๊ะ" พี่คนสวยชี้ไปที่ผู้ชายคนนึง สูงขาวตี๋ๆ
"ขอบคุณมากๆค่ะพี่"
"จ้า"
ฉันรีบวิ่งไปที่ลูกครึ่งคนนั้น
"สวัสดีค่ะ พี่เป็นพี่รหัสแพรวใช่ไหมคะ" ฉันโชว์กระดาษคำใบ้
"ไม่รู้อะ"
"อ้าว พี่ใช่พี่รหัสแพรวแน่ๆ"
"..." อ้าว เงียบเฉย เงียบแบบนี้จะรู้ไหมล่ะ
"เอ๊าา พี่อย่าเงียบสิ"
"ฮ่าๆ ไปขอพี่เฮดว๊ากเป็นแฟนก่อน"
"ไอ้พี่เจมส์อะนะ ไม่ไหวมั้งพี่"
"ถ้างั้นพี่ก็ไม่บอก ถ้าน้องหาพี่รหัสไม่เจอ น้องก็ต้องโดนทำโทษ"
"พอๆ ไปก็ได้"
ฉันรีบเดินไปหาพี่เจมส์
"พี่เจมส์คะ"
"ครับ?" เขาทำหน้างง
"เป็นแฟนกันนะคะ"
"ฮะ!" สีหน้าเขาดูตกใจมากกก
"เป็นแฟนกับแพรวนะคะ"
"ไม่อะ" ส่ายหน้ารัวๆ คิดสักนิดเถอะพี่เจมส์ จะรีบปฏิเสธอะไรขนาดนั้นวะ
"อย่าปฏิเสธแพรวเส่" ฉันยู่หน้าใส่เขา
"ไปยืนตะโกนขอพี่เป็นแฟนตรงนั้นสิ"
"-____-"
"ยังไงๆ ไปไหม"
"ไปก็ได้"
ฉันเดินมาตรงจุดที่พี่เจมส์บอก
"พี่เจมส์ขาาาเป็นแฟนกับแพรวนะค๊าาา" นักศึกษาแถวนั้นอมยิ้มกับการกระทำของฉัน
"อะไรนะครับน้องแพรว" เขาตะโกนกลับมา
"เป็นแฟนกันนะค๊าาาา"
"ตกลงครับ"
"วิ้วววว/ฮิ้ววว"เสียงของนักศึกษาแถวนั้น -*-
"กว่าจะตกลงนะไอ้พี่บ้า"
"ฮ่าๆๆๆ"
"สวัสดีครับพี่เจมส์" พี่ลูกครึ่งเดินมาทักทายพี่เจมส์
"หวัดดี ไอ้เบส"
"นี่น้องรหัสผมครับ น้องเล็กสุดของสายรหัสเรา"
นี่ฉันสายเดียวกับไอ้พี่เจมส์เหรอเนี่ย ไม่น่าใช่โชคชะตา พรหมลิขิตแต่อย่างใด ฉันว่าเวรกรรมล้วนๆ =..=
"อ๋อ พี่รู้จักกับแพรวแล้วล่ะ"
"อ๋อครับ นี่พี่ฟ้า พี่ปี4 สายเดียวกับเรานะ" พี่เบสแนะนำ
"สวัสดีค่ะพี่ฟ้า"
"สวัสดีจ๊ะ คืนนี้ไปผับไหม พี่จะเลี้ยงเอง" พี่ฟ้าเอ่ยชวน
"ไปครับ" พี่เบสตอบ
"ฟรีแบบนี้ก็ไปสิคร้าบบ" พี่เจมส์ตอบ
"แพรวล่ะจ๊ะ" ไปกันหมดแบบนี้ ฉันก็ต้องไปน่ะสิ
"ไปก็ได้ค่ะ"
"โอเค เจอกันผับz นะ" แล้วพี่ฟ้าก็เดินออกไป
"ผมไปนะ แล้วเจอกันครับ" พี่เบสก็เดินไปอีกคน เหลือแค่ฉันกับพี่เจมส์
"ไปพร้อมกันไหม เดี๋ยวพี่ไปรับ" พี่เจมส์เอ่ยชวน
"ไปด้วยสิ แฮร่ๆ รถแพรวเสียอะ ตอนนี้ให้ช่างทำ น่าจะได้พรุ่งนี้เช้า"
"ไม่มีปัญหา แล้วนี่กลับยังไง"
"กลับแท็กซี่ค่ะ น้ำอุ่นไปซ้อมร้องเพลง แพรวเลยต้องกลับเอง"
"ถ้างั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งนะ"
"ก็ดีค่ะ ฮ่าๆ" ฉันตอบเขา เขาโยกหัวฉันเล่น
"ยัยแพรวววว น้ำอุ่นคนสวยมาแย้ววว" ฉันหันซ้ายหันขวา หายัยน้ำอุ่น ยัยนี่เสียงมาก่อนตัวตลอด
"ฉันอยู่นี่ คิกๆ" ฉันหันหลังไป เห็นยัยน้ำอุ่นกำลังวิ่งมา
"เจอพี่รหัสยัง" ฉันเอ่ยถามน้ำอุ่น
"เจอแล้ว เดี๋ยวฉันจะกลับแล้วนะ ให้ไปส่งไหม"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่เจมส์ไปส่ง" ไม่อยากให้น้ำอุ่นขับรถวนไปวนมา เกรงใจ
"ฮั่นน่อววว ไปส่งกันด้วย อ๊ายฟินจุง" ยัยน้ำอุ่นทำหน้าฟินมาก ยัยบ้า!
"อะไรของเธอยัยบ้า!" ฉันแว้ดใส่น้ำอุ่น
"ฮ่าๆๆ" พี่เจมส์หัวเราะออกมา
"คิกๆ งั้นไปละ ไม่อยากอยู่เป็นก้าง... สวัสดีค่ะพี่เจมส์" น้ำอุ่นยกมือไหว้พี่เจมส์ แล้ววิ่งออกไป สงสัยยัยนี่จะเดินไม่เป็น!
"กลับเลยไหม" พี่เจมส์เอ่ยถามฉัน
"กลับเลยก็ได้ค่ะ"
ฉันและพี่เจมส์ ออกจากมหาวิทยาลัย แต่เอ๊ะ นี่ไม่ใช่ทางไปคอนโดฉันนิ
"ไปไหนคะพี่เจมส์"
"ไปคอนโดพี่ก่อน ไปเอาเสื้อผ้า"
"..." ฉันไม่ตอบอะไร แต่สีหน้าฉัน งง อย่างเห็นได้ชัด
"ไปเอาเสื้อผ้าห้องพี่ แล้วพี่ก็ไปนั่งเล่นห้องแพรว รอเวลาไปผับ"
O_O อะไรนะ ขออีกที ไปห้องฉันเหรอ
"ไม่ได้เหรอครับ"
"เอ่ออออ"
"พี่จะได้ไม่ต้องขับไป-มาไง พี่ไม่ทำไรแพรวหรอกน่า"
"เอ่อออ"
"ซุกเด็กไว้เหรอ"
"จะบ้าหรือไง"
"ถ้างั้นก็ตามนี้นะ... ถึงละพี่ขึ้นไปเอาเสื้อผ้าแป๊บ"
เขาเดินขึ้นไปเอาเสื้อผ้าไม่นานก็เดินมาที่รถ และออกเดินทางมาที่คอนโดฉัน
"หิวเปล่า กินไรไหม"
"กินร้านนี้ๆ" ฉันชี้ไปที่ร้านส้มตำใกล้ๆ คอนโด
ฉันลงไปซื้อ ส่วนเขารออยู่ในรถ ฉันก็ลืมถามความเห็นของเขาก่อน ว่าอยากจะกินอะไรบ้าง จะเดินย้อนกลับไปก็ขี้เกียจแล้วล่ะ จัดการสั่งเองเลยแล้วกัน
บนห้อง
"ว้าวว ห้องน่ารักจัง" เขาเดินสำรวจห้องฉันและเอ่ยออกมา
"ห้ามเข้าห้องนอนแพรวนะ" ฉันรีบเอ่ยห้ามเมื่อเขาจะเปิดเข้าไป
"ใจร้าย" เขาพูดจบก็เดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร ฉันนจัดการแกะส้มตำปูปลาร้า น้ำตกหมู ต้มแซ่บกระดูกอ่อน
"กินได้ไหม" ฉันเอ่ยถามเขา
"สบายมาก" เขาไหวไหล่เล็กน้อย แล้วตักส้มตำกิน ฉันมองตามเขาอยากดูให้แน่ใจว่ากินได้
พอแน่ใจแล้วก็ถึงจะนั่งลงตักกินบ้าง เรา 2คนต่างฝ่ายต่างก้มหน้าก้มตากิน ปกตินั่งกินอยู่คนเดียวพอมีคนอื่นมากินด้วยก็อร่อยไปอีกแบบ เหมือนแย่งกันกินอะ คิกๆ
"นอกจากไอ้เด็กนิติ แพรวมีคุยกับใครอีกไหม" อยู่ๆ เขาก็เอ่ยถามขึ้นมา
"ไม่เลยค่ะ และแพรวก็เลิกคุยกับเด็กนิติแล้วด้วย"
"ดีแล้วล่ะ" เขายิ้มให้ฉันจนตาหยี
"พี่เจมส์ล่ะ มีแฟนยัง"
"มีแล้ว"
"ใครเหรอคะ" ฉันละสายตาจากจานส้มตำ แล้วมองหน้าเขา อยากจะรู้จริงๆ ว่าใครคือผู้โชคร้ายคนนั้น
"แพรวไง เพิ่งจะขอพี่เป็นแฟน ลืมแล้วเหรอ"
"บ้า!" ฉันก็คิดว่ามีจริงๆ ซะอีก
"ฮ่าๆๆ"
หลังจากกินอิ่ม พี่เจมส์เป็นคนไปล้าง ส่วนฉันก็นั่งเล่นเกมส์อย่างสบายใจ ไม่นานนัก เขาก็มานั่งที่ฝั่งตรงข้าม แล้วหยิบสมาร์ทโฟนออกมาเล่น
จนได้เวลาที่จะต้องเตรียมตัวไปผับ พี่เจมส์เข้าห้องน้ำด้านนอกไปแต่งตัว ส่วนฉันเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อที่จะแต่งตัวเช่นกัน
"แต่งตัวอะไรวะเนี่ย" พี่เจมส์เอ่ยถามฉัน เมื่อฉันเดินออกไป
"ทำไมอะ สวยจะตาย" ฉันหมุนตัวอวดชุดที่ฉันสวมใส่
เดรสสีดำรัดรูป โชว์เรียวขาขาว ด้านหลังมีลูกเล่นเป็นโบว์ใหญ่ ดูน่ารักๆ เซ็กซี่ๆ จะตาย
"ไม่สวย ไปเปลี่ยน"
"ไม่เปลี่ยน" จะเปลี่ยนทำไมยะ ชุดออกจะสวยแซ่บ
"มันโป๊ ไปเปลี่ยน"
"อะไรของพี่เจมส์เนี่ย" ฉันพูดด้วยสีหน้าหงุดหงิด ถ้ามาแล้วเป็นแบบนี้ฉันจะไม่มีทางยอมให้มาที่ห้องหรอก
"พี่หวง" พี่เจมส์พูดและรีบเอามือปิดปาก เขาเบิกตาโตตกใจกับคำพูดของตัวเอง
"ฮะ! พี่หวงแพรวเหรอ" ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ เขา ใจฉันเต้นแรงมากจนแทบจะทะลุออกมาแล้ว
"..." เขาไม่ตอบ แต่หน้าเขาแดงอย่างเห็นได้ชัด
"ยังไง หวงเปล่า" ฉันเดินเข้าไปชิดตัวเขา
"..."
"จะไม่ตอบจริงๆ เหรออออ"
"หวง" เขาก้มหน้าลงไม่สบตาฉัน ก่อนที่จะตอบออกมาเบาๆ
"คิกๆ งั้นเดี๋ยวแพรวใส่เสื้อคลุมไปนะคะ" ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉันถึงต้องรู้สึกดีกับคำพูดของเขาด้วย
"ดีมากครับ" ฉันเข้าไปหยิบเสื้อแขนยาวมาใส่ และออกเดินทางไปผับ
- ผู้เขียน
