“เจ้าไปต้มยาบำรุงครรภ์เตรียมเอาไว้ ข้าจะเอาไว้กินระหว่างทาง” แน่นอนว่าสิ่งที่นางเป็นห่วงมากที่สุดก็คือบุตรที่อยู่ในครรภ์ นางเพิ่งตั้งครรภ์ได้ไม่กี่เดือน มีสิทธิ์ที่จะแท้งได้ จำเป็นต้องดูแลให้ดี
ซ่งเอ๋อยิ้มกว้างพร้อมกับชูน้ำเต้าที่บรรจุยาบำรุงครรภ์ส่งให้คุณหนู “ข้าเตรียมไว้ให้คุณหนูเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ”
ถางเมิ่งหรูรับน้ำเต้ามาแล้วเดินนำหน้าเพื่อไปขึ้นรถม้า “พวกเรารีบออกเดินทางกันเถอะ” ตอนนี้เข้าสู่ปลายยามเหม่าแล้ว หากเดินทางช้าจะถึงเมืองจงเหลียนมืดค่ำเอาได้
“คุณหนูนั่งดี ๆ จับให้แน่น ๆ นะเจ้าคะ” แน่นอนว่าซ่งเอ๋อนั้นยังคงแต่งกายเป็นชายเพราะต้องขับรถม้า พวกนางไม่ไว้ใจใครและไม่คิดจะจ้างคนขับรถม้าด้วย แล้วรถม้าของถางเมิ่งหรูก็ออกเดินทางกลับไปยังเมืองจิงเพื่อเดินทางต่อไปที่เมืองจงเหลียน พวกชายชุดดำที่ติดตามมาด้วยสักระยะก็โผล่ออกมาจากต้นเสา
“เจ้าได้รับจดหมายตอบกลับจากองค์ชายแปดหรือยัง จะให้
