ร่างสูงเดินเข้าไปในห้องบรรทมส่วนใน โดยไม่มีนางกำนัลหรือว่าขันทีคนใดกล้าติดตามเข้าไปปรนนิบัติเหมือนยามปกติ ทุกคนมีสีหน้าไม่ดี เพราะสัมผัสได้ว่าท่านอ๋องมีอารมณ์ไม่มั่นคง
หานเถิงซีเดินอย่างเชื่องช้าถือใบหย่ากับจดหมายอีกฉบับไปหยุดยืนที่หน้าเตียงนอนด้วยแววตาเหม่อลอย เขาเพิ่งรู้เรื่องนี้เมื่อช่วงรุ่งสางเพราะขันทีจางส่งข่าวเข้าไปบอกในวังหลวง
“เมิ่งหรู เจ้าคิดจะทิ้งข้าไปแบบนี้จริง ๆ หรือ” ภายในใจบุรุษสับสนอย่างมาก ทั้งที่เขายังโกรธเรื่องที่นางนำยาห้ามครรภ์มาดื่มเอง มาตอนนี้ก็ต้องมาปวดใจกับการหายตัวไปของนางอีก
ผ่านไปสิบวันแล้วแต่ฟงหยวนก็ยังแกะรอยหาตัวพระชายากับบ่าวรับใช้อีกสองคนไม่พบเลยจึงจำใจต้องส่งข่าวกลับจวนอ๋องไปรายงานจวิ้นอ๋องที่ทรงรอข่าวอยู่
“พระชายาอาจจะเสด็จลงทางใต้ไปแล้วก็ได้” องครักษ์อีกคนออกความคิดเห็น สาเหตุที่องครักษ์คิดเช่นนั้นก็เพราะว่าตระกูลถางสายรองไปตั้งรกรากใหม่ที่นั่น
ฟงหย
