ฟ้าคำราม

คนบ้า แฟนไม่อยู่ทำเจ้าชู้ใส่เรา...ชิ!

การมาทำงานที่ฟาร์มแห่งนี้ ทุกคนเป็นมิตรเป็นกันเองกับหล่อนมาก ผ่านมาจะหนึ่งเดือนที่ได้มาทำงานเป็นพนักงานบัญชีประจำที่ฟาร์มของคำราม และในแต่ละวันของเธอก็ต้องสู้รบกับเพื่อน แฟนสาวของคำราม และยิ่งไปกว่านั้นคือเจ้าของฟาร์มที่เธอต้องรับมือให้ได้ทุกครั้งที่ต้องเผชิญหน้ากัน เขามันไว้ใจไม่ได้ เผลอทีไรต้องโดนเขาฉวยโอกาสหอมแก้มบ้างล่ะ โอบกอดหล่อนบ้างล่ะ บอกว่าเข้าใจผิดคิดว่าเป็นเพื่อน แฟนของตัวเอง แต่หล่อนรู้ว่าไม่ใช่ เขาตั้งใจจงใจฉวยโอกาสกับเธอทุกครั้งที่อยู่เพียงลำพังในห้องทำงานด้วยกันสองคน

“หนูฟ้าเป็นไงมั่งลูก สนิทกับเพื่อนที่ฟาร์มรึยังจ๊ะ” เนียนถามเมื่อเห็นฟ้ารดาเดินเข้ามาในบ้าน

“สนิทแล้วค่ะคุณป้า เพื่อนที่ฟาร์มใจดี ป้าๆ น้าๆ อาๆ ก็ใจดีค่ะ ช่วยหนูทุกอย่างเลย” เธอเดินยิ้มไปทรุดกายนั่งโซฟาตัวที่ว่างอีกตัวในห้องนั่งเล่น

“แล้วกับพี่รามล่ะจ๊ะ เป็นไงบ้าง พี่เขาดุรึเปล่า พี่เขาเข้มงวดกับเรารึเปล่า ถ้าพี่เขาแกล้งก็บอกป้าได้นะ ป้าจะจัดการให้”

ยิ่งได้พูดคุยยิ่งชอบฟ้ารดาจนอยากได้เป็นลูกสะใภ้ไวๆ แต่พ่อลูกชายตัวดีของนางน่ะสิ ยังไงกันแน่ ทำเหมือนจะสนใจแต่ก็แค่บางครั้งเท่านั้น ยังไงก็ต้องคอยดูกันต่อไป นี่ก็จะหนึ่งเดือนแล้วที่ฟ้ารดามาอยู่ในบ้านของนางก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นในความสัมพันธ์ของทั้งสอง ต่างฝ่ายต่างอยู่ ต่างทำงานทำหน้าที่ใครหน้าที่มัน หรือนางจะไม่มีหวังแล้ว นางอาจจะได้เพื่อนมาเป็นลูกสะใภ้กันแน่

“ไม่มีอะไรค่ะ พี่เขาก็ทำงานของพี่เขา ฟ้าก็ทำบัญชีในส่วนของฟ้าค่ะคุณป้า” หล่อนไม่ได้โกหก แต่พูดไม่หมดว่าอยู่ในห้องทำงานคำรามได้ทำเจ้าชู้มือไวอะไรใส่ตัวเองบ้าง

“แม่เนียนอยากรู้อะไรถามลูกสิครับ ไม่เห็นต้องถามน้องฟ้าเลย”

คำรามได้ยินตั้งแต่คำถามแรกของผู้เป็นแม่แล้ว แต่อยากหยุดแอบฟังที่หน้าห้องนั่งเล่นก่อนจะเข้ามา วันนี้เขาออกไปส่งแฟนสาวไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ของเธอ เพื่อนนัดกับเพื่อนของเธอไปเที่ยวหัวหินหนึ่งอาทิตย์และเขาก็ไปส่งเธอหาเพื่อนที่จุดนัดพบแล้วก็กลับมาบ้านนี่แหละ

“ถามก็ต้องบอกว่าดูแลน้องดีน่ะสิ แล้วนี่แม่แฟนคนเก่งของลูกจะไปกี่วันหรือไปไม่กลับ” นางอดถามเหน็บถึงแฟนของลูกชายไม่ได้

“ไปหนึ่งอาทิตย์ครับ ว่าแต่วันนี้แม่เนียนเข้าครัวรึเปล่าครับ ลูกหิวแล้วตอนนี้” พูดพร้อมกับลูบท้องตัวเองเดินไปทิ้งตัวนั่งโซฟาตัวเดียวกับฟ้ารดาพร้อมกับนั่งเบียดหญิงสาวโดยไม่สนใจว่าในนี้มีแม่ของตัวเองอยู่ด้วย ส่วนคนที่โดนเบียดก็รีบขยับตัวถอยหนีทันที

“ยังจ้ะ นี่เพิ่งจะห้าโมงเย็นเอง แม่ก็ว่าจะไปทำตอนนี้แหละ ว่าแต่ลูกอยากกินอะไรล่ะ หนูฟ้าด้วยนะจ๊ะ เดี๋ยวป้าทำให้จ้ะวันนี้” นางพูดตอบกลับยิ้มๆ เมื่อเห็นพ่อลูกชายทำท่าเหมือนจะรุกฟ้ารดา

“ฟ้าขอไปช่วยนะคะคุณป้า” ฟ้ารดาลุกขึ้นขันอาสา เพราะไม่อยากอยู่ในห้องนั่งเล่นกับคนมือไวชอบฉวยโอกาสเพียงลำพัง

“งั้นไปกันเลยจ้ะ รอก่อนนะไอ้ตัวดี เดี๋ยวแม่กับน้องเข้าครัวแป๊บเดียวจ้ะ”

“ครับผม พี่จะรอทานฝีมือฟ้านะ” ท้ายประโยคหันไปพูดกับหญิงสาวที่เดินตามผู้เป็นแม่ไป ส่วนฟ้ารดาพอได้ยินคำรามพูดแบบนั้นหล่อนก็ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับแอบเบ้ปากไม่ให้ใครเห็น ก่อนจะเดินตามไปพร้อมบ่นในใจ ‘คนบ้า แฟนไม่อยู่ทำเจ้าชู้ใส่เรา...ชิ!’

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นตอนดึก เจ้าของห้องที่เพิ่งจะดูซีรีส์จบตอนจะปิดไฟนอนต้องมองดูนาฬิกาที่หน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองว่าตอนนี้มันเวลาไหนแล้ว ตอนนี้เวลาห้าทุ่มใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว ใครมาเคาะเรียกเธอกันตอนนี้ แล้วเสียงเคาะก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“ค่า ไปแล้วค่ะ” หล่อนร้องบอกคนเคาะว่ากำลังไป แต่พอมาถึงหน้าประตูห้องก็ต้องหยุดมือที่กำลังจะบิดลูกบิดประตูเปิดออกค้างชะงักแล้วถามผู้มารบกวนเวลาดึก

“ใครคะ”

“พี่เองฟ้า”

“พี่เองไหนคะ”

“พี่รามเองจ้ะ เปิดประตูให้พี่หน่อย พี่มีเรื่องจะคุยด้วย”

คำรามบอกเจ้าของห้องให้เปิดประตูห้องให้ตนเองเข้าไป เขานอนไม่หลับเพราะคิดถึงแต่กลิ่นกายหอมๆ พวงแก้มแดงชมพูของฟ้ารดาจนต้องลุกมาเคาะห้องเธอกลางดึก และถ้าเธอไม่ยอมเปิด เขาก็มีกุญแจสำรอง เพราะก่อนจะมาเขาไปเอากุญแจสำรองห้องของน้องน้อยมาเรียบร้อยแล้ว

“มันดึกแล้วค่ะพี่ราม คุยพรุ่งนี้นะคะ ฟ้าจะนอนแล้วฟ้าง่วง” หล่อนบอกเขาพร้อมกับหวาดหวั่นกลัวว่าเขาจะพังประตูเข้ามา

“เรื่องนี้ต้องคุยตอนนี้เลย พี่รอพรุ่งนี้ไม่ได้หรอกฟ้า” คำรามเอ่ยเสียงร้อนรนเร่งเร้าให้คนตัวเล็กเปิดประตูต้อนรับตน

“ไม่ค่ะ ฟ้าไม่เปิด ไม่คุย มีอะไรค่อยคุยกันตอนเช้านะคะ” เธอยังยืนยันคำตอบเดิม ก่อนจะทำไม่สนใจเดินกลับไปยังเตียง แต่แล้วเสียงประตูห้องก็ถูกเปิดผลักเข้ามาจนเธอต้องชะงักเท้าที่ก้าวเดินแล้วเอี้ยวหน้าหันไปมองทางด้านหลังที่เดินจากมา

“พะ...พี่ราม...เข้ามาได้ยังไงคะ” หล่อนถามพร้อมกับมองไปรอบๆ ห้องเพื่อหาสิ่งของมาป้องกันตัวจากภัยอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับตนเอง หล่อนเห็นแววตาคู่คมดุดันนั่นที่จ้องมองมาทางเธอแล้วมันเหมือนมีไฟอะไรสักอย่างที่กำลังลุกโชนในดวงตาคู่นั้น

“พี่ก็เอากุญแจเปิดเข้ามาสิ…ปัง!” ตอบพร้อมกับปิดประตูห้องนอนของน้องน้อยและกดล็อกทันที

“พี่มีธุระอะไรกับฟ้าตอนดึกคะ ทำไมถึงไม่รอคุยพรุ่งนี้” แม้จะรู้จุดประสงค์ของชายหนุ่มว่าเขาเข้ามาในห้องตัวเองด้วยเรื่องใด แต่ก็ยังอยากถามให้แน่ใจ

“หืม! ยังต้องถามพี่อีกเหรอฟ้าว่าพี่ต้องการอะไร”

เขาก้าวเดินเข้าไปหาร่างเล็กที่กำลังถดถอยหนีเขาไปทีละก้าวอย่างใจเย็น เพราะยังไงตอนนี้ฟ้ารดาก็ไปไหนไม่รอดแล้ว ยังไงหล่อนก็ต้องตกเป็นของเขา เขาจะต้องได้ครอบครองร่างเล็กของเธอ ตลอดเวลาเกือบหนึ่งเดือนเขาเฝ้ารอโอกาสและจังหวะแบบนี้มานาน เพราะทุกคืนเขามีเพื่อนนอนกกกอดและหล่อนก็เฝ้าตามติดเขาแจจนไม่สามารถมาสานสัมพันธ์กับน้องนางคนสวยได้เลย และตอนนี้โอกาสก็มาถึงแล้ว เรื่องอะไรจะปล่อยให้หลุดมือล่ะ