ระหว่างที่เดินไปด้วยกัน
“ขอโทษนะคุณไววิทย์” เธอหยุดเดินแล้วหันหน้ามาคุยกับเขา
“เรียกผมว่าเอก็ได้ครับคุณป่าน” เขาให้ความเป็นกันเอง
“ได้ค่ะ คุณเอ เจ้านายของคุณทำให้ฉันขายหน้ามาก” เธอก้มลงไปมองชุดที่ตัวเองใส่ก็ถอนหายใจ
“เข้าเรื่องเลยแล้วกัน อาเฟื่องทำงานกับคุณธราเทพมานานหรือยัง”
“อุ้ย... เรื่องนี้คุณป่านไม่ทราบหรือครับ แล้วเอ่อ... คุณสองคนเป็นคู่หมั้นกัน” แทนที่จะได้คำตอบแต่กลับเป็นคำถามแทน
“เอาละ ป่านคิดว่า คุณคงรู้ทุกเรื่องที่อาเฟื่องทำ แต่ถ้าคุณเอไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร”
“ผมก็ไม่ได้ทราบทุกเรื่องที่คุณเฟื่องจะทำนะครับ โดยเฉพาะเรื่องภายในครอบครัวหรือเรื่องส่วนตัว แต่ถ้าเรื่องที่อยู่ในบริษัทนี่ ผมสามารถให้คำตอบคุณป่านได้ทุกอย่างครับ”
ปอป่านตั้งใจฟัง
“คุณธราเทพเข้ามาทำงานและเป็นที่ปรึกษาให้กับคุณเฟื่องได้สามปีแล้วครับ” ไววิทย์ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
คำบอกเล่าถึงกับทำให้เธอทำหน้าฉงน เธอกลั
