ตุ๊บ! หมับ!!
“อื้ออออ...”
“ซัน...ผมกลับมาแล้ว...อื้อออ ผมคิดถึงคุณ...ซัน...”
เสียงอันเมามายของเพชรภีระดังขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาล้มตัวลงนอนข้างกายบอบบางของตะวันที่กำลังหลับใหลอยู่บนเตียง จนคนหลับต้องดิ้นหนีอย่างรู้สึกรำคาญที่ถูกรบกวนเวลานอน
“ได้ยินไหม ผมคิดถึงคุณจนจะบ้าตายอยู่แล้ว...”
เขายังคงขยับเข้าไปกอดพร้อมกับพึมพำบอกว่าคิดถึงไม่หยุดจนตะวันค่อยๆมีสติตื่นขึ้นมา
“อื้อออ เหม็น ไปตกถังเหล้ามารึไงเนี่ย”
เธอลุกขึ้นมาเมื่อเหม็นกลิ่นเหล้าจากเพชรภีระ และพอเห็นสภาพของเขาเธอก็ต้องถอนหายใจเพราะเขาดูเมาเละเทะผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด
“คุณ! ลุกไปอาบน้ำก่อน ได้ยินไหม?”
“อื้อออ ผมคิดถึงคุณ...”
และพอได้ยินว่าเขาบอกคิดถึง ความโกรธที่สะสมมาทั้งวันดูจะมลายหายไปจนหมด ตะวันตัดสินใจลุกจากเตียงแล้วเดินเข้าไปหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กออกมา ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำแล้วกลับออกมาพร้อมโถใส่น้ำ
“เฮ้อ หายไปทั้ง
