“มานั่งเบียดน้องทำไมตาคีย์”
“ไม่ได้นั่งเบียดเสียหน่อยครับคุณแม่”
“แต่แม่มองยังไงก็นั่งเบียดกันอยู่ดี หนูน้ำย้ายมานั่งตรงนี้ดีกว่า”
คุณนภัสราบอกว่าที่ลูกสะใภ้ เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ดูเหมือนบุตรชายรุกเพื่อนสนิทของบุตรสาวอย่างหนัก เห็นแบบนี้แล้วรับรองได้เลยว่าเธอได้สาวน้อยผู้นี้มาเป็นสะใภ้ของวีรเศรษฐกุลชัยเป็นแน่แท้ แต่มันก็ดีแล้วที่ทุกอย่างลงเอยด้วยดีเช่นนี้ หากได้เพื่อนสาวคนสนิทของบุตรชายมาเป็นสะใภ้ ตระกูลเธอคงวุ่นวายน่าดู
วารินลุกตามคำขอมารดาเพื่อนสนิท แต่ยังไม่ทันได้ลุกขึ้นยืน ร่างทั้งร่างก็เซถลาลงไปนั่งบนตักของอัคคีแทนโซฟานุ่ม ซ้ำร้ายมือทั้งสองข้างยังตวัดกอดรัดเอวเธอแน่นจนแทบหายใจไม่ออก
...ร้ายกาจเกินไปแล้ว ไม่รักษาหน้าเธอเลย อยากทำอะไรก็ทำ บ้าที่สุด!...
“ปล่อยน้ำเดี๋ยวนี้นะคะพี่คีย์”
“นั่งบนตักพี่สบายกว่านั่งบนโซฟานะครับหนูน้ำ”
“เสียมารยาท ไม่เห็นหรือค่ะว่าคุณแม่นั่งอยู่ด้วย
