เช้าวันต่อมา…
แพมและพีเจเดินจูงมือน้องพั้นช์ที่สนามบินระหว่างรอเครื่องออก ทั้งสามคนกำลังเดินหาของอร่อยทานในห้องรับรองลูกค้า
“ท่านประธานนั่งอยู่ในห้องVIPก็ได้นะคะ เดี๋ยวทางเราจะเอาของว่างไปเสิร์ฟเอง”
พนักงานเดินตามชายหนุ่มอย่างเกรงอกเกรงใจ ทุกคนคงรู้สึกไม่ดีที่ปล่อยให้เจ้าของสายการบินมาเดินเลือกของว่างพร้อมลูกค้าแบบนี้ แต่ตัวเขาไม่ซีเรียสและคนรักของเขาสะดวกแบบนี้ด้วยก็เลยโอเคทุกฝ่าย
“ไม่เป็นอะไรครับ ไปทำงานกันเถอะผมทานที่นี่แหละ”
“แต่ว่า…”
“ทำงานเถอะผู้จัดการอย่าให้ผมเป็นตัวถ่วงการทำงานของทุกคนเลย บริการลูกค้าให้เต็มที่ก็พอ อีกอย่างผมก็ลูกค้าคนหนึ่งเหมือนกัน บริการให้เหมือนคนอื่นด้วย”
“ก็ได้ค่ะ งั้นมีอะไรบอกได้เลยนะคะ”
ผู้จัดการเอ่ยออกมาก่อนจะโค้งตัวเล็กน้อยแล้วเดินออกไปทันที น้องพั้นช์ชี้นิ้วไปยังสลัดผลไม้กำลังเรียกให้แพมตักให้อยู่
“เอาแอปเปิ้ลด้วยค่ะ”
“เยอะมั้ยค่ะ”
“พอแล้วค่ะพี
