โคแก่แพ้รัก

บทที่3 ยัยตัวแสบ

บทที่3 ยัยตัวแสบ

เช้าวันแรกในบ้านหลังใหม่ในความรู้สึกของกรรณณาราเต็มไปด้วยความสดชื่นและสบายใจกับบรรยากาศกลิ่นดินกลิ่นธรรมชาติและกลิ่นหอมของดอกไม้ที่ล่องลอยตลบอบอวลไปทั่วทั้งไร่ ถ้าไม่นับว่ามีพ่อเลี้ยงชนะชลอยู่ที่เธอเธอพูดได้เต็มปากว่าชอบที่นี่มากและอยากอยู่ไปนานๆ วันนี้พ่อเลี้ยงชนะชลเข้าไปดูความเรียบร้อยที่ฟาร์มกล้วยไม้เหมือนฝันตั้งแต่รุ่งสางเนื่องจากจะมีลูกค้ามาดูพันธุ์กล้วยไม้ที่ฟาร์มทำให้กรรณณาราสดชื่นขึ้นที่ไม่ต้องเห็นหน้าคนบ้าอำนาจที่สั่งห้ามเธอก่อเรื่อง

"พี่แววจะไปไหนเหรอค่ะ" นายหญิงคนงามเอ่ยถามหลานสาวของจันทร์ฟองที่กำลังหิ้วตะกร้าออกมาทางหน้าบ้าน

"กำลังจะไปตลาดค่ะนายหญิง เที่ยงนี้ลูกค้าที่มาดูที่ฟาร์มจะมาทานข้าวที่นี่ ป้าจันทร์เลยให้พี่ไปซื้อของนะค่ะ" แวววลีเอ่ยบอก ก่อนจะลอบมองหน้านายหญิงอย่างเอ็นดู โดยเฉพาะดวงตาที่แม้แต่เธอเองยังหลงเคลิ้มไปเลยต

"ตลาดเหรอค่ะ น่าสนุกแฮะแตไปด้วยสิ" นางหญิงแห่งไร่แสนรักเอ่ยขึ้นอย่างออดอ้อน แวววลีทำหน้าลำบากใจก่อนจะหันไปมองผู้เป็นป้าที่เดินออกมาได้ยินพอดี

"จะอั้นหือเข้มกะวสาปิ๊กต๋วยนะเจ้า ป้อเฮี้ยงเปิ้นให้สองคนมาดูแลแม่เฮี้ยงนะเจ้า มาพอดีเลย" นางจันทร์ฟองเอ่ยตอบแทนหลานสาวก่อนจะเห็นการ์ดหนุ่มหน้านิ่งกับหญิงสาวที่เรียกได้ว่าเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าที่เดินเข้ามา

"แม่เฮี้ยงจะปิ๊กตลาดกะนังแวว โตสองคนตามไปนะ แม่เฮี้ยงเจ้านี่คมเข้มกับวสาเจ้า" นางจันทร์ฟองเอ่ยแนะนำ กรรณณารามองทั้งสองก่อนจะฉุนในใจ

อีตาอาชลเอาพวกเจ้าระเบียบมาเป็นผู้คุมเธอแบบนี้คิดจะข่มขวัญกันชัดๆ เดี๋ยวได้เห็นดีกันอีตาอาชล

"สวัสดีค่ะพี่เข้ม พี่วสา งั้นเรารีบไปกันดีกว่า มาที่นี่หลายครั้งแล้วแต่ไอ้เพื่อนทรยศไม่พาเที่ยวตลาดสักที" หญิงสาวเอ่ยบอก คมเข้มและวสามองหน้านายหญิงก่อนที่คมเข้มจะออกไปเตรียมรถ

ตลาด...

เสียงเจื้อยแจ้วของแม่ค้าและผู้คนที่จับจ่ายซื้อของอยู่ในตลาดทำให้คนไม่เคยมาที่นี่สักครั้งมองอย่างตื่นตาตื่นใจมาทีเดียว

"เดี๋ยวพี่แววจะไปซื้อของไปทำกับข้าวทางนี้นะค่ะนายหญิงไม่ต้องไปหรอก ไปเดินเล่นตามสบายเลยค่ะ ดูแลนายหญิงดีๆนะพี่เข้ม วสา อย่าให้ยัยมะปรางเน่ามาหาเรื่องเชียว" แวววลีเอ่ยบอกนายผู้หญิงวัยใสก่อนจะหันมากระซิบกำชับเรื่องสำคัญกับคมเข้มและวสา

"ถ้าพี่แววซื้อของเสร็จก็โทรบอกพี่เข้มหรือพี่วสาเลยนะค่ะ ไม่ต้องเกรงใจรอแต" กรรณณาราเอ่ยบอกก่อนที่แวววลีจะเดินออกไปทางโซนที่ขายของสดของคาว

"เราจะไปไหนกันดีค่ะพี่เข้ม พี่วสา" นายหญิงแห่งไร่แสนรักเอ่ยถามเจ้าถิ่นอย่างเป็นกันเอง

"เราไปแถวทางนี่กันแล้วกันค่ะจากตรงนี้ไปเชื่อมต่อกับทุกโซนของตลาด" วสาเอ่ยบอกน้ำเสียงยังคงความเนี้ยบไม่หลุดมาดสาวเท่ห์ที่ต้องการ

"จะเนี้ยบไปไหนค่ะพี่วสาทำตัวสบายๆบางก็ได้ พี่เข้มด้วย แตอึดอัดแทน" กรรณณาราเอ่ยบอกก่อนจะเดินนำสองผู้คุมไป ทิ้งให้คมเข้มและวสามองหน้ากันก่อนจะเดินตาไปเงียบๆ กรรณณาราเดินดูของต่างๆอย่างตื่นเต้นจนมาหยุดที่ร้ายขายเครื่องประดับเล็กๆน่ารักๆหญิงสาวเอื้อมมือไปหยิบสร้อยข้อมือเรียบสวยสะดุดตาอย่างถูกใจแต่กลับมีมือเรียวของใครบางคนยื่นมาฉวยไปดูก่อน

"นี่คุณค่ะ ดิฉันหยิบก่อนนะ" กรรณณาราเอ่ยบอกอย่างไม่ใคร่จะพอใจกับการกระทำของหญิงสาวที่มาแย่งไป คมเข้มและวสามองหน้ากันก่อนจะเดินมาใกล้ผู้เป็นนายหญิงเมื่อคนที่นายกำชับนักกำชับหนาว่าอย่าให้เจอกับนายหญิงมายืนอยู่ตรงหน้า

"แล้วไงมาก่อนมาหลังแล้วไง ในเมื่อตอนนี้มันอยู่ในมือฉัน ฉันจะเอาจะทำไม" มะปรางเอ่ยอย่างเชิ่ดใส่ก่อนจะแบะปากมองบนใส่อย่างไร้มารยาทยิ่งทำให้นายหญิงแห่งไร่แสนรักฉุนจัดกับคนไม่มีมารยาท

"ตกลงว่าคุณจะเอาว่างั้น ได้เชิญตามสบาย ฉันเองก็ไม่อยากมาทำอะไรไร้สาระแบบนี้มันดูปัญญาอ่อน คนมีสมองมีการศึกษาและมารยาทย่อมรู้ว่าสิ่งไหนควรสิ่งไหนไม่ควรหรือคุณคิดว่าไงค่ะมนุษย์ป้าซิลิโคน ไปกันเถอะค่ะพี่เข้มพี่สา" กรรณณาราเชือดนิ่มๆเจ็บจี๊ดถึงใจก่อนจะเดินออกไปแต่มะปรางกลับไม่ยอมให้ไป หญิงสาววัย32ปีกระชากผมคนที่หาว่าเธอเป็นมนุษย์ป้าก่อนจะใช่อีกมือตบหน้าหญิงสาว

"แกกล้าดียังไงมาเรียกฉันป้า นังเด็กผี แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร" มะปรางกระชากเสียงใส่ก่อนจะปล่อยมือที่เกาะกุมผมของหญิงสาวอย่างแรงจนเกือบล้มยังโชคดีของกรรณณาราที่วสาและคมเข้มเข้ามารับไว้ทัน หญิงสาวยืนตรงก่อนจะมองหน้าคนที่กล้ามาตบเธอราวจะกินเลือดกินเนื้อ

"นึกว่าตัวเองเป็นใครถึงได้มาทำกับคุณอื่นแบบนี้ เป็นนางฟ้ารึไงยัยปีศาจซิลิโคน" กรรณณาราเอ่ยถามอย่างโกรธจัดที่แม่ฮ่องสอนไม่เคยมีใครอยากมีเรื่องกับเธอนักไม่ว่าจะใหญ่แค่ไหนแต่ยัยคนนี้คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้ามาตบเธอแบบนี้

"ฉันเป็นเมียพ่อเลี้ยงชล เจ้าของไร่แสนรักทุกคนในเชียงใหม่รู้จักกันทั้งนั้น ฉันเห็นแกมาพร้อมกับคนของพ่อเลี้ยงคงเป็นคนงานใหม่สินะถ้ารู้ว่าฉันเป็นใครก็รีบขอโทษมาซะแล้วจะไม่เอาเรื่อง" มะปรางเอ่ยบอกอย่างมาดมั่นในขณะที่ภรรยาถูกต้องตามกฏหมายมองคนที่ประกาศความเป็นเจ้าของสามีตามกฏหมายก่อนจะส่ายหน้า

"นี่ป้า ถ้าป้าว่าป้าเป็นเมียพ่อเลี้ยงชล พวกนางงามหรือสาวๆหลายๆคนในเชียงใหม่ก็คงเป็นเมียพ่อเลี้ยงหมดแหละ ถ้าแน่จริงเอาทะเบียนสมรสมาซิ มีมั้ย" กรรณณาราเอ่ยเสียงดังฟังชัดจนคนไม่มีทะเบียนสมรสถึงกับหน้าซีดไม่เคยมีใครกล้าต่อปากต่อคำกับเธอขนานนี้มาก่อน ด้านคมเข้มกับวสายืนมองอย่างทำอะไรไม่ถูกเพราะเคยเจอฤทธิ์ของมะปรางมาแล้ว

"ไม่มีใช่มั้ยล่ะ งั้นจะบอกอะไรให้นะ ป้าจะบอกใครต่อใครว่าเป็นเมียเขาได้แต่ต้องบอกว่าเป็นเมียน้อยนะ เพราะ

เมียหลวงเขายืนอยู่ตรงนี้

เข้าใจมั้ยคุณเมียน้อย" กรรณณาราเอ่ยบอกเน้นคำว่าเมียหลวงของเขาเสียงดังฟังชัดจนคนที่เดินจับจ่ายซื้อของได้ยินกันทั่ว

"อ้อ แล้วก็ไม่ได้เป็นเมียบำเรอแบบป้าหรอกนะ ฉันเนี้ยตีทะเบียนเรียบร้อยใช่มั้ยค่ะพี่เข้ม พี่สา" หญิงสาวเอ่ยบอกก่อนจะหันมาถามความเห็นจากสองคนข้างหลัง

"ใช่ครับนายหญิง/ใช่ค่ะแม่เลี้ยง" ทั้งสองคนเอ่ยบอกอย่างสะใจและโล่งใจที่นายหญิงของตนไม่หลงกลเชื่อมะปรางแล้วยอมแพ้หนีไปเหมือนผู้หญิงบางคนที่มีคนมาบอกว่าเป็นเมียของสามี โดยที่วสาใช่คำว่าแม่เลี้ยงเพื่อยืนยันนอกจากเธอคนนี้จะเป็นภรรยาของเจ้านายแล้วยังเป็นแม่เลี้ยงสำหรับคนงานในไร่แสนรักอีกด้วย

"กรี๊ดดดดด ไม่จริงพ่อเลี้ยงบอกว่าไม่กินเด็กไง อยากแกหน้าตายังไม่ถึง17เลยมั้งพ่อเลี้ยงไม่เกลือกกลั้วกับเด็กแบบแกหรอกนังเด็กผี" มะปรางเอ่ยพร้อมกับกระทืบเท้าอย่างไม่พอใจ แต่ก็มั่นใจว่าพ่อเลี้ยงชนะชลที่ตนหลงรักนั้นไม่มีทางชอบเด็กแบบยัยเด็กผีตรงหน้าแน่นอน ก็เท่าที่เห็นมาคู่ขาแต่ละคน30+ทั้งนั้น

"ป้าแก่ๆแถมปลอมๆแบบป้านะพี่ชลคนเบื่อแหละเคี้ยวยาก สู้สาวสะพรั่งเพิ่ง20แบบฉันไม่ได้ ใครๆเขาก็เลือกแบบฉันทั้งนั้นแหละใครจะทนกินหญ้าแก่เคี้ยวเข็ดฟันแบบป้าฮ่ะ " กรรณณาราเอ่ยตอบพรางใช้จังหวะนั้นกดโปรแกรมโทรหลอกในสมาร์โฟนก่อนที่เสียงเรียกเข้าจะดังขึ้น

"แหม่สามีขาห่างกันยังไม่ถึงชั่วโมงเลยคิดถึงเค้าแล้วเหรอ หะ อะไรนะแหม่สามีขาอีกนิดเดียวเองเค้าออกมาตลาดเดี๋ยวก็กลับ ไม่เอานะค่ะสามีไม่งอนเดี๋ยวก็กลับแค่นี้นะบาย" กรรณณาราแสร้งเอ่ยทั้งที่ไม่มีใครอยู่ในสายเลยสักนิดแค่อยากแกล้งคนที่ยืนกระทืบเท้าเร่าๆอยู่ตรงหน้า

"ไปก่อนนะค่ะคุณเมียน้อย สามีบ่นคิดถึง บาย" กรรณณาราเอ่ยบอกก่อนจะเดินหนีไปพร้อมยิ้มมุมปากอย่างสะใจหลังจากได้ยินเสียงกรีดร้องของอีกฝ่าย

"สุดยอมเลยครับนายหญิง" คมเข้มเอ่ยบอกหลังจากเดินเลี่ยงมาอีกฝั่งหนึ่ง

"นั้นสิค่ะสุดยอดไปเลย แล้วอีกอย่างนายหญิงทำถูกแล้วค่ะที่ทำแบบนั้น ยัยมะปรางเน่านั้นนะไม่ได้เป็นอะไรกันนายซะหน่อยขนาดคนอื่นๆที่เคยนอนกับนายยังไม่ทำตัวแบบนี้เลย ครั้งเดียวจบไม่มีใครมาหน้าด้านแบบยัยนั้นสักคน" วสาเอ่ยบอกพร้อมทั้งแสดงความไม่ชอบใจมะปรางออกมา

"แตเข้าใจค่ะ ชัชมันเล่าให้ฟังอยู่บ้างว่ะมีผู้หญิงคนนึงชอบทำตัวเป็นเจ้าของอาชลอยู่ ที่แตพูดแบบนั้นไม่ใช่อยากประจานแค่อยากให้ผู้หญิงคนนั้นเลิกทำลายศักดิ์ศรีของตัวเอง การที่เธอไปพูดแบบนั้นมันยิ่งทำให้ใครๆก็มองเธอไม่ดี ส่วนนอกนั้นก็แค่โกรธที่มาว่าแตเป็นเด็กผีเท่านั้น พูดแล้วยังแค้นไม่หายคอยดูนะแตจะทำให้นายของพี่ๆปวดหัวไปเลยโทษฐานเป็นตัวการให้แตถูกตบ" หญิงสาวเอ่ยบอกก่อนจะเดินดูของต่อจนไปสะดุดตาเข้ากับสัตว์ปลอมชนิดนึงที่ชัชรินทร์เคยบอกว่าอาหนุ่มของเขาไม่ชอบมันเอามากๆแต่น้อยคนนักจะรู้ เป็นเธอเองก็กลัวแต่ก็ไม่เท่าไอ้ตัวมีใยหรอก

"พี่ค่ะ ขอซื้ออันนี้สามตัวค่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกแม่ค้าขายของเล่นเสียงใสไม่ผิดกับหน้าตาพร้อมกับยิ้มหวานให้อย่างเป็นมิตร "นี่จ๊ะ น้องใช่ลูกสาวพ่อเลี้ยงกรณ์รึเปล่าจ๊ะ ที่แต่งงานกับพ่อเลี้ยงชลวันก่อน" แม่ค้าสาวที่สามีทำงานในปางไม้แห่งใหญ่ของแม่ฮ่องสอนเอ่ยถาม

"ใช่ค่ะ ความลับนะค่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกพร้อมขยิบตาให้เป็นสัญญาณให้อีกฝ่ายรู้ว่าคำว่าความลับนั้นคืออะไร พรุ่งนี้ทั่วเชียงใหม่คงจะรู้ว่าเธอกับพ่อเลี้ยงวัยกลางคนแต่งงานกันแล้วโดยเฉพาะยัยป้าซิลิโคนกับพิชชี่คงได้อกระเบิด

"นายหญิงซื้อไปทำอะไรค่ะ ไอ้ตัวนั้นนะ" วสาเอ่ยถามอย่างสงสัยแต่กรรณณารากลับไม่ตอบได้แต่ยิ้มอย่างมีแผนการก่อนจะเดินดูของต่างๆไปเรื่อยๆจนแวววลีโทรศัพท์มาบอกว่าเสร็จแล้วทั้งสามจึงกลับไปที่นัดหมายไว้เพื่อกลับบ้าน

22.30น.

พ่อเลี้ยงชนะชลเดินเข้ามาในห้องนอนอย่างเหนื่อยล้าวันนี้เขาต้องต้อนรับลูกค้าที่มาดูพันธุ์กล้วยไม้ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนเกือบ2ทุ่มลูกค้าคนสำคัญยังชวนไปดื่มที่สถานบันเทิงในตัวเมืองจนถึงตอนนี้เขาถึงกลับมาได้ชายหนุ่มเดินไปเปิดประตูห้องน้ำก่อนที่อะไรบางอย่างจะหล่นลงมาห้อยโตงเตงอยู่ตรงหน้า

"เฮ้ย " พ่อเลี้ยงหนุ่มร้องขึ้นอย่างตกใจก่อนจะถอยหลังหนี

ใครมันเอาตุ๊กแกปลอมมาแกล้งเขาว่ะ ยัยกระแตป่าแน่ๆ

"ยัยตัวแสบ กระแตมาเอามันออกไปเดี๋ยวนี้ไม่งั้นอาจะไปหาแมงมุมมาปล่อยเต็มห้องเลย" ชนะชลตะโกนขู่คนที่นอนอยู่บนเตียง

"เหรอ จะเอาแมงมุมปล่อยเหรอเจอนี่ก่อนมั้ย" กรรณณาราเอ่ยบอกก่อนจะเดินเข้ามาพร้อมกับตุ๊กแกปลอมในมือ

"เฮ้ย เอามันออกไปนะกระแต เอาออกไป" พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยโวยวายก่อนมองสิ่งที่อยู่ในอยู่ในมือหญิงสาวอย่าขยะแขยง

ให้ตายเถอะไอ้หลานเวรมันเอาความลับเขาไปบอกยัยตัวแสบนี่ด้วยเหรอ ไอ้หลานเวรกลับมาน่าดู

"รู้ไหมว่าทำไมไอ้ตัวนี้มันถึงมาอยู่ที่นี่ ถ้าไม่รู้จะบอกให้วันนี้เมียบำเรอของตัวที่ชื่อมะปรางมาด่าว่าเค้าเป็นเด็กผีแถมยังกระชากผมตบหน้าหาว่าเป็นคนงานอีกด้วย" กรรณณาราเอ่ยบอกพร้อมทั้งยื่นตุ๊กแกปลอมเข้าไปใกล้ๆ

"กระแต โกรธมะปรางก็ไปลงกับเธอสิ อากับผู้หญิงคนนั้นจบกันมานานแล้ว เอามันออกไปนะอาขอร้อง" พ่อเลี้ยงหนุ่มเกือบใหญ่เอ่ยบอกใบหน้าแดงกล่ำจากความเกลียดกลัว เขามีความหลังวัยเด็กที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่กับตุ๊กแกทำให้ไม่ว่าจะเป็นของจริงหรือปลอมก็สร้างความเกลียดกลัวและขยะแขยงได้

ตอนที่เขาอายุ6ขวบเพราะความซนของเขาเองทำให้ไปติดอยู่ในโรงเก็บไม้เกือบ6ชั่วโมงในนั้นมีแต่ตุ๊กแกตัวใหญ่ๆทั้งร้องทั้งไต่ไปตามผนังและมีตัวนึงตกลงมาตรงหน้าตอนนั้นเขากลับมากจนสลบไปดีที่มีคนงานมาเจอทำให้เขารอดมาได้นับจากวันนั้นเขาก็ทั้งเกลียดกลัวและขยะแขยงตุ๊กแกมาตลอดโดยไม่ค่อยมีใครรับรู้เรื่องนี้นอกจากคนในครอบครัวและนางจันทร์ฟองเท่านั้น

"ตัวจบ แต่ถามเธอรึยังว่าเธอจบมั้ย แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่เค้าไม่พอใจ ไอ้ที่ยัยนั้นทำตัวกร่างมาเรียกเค้าว่าเด็กผีต่างหากที่ทำให้โมโหเพราะฉะนั้นตัวผิดที่ไม่ทำความเข้าใจกับยัยนั้นให้ดี ขอโทษมาซะแบบนุ่มนวล อ่อนหวาน และออดอ้อนด้วย" คนตัวเล็กแต่เป็นต่อเอ่ยบอก ก่อนจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์พร้อมกับชูตุ๊กแกพร้อมไปใกล้ๆ

"กระ กระแตครับ อาชลขอโทษนะครับ อาชลขอโทษ เอามันออกไปนะครับ" แม้จะโกรธแต่เขาก็ยอมทำแต่โดยดีเพราะตุ๊กแกนั้นเหนือการควบคุมของจิตใจ

"ดีมาก หึหึหึๆๆ" กรรณณาราเอ่ยก่อนจะหัวเราะในแบบฉบับนางแม่มดในละครหลังข่าวก่อนจะเดินไปหยิบตุ๊กแกปลอมที่อยู่หน้าห้องน้ำออกคนที่เป็นรองรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างว่องไว ส่วนคนเป็นต่อเดินไปที่มุมนึงที่ตนตั้งกล้องถ่ายวิดีโอไว้ก่อนจะเปิดดู

"คิดเหรอว่าเค้าจะหยุดแค่นี้ ขืนเล่นตื้นๆแบบเนี้ยตัวได้เอาแมงมุมมาแกล้งเค้านะสิ" กรรณณาราเอ่ยก่อนจะหัวเราะออกมา วิดีโอนี้จะทำให้ชนะชลไม่กล้ามาสั่งเธออีกและรับรองว่าต้องปวดหัวแน่นอน

"ให้ตายสิ ยัยตัวแสบเอ้ย ฮึย" หนุ่มเกือบใหญ่สบถคำหยาบออกมาอย่างโมโหไม่เคยมีใครทำให้เขาจนมุมจนต้องขอร้องอ้อนวอนเลยสักครั้งยิ่งคิดยิ่งพาลไปถึงคนต้นเรื่องทั้งหมดที่บังอาจเอาจุดอ่อนของเขาไปบอกเพื่อนสนิท

ไอ้หลานเวร กลับมาเมื่อไหร่โดนหนักแน่

"วันพระไม่ได้มีหนเดียว ฉันต้องไปแก้แค้นเธอแน่ ยัยตัวแสบเอ้ย พ่อจะเอาคืนให้หนักเลย" พ่อเลี้ยงชนะชลเอ่ยคาดโทษหลังจากแต่งตัวเสร็จก่อนจะต้องตกใจเมื่อหันหน้ามองกระจก ก็จะไม่ให้ตกใจไงไหวล่ะก็กรรณณาราเล่นเอาตุ๊กแกปลอมมาติดไว้ที่กระจกแถมยังอยู่ในระยะการมองเห็นของสายตาเขาพอดี

"ยัยตัวแสบเอ้ย บ้าจริง" พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยคำรามลอดไรฟันก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำ ด้านคนที่เขาคาดโทษยืนยิ้มแฉ่งอยู่หน้าประตูพร้อมด้วยสมาร์ทโฟนในมือก่อนที่หญิงสาวจะเปิดคลิปวิดีโอให้ดู

"อย่าคิดกลั่นแกล้งเค้าเชียว ไม่งั้นว่อนเน็ตแน่ รู้ทั่วจังหวัดและประเทศแน่ๆว่าพ่อเลี้ยงชนะชลคนเด่นคนดังของเชียงใหม่กลัวตุ๊กแก แถมไอ้ท่าทางอ่อนน้อมเนี้ยรับรองคนงานไม่นับถือชัว และต่อไปต้องเชื่อฟังทำตามคำสั่งเขา" กรรณณาราเอ่ยบอกอย่างเป็นต่อก่อนจะเดินออกไปแน่นอนเราจะต้องไปที่นั่นเธอรอบครอบพอที่จะเก็บคลิปเด็ดนี้ไว้อย่างดีเพื่อไม่ให้คนตัวโตหาทางจัดการได้

"ยัยตัวแสบเอ้ย เดี๋ยวพ่อจับปล้ำทำเมียซะนี้ แสบนัก" พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยคาดโทษแต่ไม่คิดจะทำเพราะเขาสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไม่แตะต้องเด็กต่อให้โกรธแค่ไหนก็ตาม